Rozdział 23 - Zatrzymanie. - Kodeks postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.13.96

Akt utracił moc

Wersja od: 18 października 1997 r.

Rozdział  23.

Zatrzymanie.

Art.  205.

Każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa i oddać w ręce Milicji Obywatelskiej, jeżeli zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości.

Art.  206.

§ 1. 32  Milicja Obywatelska ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub zatarcia śladów przestępstwa. Czas i powód zatrzymania należy stwierdzić na piśmie, które doręcza się zatrzymanemu, oraz pouczyć go o prawie wniesienia do sądu zażalenia na zatrzymanie.

§ 2.  Zatrzymanego należy zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania.

§ 3. 33  Niezwłocznie po zatrzymaniu osoby podejrzanej należy przystąpić do zebrania niezbędnych danych, a także o zatrzymaniu zawiadomić prokuratora. W razie istnienia podstaw, o których mowa w art. 217 § 1 i 2, należy wystąpić do prokuratora w sprawie skierowania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie.

§ 4.   ³⁴  Przepis art. 220 stosuje się odpowiednio, z tym że zawiadomienie następuje na żądanie zatrzymanego.

Art.  207.

 Jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie doręczono zatrzymanemu odpisu postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, należy zatrzymanego niezwłocznie zwolnić.

Art.  207a. ³⁵

§ 1.  Zatrzymanemu przysługuje zażalenie na zatrzymanie do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zatrzymania.

§ 2. Sąd rozpoznaje zażalenie niezwłocznie. W razie uznania bezpodstawności zatrzymania, sąd poleca niezwłocznie zwolnić zatrzymanego i zawiadamia o tym organ uprawniony do sprawowania nadzoru nad organem, który dokonał zatrzymania.

Art.  208.

§ 1. Sąd lub prokurator może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej. W tym celu wolno zarządzić przeszukanie. Art. 191-193 i 195 stosuje się odpowiednio.

§ 2. Na zarządzenie sądu lub prokuratora przymusowego doprowadzenia żołnierza w czynnej służbie wojskowej dokonują właściwe organy wojskowe.

³² Art. 206 § 1 zmieniony przez art. 2 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach oraz innych ustaw (Dz.U.89.34.180) z dniem 1 października 1989 r.

³³ Art. 206 § 3 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r., a w części odnoszącej się do tymczasowego aresztowania - z dniem 4 sierpnia 1996 r.

³⁴ Art. 206 § 4 dodany przez art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 29 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach oraz innych ustaw (Dz.U.89.34.180) z dniem 1 października 1989 r.

³⁵ Art. 207a dodany przez art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach oraz innych ustaw (Dz.U.89.34.180) z dniem 1 października 1989 r.