Art. 6. - Konwencja związkowa paryska o ochronie własności przemysłowej. Paryż.1883.03.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.8.58

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 października 1931 r.

Art.  6. 

Każdy znak fabryczny lub handlowy, zarejestrowany prawidłowo w kraju, z którego pochodzi, będzie dopuszczony do zgłoszenia i chroniony - taki jaki jest - w innych krajach Związku.

Wszelako mogą być odrzucone lub unieważnione:

1. Znaki, mogące naruszyć prawa, nabyte przez osoby trzecie w kraju, w którym zgłasza się o udzielenie ochrony.

2. Znaki, pozbawione wszelkich własności odróżniających, lub zawierające wyłącznie oznaczenia lub wskazówki, mogące służyć w handlu dla oznaczenia rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, miejsca pochodzenia lub czasu wytworzenia produktów, bądź też zwykle używane w potocznej mowie lub ustalone zwyczajowo w uczciwych stosunkach handlowych kraju, w którym zgłasza się o udzielenie ochrony.

Przy ocenie wartości odróżniających danego znaku, należy brać pod uwagę wszystkie faktyczne okoliczności, w szczególności zaś przeciąg czasu używania znaku.

3. Znaki, które są przeciwne moralności lub porządkowi publicznemu.

Za kraj, z którego znak pochodzi, będzie uważany ten, w którym zgłaszający posiada swój główny zakład.

Jeżeli główny zakład nie znajduje się w jednym z krajów Związku, za kraj, z którego znak pochodzi, będzie uważany ten, do którego zgłaszający przynależy.