Tytuł 1 - USTANOWIENIE I ZADANIA - Konwencja w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencja o Europolu). Bruksela.1995.07.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.29.243

Akt utracił moc

Wersja od: 18 kwietnia 2007 r.

TYTUŁ  I

USTANOWIENIE I ZADANIA

Artykuł  1

Ustanowienie

1. Państwa Członkowskie Unii Europejskiej, zwane dalej "Państwami Członkowskimi", niniejszym ustanawiają Europejski Urząd Policji, zwany dalej "Europolem".

2. Europol współpracuje z jedną jednostką narodową każdego Państwa Członkowskiego, powołaną lub wyznaczoną zgodnie z artykułem 4.

Artykuł  2 ¹

Cel

1. Celem Europolu jest, w ramach współpracy organów policji Państw Członkowskich zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej, poprawa, za pomocą środków, o których mowa w niniejszej Konwencji, skuteczności i współpracy między właściwymi władzami Państw Członkowskich w zapobieganiu i zwalczaniu poważnej przestępczości międzynarodowej, wszędzie tam, gdzie istnieją faktyczne przesłanki lub wystarczające powody, świadczące o zaangażowaniu zorganizowanej struktury przestępczej i objęciu dwóch lub więcej Państw Członkowskich w takiej mierze, że ze względu na skalę, znaczenie oraz konsekwencje tych przestępstw, wymagane jest wspólne działanie Państw Członkowskich. Dla celów niniejszej Konwencji następujące przestępstwa traktowane są jako poważne przestępstwa międzynarodowe: przestępstwa popełnione lub zaplanowane w ramach działalności terrorystycznej przeciwko życiu, zdrowiu i wolności osobistej lub własności, nielegalny handel narkotykami, pranie pieniędzy, nielegalny handel substancjami nuklearnymi i radioaktywnymi, przemyt nielegalnych imigrantów, handel ludźmi, przestępstwa związane z pojazdami silnikowymi oraz przestępstwa wymienione w załączniku lub ich szczególne odmiany.

2. Na wniosek Zarządu Rada określa jednomyślnie priorytety Europolu w zakresie zwalczania i zapobiegania różnym formom poważnej przestępczości międzynarodowej, w ramach przysługujących mu uprawnień.

3. Kompetencje Europolu w odniesieniu do powyższych przestępstw lub ich szczególnych odmian obejmują także przestępstwa z nimi powiązane. Nie obejmują one jednak przestępstw źródłowych dla prania pieniędzy, w odniesieniu do których to przestępstw Europol nie posiada kompetencji na mocy ust. 1.

Następujące przestępstwa są uważane za powiązane i są brane pod uwagę zgodnie z procedurami określonymi w art. 8 i 10:

- przestępstwa mające na celu uzyskanie środków służących do popełniania przestępstw leżących w zakresie kompetencji Europolu,

- przestępstwa mające na celu ułatwienie popełnienia lub popełnienie przestępstw leżących w zakresie kompetencji Europolu,

- przestępstwa mające na celu zapewnienie bezkarności za przestępstwa leżące w zakresie kompetencji Europolu.

4. Do celów niniejszej Konwencji, "właściwe organy" oznaczają wszystkie instytucje publiczne w Państwach Członkowskich odpowiedzialne zgodnie z prawem krajowym za zapobieganie i zwalczanie przestępstw.

Artykuł  3

Zadania

1. W ramach celu, określonego zgodnie z artykułem 2 ustęp 1, podstawowe zadania Europolu obejmują:

(1) ułatwienie wymiany informacji między Państwami Członkowskimi;

(2) pozyskiwanie, zestawianie i analizowanie informacji, również danych wywiadowczych;

(3) niezwłoczne powiadomienie właściwych władz Państw Członkowskich za pośrednictwem jednostek narodowych, określonych w artykule 4, o informacjach ich dotyczących i wszelkich związkach ustalonych między przestępstwami;

(4) pomoc w dochodzeniach prowadzonych w Państwach Członkowskich przez przekazywanie wszystkich istotnych informacji jednostkom narodowym;

(5) utrzymywanie komputerowego systemu zgromadzonych informacji, zawierającego dane zgodnie z artykułami 8, 10 i 11;

(6) ² uczestniczenie w charakterze wsparcia we wspólnych zespołach dochodzeniowych, zgodnie z art. 3a;

(7) ³ zwracanie się do właściwych władz danych Państw Członkowskich z wnioskiem o przeprowadzenie lub koordynację dochodzeń w szczególnych, zgodnie z art. 3b.

2. Mając na celu poprawę współpracy i skuteczności właściwych władz w Państwach Członkowskich za pośrednictwem jednostek narodowych, w związku z realizacją celu określonego w artykule 2 ustęp 1, dodatkowe zadania Europolu obejmują:

(1) rozwój wiedzy specjalistycznej w zakresie procedur dochodzeniowych właściwych władz Państw Członkowskich i zapewnianie doradztwa w zakresie prowadzenia dochodzeń;

(2) zapewnianie strategicznych danych wywiadowczych, w celu ułatwiania i wspierania efektywnego i skutecznego wykorzystania środków dostępnych na poziomie narodowym do działań operacyjnych;

(3) przygotowywanie sprawozdań dotyczących sytuacji ogólnej.

3. 4 W związku ze swoim celem określonym w art. 2 ust. 1, Europol może dodatkowo, w ramach zasobów osobowych i budżetowych, jakimi dysponuje oraz w granicach ustalonych przez Zarząd, wspierać Państwa Członkowskie poprzez doradztwo i badania w następujących obszarach:

1) szkolenia członków właściwych organów;

2) organizacji i wyposażenia tych organów poprzez ułatwienie wzajemnej pomocy technicznej między Państwami Członkowskimi;

3) metod zapobiegania przestępczości;

4) technicznych i kryminalistycznych metod policyjnych oraz procedur dochodzeniowych.

4. 5 Bez uszczerbku dla Konwencji o zwalczaniu fałszowania pieniędzy, podpisanej w Genewie dnia 20 kwietnia 1929 r. oraz protokołu do niej, Europol pełni również rolę punktu kontaktowego Unii Europejskiej w jej kontaktach z państwami i organizacjami trzecimi w sprawach zwalczania fałszowania waluty euro.

Artykuł  3a ⁶

Udział we wspólnych zespołach dochodzeniowych

1. Urzędnicy Europolu mogą w charakterze wsparcia we wspólnych zespołach dochodzeniowych, włączając zespoły ustanowione zgodnie z art. 1 decyzji ramowej z dnia 13 czerwca 2002 roku w sprawie wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych¹ lub zgodnie z art. 13 Konwencji z dnia 29 maja 2000 roku w sprawie wzajemnej pomocy w sprawach karnych między Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej, w zakresie, w jakim zespoły te prowadzą dochodzenia w sprawach karnych, dla których na podstawie art. 2 właściwym organem jest Europol. Urzędnicy Europolu mogą, w granicach przewidzianych przez prawo Państwa Członkowskiego, w którym działa wspólny zespół dochodzeniowy oraz zgodnie z ustaleniem określonym w ust. 2, uczestniczyć we wszelkich działaniach i wymianach informacji ze wszystkimi członkami wspólnego zespołu dochodzeniowego, zgodnie z ust. 3. Jednakże, nie uczestniczą oni w podejmowaniu żadnych środków przymusu.

2. Administracyjne wprowadzenie w życie uczestnictwa urzędników Europolu we wspólnym zespole dochodzeniowym jest określane w ustaleniach między Dyrektorem Europolu i właściwymi władzami Państw Członkowskich, uczestniczących we wspólnym zespole dochodzeniowym, z udziałem oddziałów krajowych. Zasady regulujące te ustalenia określane są przez Zarząd Europolu, stanowiący większością dwóch trzecich głosów jego członków.

3. Urzędnicy Europolu realizują swoje zadania pod przewodnictwem szefa zespołu, biorąc pod uwagę warunki określone w ustaleniach, o których mowa w ust. 2.

4. Zgodnie z ustaleniami, o których mowa w ust. 2 i 3, urzędnicy Europolu mogą bezpośrednio kontaktować się z członkami wspólnego zespołu dochodzeniowego i dostarczać członkom i oddelegowanym członkom wspólnego zespołu dochodzeniowego, zgodnie z niniejszą Konwencją, informacji pochodzących z jakiejkolwiek części systemu komputerowego zebranych informacji, o którym mowa w art. 6. W przypadku kontaktów bezpośrednich, oddziały krajowe Państw Członkowskich reprezentowanych w zespole, jak również Państw Członkowskich, które dostarczyły informacji, są o tym jednocześnie informowane przez Europol.

5. Informacje uzyskane przez urzędnika Europolu w trakcie uczestniczenia we wspólnym zespole dochodzeniowym mogą, za zgodą i na odpowiedzialność Państwa Członkowskiego, które dostarczyło informacji, zostać włączone do jakiejkolwiek części systemu komputerowego, na warunkach określonych w niniejszej Konwencji.

6. W czasie działań wspólnego zespołu dochodzeniowego, o którym mowa w niniejszym artykule, urzędnicy Europolu, w odniesieniu do przestępstw popełnionych przeciwko nim lub przez nich, podlegają prawu wewnętrznemu Państwa Członkowskiego, w którym prowadzone jest działanie, stosowanemu wobec osób pełniących porównywalne funkcje.

Artykuł  3b ⁷

Wnioski składane przez Europol w celu wszczęcia dochodzenia w sprawach karnych

1. Państwa Członkowskie powinny rozpatrzyć każdy wniosek Europolu w celu wszczęcia, przeprowadzenia lub koordynacji dochodzeń w szczególnych sprawach i powinny wnikliwie rozpatrywać takie wnioski. Europol powinien zostać poinformowany czy wnioskowane dochodzenie zostanie wszczęte.

2. Jeżeli właściwe organy Państwa Członkowskiego podejmują decyzję o nieprzyjęciu wniosku Europolu, informują one Europol o swojej decyzji i jej uzasadnieniu, chyba że nie są w stanie przedstawić uzasadnienia, ponieważ:

i) mogłoby to zaszkodzić zasadniczym interesom bezpieczeństwa narodowego; lub

ii) mogłoby to zagrozić powodzeniu trwającego dochodzenia lub bezpieczeństwu osób.

3. Odpowiedzi na wnioski Europolu o wszczęcie, przeprowadzenie lub koordynację dochodzeń w szczególnych przypadkach, jak również informacje dla Europolu w sprawie wyników dochodzeń, przekazywane są przez właściwe organy w Państwach Członkowskich, zgodnie z zasadami określonymi w Konwencji o Europolu i zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem krajowym.

4. Na podstawie umowy o współpracy, która ma zostać podpisana z Eurojustem, Europol, składając wniosek o wszczęcie dochodzenia w sprawach karnych, informuje o tym Eurojust.

Artykuł  4

Jednostki narodowe

1. Każde Państwo Członkowskie ustanawia lub wyznacza jednostkę narodową do wykonania zadań wymienionych w niniejszym artykule.

2. 8 Jednostka narodowa jest jedynym organem pośredniczącym w kontaktach między Europolem a właściwymi organami krajowymi. Państwa Członkowskie mogą jednak dopuścić bezpośrednie kontakty między wyznaczonymi właściwymi organami a Europolem zgodnie z warunkami określonymi przez dane Państwo Członkowskie, łącznie z wcześniejszym zaangażowaniem jednostki narodowej.

Jednostka narodowa otrzymuje w tym samym czasie od Europolu wszystkie informacje wymienione w trakcie bezpośrednich kontaktów między Europolem a wyznaczonymi właściwymi organami. Stosunki między jednostką narodową a właściwymi organami reguluje prawo krajowe, w szczególności właściwe krajowe wymogi konstytucyjne.

3. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki, które umożliwiają jednostkom narodowym wykonanie zadań, w szczególności dostęp do odpowiednich danych krajowych.

4. Zadania jednostek krajowych obejmują:

(1) dostarczanie Europolowi z własnej inicjatywy informacji i danych wywiadowczych, niezbędnych do wykonywania jego zadań;

(2) odpowiadanie na wniosek Europolu o informacje i dane wywiadowcze oraz doradztwo;

(3) aktualizację informacji i danych wywiadowczych;

(4) dokonywanie oceny informacji i danych wywiadowczych zgodnie z prawem krajowym dla właściwych władz i przekazywanie im tych materiałów;

(5) występowanie do Europolu z wnioskami o doradztwo, informacje, dane wywiadowcze i analizy;

(6) dostarczanie Europolowi danych do gromadzenia w systemie komputerowym;

(7) zapewnienie przestrzegania prawa przy każdej wymianie informacji z Europolem.

5. 9 Bez uszczerbku dla wykonywania kompetencji nałożonych na Państwa Członkowskie, w związku z utrzymaniem porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego, w szczególnych przypadkach jednostka narodowa nie ma obowiązku przekazywania informacji i danych wywiadowczych, określonych w artykułach 7 i 10 ustęp 4 punkty 1, 2 i 6, i jeżeli ich przekazanie może:

(1) szkodzić istotnym interesom bezpieczeństwa narodowego;

(2) zagrażać powodzeniu bieżącego dochodzenia lub bezpieczeństwu osób;

(3) dotyczyć informacji o organizacjach lub specyficznych działaniach wywiadowczych w sferze bezpieczeństwa Państwa.

6. Koszty utrzymywania kontaktu jednostek narodowych z Europolem ponoszą Państwa Członkowskie i, poza kosztami połączeń, nie obciążają one Europolu.

7. 10 Szefowie jednostek narodowych zbierają się regularnie w celu udzielenia wsparcia Europolowi, z własnej inicjatywy lub na wniosek, poprzez doradztwo.

Artykuł  5

Oficerowie łącznikowi

1. Każda jednostka narodowa oddelegowuje do Europolu co najmniej jednego oficera łącznikowego. Liczba oficerów łącznikowych wysyłanych do Europolu przez Państwa Członkowskie jest ustanawiana jednomyślną decyzją Zarządu; decyzja ta może być zmieniona w każdym czasie jednomyślną decyzją Zarządu. O ile postanowienia szczególne niniejszej konwencji nie stanowią inaczej, oficerowie łącznikowi podlegają prawu krajowemu oddelegowującego Państwa Członkowskiego.

2. Oficerowie łącznikowi są instruowani przez swoje jednostki krajowe, aby reprezentowali interesy tych jednostek w Europolu zgodnie z prawem krajowym oddelegowującego Państwa Członkowskiego oraz zgodnie z postanowieniami dotyczącymi administracji Europolu.

3. Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 4 ustępy 4 i 5, oficerowie łącznikowi, w ramach celu ustanowionego w artykule 2 ustęp 1, wspierają wymianę informacji między jednostką narodową, która ich oddelegowała, a Europolem, w szczególności poprzez:

(1) dostarczanie Europolowi informacji z oddelegowującej jednostki narodowej;

(2) przekazywanie informacji z Europolu do oddelegowującej jednostki narodowej; oraz

(3) współpracę z urzędnikami Europolu poprzez dostarczanie informacji i doradztwo w dziedzinie analizy informacji, dotyczących oddelegowującego Państwa Członkowskiego.

4. Jednocześnie, oficerowie łącznikowi pomagają w wymianie informacji, pochodzących z ich jednostki narodowej, i w koordynacji wynikających z tego środków zgodnie z ich prawem krajowym i w ramach celu ustanowionego w artykule 2 ustęp 1.

5. W zakresie niezbędnym do wykonania zadań, zgodnie z powyższym ustępem 3, oficerowie łącznikowi mają prawo zapoznać się z różnymi aktami zgodnie z właściwymi postanowieniami wyszczególnionymi w odnośnych artykułach.

6. Artykuł 25 stosuje się mutatis mutandis do działalności oficerów łącznikowych.

7. Bez uszczerbku dla innych postanowień niniejszej konwencji prawa i obowiązki oficerów łącznikowych wobec Europolu ustala jednomyślnie Zarząd.

8. Oficerowie łącznikowi korzystają z przywilejów i immunitetów niezbędnych do wykonywania swoich zadań zgodnie z artykułem 41 ustęp 2.

9. Europol zapewnia nieodpłatnie Państwom Członkowskim pomieszczenia w budynku Europolu potrzebne oficerom łącznikowym do wykonywania ich pracy. Wszystkie inne koszty związane z oddelegowaniem oficerów łącznikowych ponosi oddelegowujące Państwo Członkowskie; dotyczy to również wydatków na sprzęt dla oficerów łącznikowych, o ile podczas sporządzania budżetu Europolu Zarząd, stanowiąc jednomyślnie, w konkretnym przypadku nie zaleci inaczej.

Artykuł  6

Komputerowy system zgromadzonych informacji

1. Europol utrzymuje komputerowy system zgromadzonych informacji, składający się z następujących elementów:

(1) systemu informacyjnego, określonego w artykule 7, z ograniczoną i ściśle określoną zawartością, który umożliwia szybkie odszukanie informacji dostępnych Państwom Członkowskim i Europolowi;

(2) plików roboczych, określonych w artykule 10, stworzonych w odniesieniu do różnych okresów analizy i zawierających wszechstronne informacje; oraz

(3) systemu indeksu zawierającego niektóre dane szczegółowe z akt przeznaczonych do analizy, określonych w punkcie 2, stosownie do ustaleń przewidzianych w artykule 11.

2. Komputerowy system zgromadzonych informacji prowadzony przez Europol nie może w żadnym wypadku być podłączony do innych systemów automatycznego przetwarzania danych, z wyjątkiem systemu automatycznego przetwarzania danych jednostek narodowych.

Artykuł  6a ¹¹

Przetwarzanie informacji przez Europol

Celem wykonywania swoich zadań Europol może także przetwarzać dane, aby stwierdzić, czy mają one znaczenie dla powierzonych mu zadań i czy mogą zostać włączone do komputerowego systemu zgromadzonych informacji, o którym mowa w art. 6 ust. 1.

Umawiające się Strony zebrane w Radzie, stanowiąc większością dwóch trzecich głosów, określają warunki przetwarzania danych, w szczególności dotyczące dostępu do nich oraz ich wykorzystania, jak i terminów ich przechowywania i usuwania, które nie mogą być dłuższe niż 6 miesięcy, z należytym uwzględnieniem zasad określonych w art. 14, Zarząd przygotowuje decyzję Umawiających się Stron i konsultuje się ze wspólnym organem nadzorczym, o którym mowa w art. 24.

¹ Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 Protokołu z dnia 27 listopada 2003 r. (Dz.U.08.176.1089) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 18 kwietnia 2007 r.

² Art. 3 ust. 1 pkt 6 dodany przez art. 1 pkt 1 Protokołu z dnia 28 listopada 2002 r. (Dz.U.08.176.1087) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 29 marca 2007 r.

³ Art. 3 ust. 1 pkt 7 dodany przez art. 1 pkt 1 Protokołu z dnia 28 listopada 2002 r. (Dz.U.08.176.1087) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 29 marca 2007 r.

⁴ Art. 3 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) Protokołu z dnia 27 listopada 2003 r. (Dz.U.08.176.1089) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 18 kwietnia 2007 r.

⁵ Art. 3 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b) Protokołu z dnia 27 listopada 2003 r. (Dz.U.08.176.1089) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 18 kwietnia 2007 r.

⁶ Art. 3a dodany przez art. 1 pkt 2 lit. a) Protokołu z dnia 28 listopada 2002 r. (Dz.U.08.176.1087) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 29 marca 2007 r.

⁷ Art. 3b dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b) Protokołu z dnia 28 listopada 2002 r. (Dz.U.08.176.1087) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 29 marca 2007 r.

⁸ Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) Protokołu z dnia 27 listopada 2003 r. (Dz.U.08.176.1089) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 18 kwietnia 2007 r.

⁹ Art. 4 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. b) Protokołu z dnia 27 listopada 2003 r. (Dz.U.08.176.1089) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 18 kwietnia 2007 r.

¹⁰ Art. 4 ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. c) Protokołu z dnia 27 listopada 2003 r. (Dz.U.08.176.1089) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 18 kwietnia 2007 r.

¹¹ Art. 6a dodany przez art. 1 pkt 4 Protokołu z dnia 27 listopada 2003 r. (Dz.U.08.176.1089) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 18 kwietnia 2007 r.