Rozdział 7 - Własność intelektualna - Kazachstan-Polska. Umowa o wzmocnionym partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Kazachstanu, z drugiej strony. Astana.2015.12.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2020.614

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 marca 2020 r.

ROZDZIAŁ  7

Własność intelektualna

Artykuł  61.

Cele

Celem niniejszego rozdziału jest:

a) ułatwianie produkcji i komercjalizacji produktów innowacyjnych i kreatywnych między Stronami; oraz

b) osiągnięcie odpowiedniego i skutecznego poziomu ochrony oraz egzekwowania praw własności intelektualnej.

Sekcja  1

Zasady

Artykuł  62.

Charakter i zakres zobowiązań

1. Strony odwołują się do swojego obowiązku zapewniania odpowiedniego i skutecznego wykonania umów międzynarodowych dotyczących własności intelektualnej, których są stronami, w tym Porozumienia WTO w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (zwanego dalej "Porozumieniem TRIPS"). Postanowienia niniejszego rozdziału uzupełniają i szczegółowo określają prawa i obowiązki Stron zgodnie z Porozumieniem TRIPS i innymi umowami międzynarodowymi w dziedzinie własności intelektualnej.

2. Do celów niniejszej Umowy pojęcie "prawa własności intelektualnej" obejmuje między innymi wszystkie rodzaje własności intelektualnej, o których mowa w art. 65-96.

3. Ochrona własności intelektualnej obejmuje ochronę przed nieuczciwą konkurencją, o której mowa w art. 10bis Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej z 1883 r., poddanej przeglądowi i zmienionej (zwanej dalej "Konwencją paryską").

4. Niniejszy rozdział nie uniemożliwia Stronom stosowania w swoim prawodawstwie przepisów przewidujących wyższe standardy ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej, pod warunkiem że przepisy te nie naruszają postanowień niniejszego rozdziału.

Artykuł  63.

Transfer technologii

1. Strony zgodnie postanawiają wymieniać poglądy i informacje na temat swojego prawodawstwa i praktyk międzynarodowych w zakresie ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej, mających wpływ na transfer technologii. Obejmuje to w szczególności wymianę na temat środków ułatwiających przepływ informacji, partnerstwa biznesowe, dobrowolne zezwolenia oraz podwykonawstwo. Szczególną uwagę należy zwrócić na warunki niezbędne dla stworzenia odpowiedniego otoczenia, umożliwiającego transfer technologii w krajach przyjmujących, łącznie z takimi kwestiami jak krajowe ramy prawne oraz rozwój kapitału ludzkiego.

2. W przypadku podjęcia środków w odniesieniu do transferu technologii, chronione są uzasadnione interesy posiadaczy praw własności intelektualnej.

Artykuł  64.

Wyczerpanie

Każda ze Stron stosuje krajowy lub regionalny ¹⁷  system wyczerpania praw własności intelektualnej, zgodnie ze swoim odpowiednim prawem krajowym, w odniesieniu do prawa autorskiego i praw pokrewnych, wzorów i znaków towarowych.

Sekcja  2

Normy dotyczące praw własności intelektualnej

PRAWO AUTORSKIE I PRAWA POKREWNE

Artykuł  65.

Przyznana ochrona

Każda ze Stron przestrzega praw i obowiązków określonych w następujących umowach międzynarodowych:

a) Konwencji berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych (zwanej dalej "Konwencją berneńską");

b) Międzynarodowej konwencji o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych (zwanej dalej "Konwencją rzymską");

c) Traktacie o prawie autorskim Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (zwanej dalej "WIPO");

d) Traktacie WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach;

e) Porozumieniu TRIPS.

Artykuł  66.

Autorzy

Każda ze Stron, w odniesieniu do autorów, przewiduje wyłączne prawo do zezwolenia lub zakazu:

a) bezpośredniego lub pośredniego, czasowego lub trwałego zwielokrotniania ich utworów, w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie, w całości lub w części;

b) jakiejkolwiek formy publicznej dystrybucji poprzez sprzedaż lub w inny sposób oryginalnego utworu lub jego kopii;

c) jakiegokolwiek publicznego przekazu ich utworów, drogą przewodową lub bezprzewodową, w tym publicznego udostępniania ich utworów w taki sposób, że osoby postronne mogą mieć do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie.

Artykuł  67.

Wykonawcy

Każda ze Stron, w odniesieniu do wykonawców, przewiduje wyłączne prawo do zezwolenia lub zakazu:

a) utrwalenia ¹⁸  ich wykonań;

b) bezpośredniego lub pośredniego, czasowego lub trwałego zwielokrotniania ich wykonań, w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie, w całości lub w części;

c) publicznej dystrybucji, poprzez sprzedaż lub w inny sposób, utrwalonych wykonań;

d) publicznego udostępniania utrwalonych wykonań, drogą przewodową lub bezprzewodową, w taki sposób, że osoby postronne mogą mieć do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie;

e) bezprzewodowego nadawania oraz publicznego przekazu ich wykonań artystycznych, z wyjątkiem przypadków gdy wykonania te stanowią same w sobie nadawane wykonanie lub oparte są na utrwaleniu.

Artykuł  68.

Producenci fonogramów

Każda ze Stron, w odniesieniu do producentów fonogramów, przewiduje wyłączne prawo do zezwolenia lub zakazu:

a) bezpośredniego lub pośredniego, czasowego lub trwałego zwielokrotniania ich fonogramów, w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie, w całości lub w części;

b) publicznej dystrybucji, poprzez sprzedaż lub w inny sposób, fonogramów lub ich kopii;

c) publicznego udostępniania ich fonogramów, drogą przewodową lub bezprzewodową, w taki sposób, że osoby postronne mogą mieć do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie.

Artykuł  69.

Organizacje nadawcze

Każda ze Stron, w odniesieniu do organizacji radiowych i telewizyjnych, przewiduje wyłączne prawo do zezwolenia lub zakazu:

a) utrwalenia ich audycji;

b) zwielokrotniania utrwalonych audycji;

c) publicznego udostępniania utrwalonych audycji, drogą przewodową lub bezprzewodową, w taki sposób, że osoby postronne mogą mieć do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie; oraz

d) bezprzewodowej retransmisji ich audycji oraz przekazu publicznego ich audycji, jeśli ten przekaz następuje w miejscach dostępnych publicznie za opłatą wstępu.

Artykuł  70.

Nadawanie i przekaz publiczny

Każda ze Stron przewiduje prawo w celu zapewnienia wypłaty jednorazowego godziwego wynagrodzenia płatnego przez użytkownika, jeżeli fonogram opublikowany w celach handlowych lub zwielokrotniony egzemplarz takiego fonogramu zostaną użyte do nadania drogą bezprzewodową lub w jakikolwiek sposób zostaną odtworzone publicznie oraz w celu zapewnienia jego podziału między odpowiednich wykonawców i producentów fonogramów. W przypadku braku porozumienia w tej sprawie między wykonawcami i producentami fonogramów każda ze Stron może określić warunki podziału wynagrodzenia między nimi.

Artykuł  71.

Okres ochrony

1. Prawa autora utworu literackiego lub artystycznego w rozumieniu art. 2 Konwencji berneńskiej podlegają ochronie w okresie życia autora i przez okres przynajmniej 70 lat po jego śmierci.

2. W przypadku utworu współautorskiego, czas ochrony, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia śmierci ostatniego z autorów.

3. Prawa artystów wykonawców wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po dniu wykonania utworu. Jednakże jeżeli w tym okresie utrwalenie wykonania zostanie zgodnie z prawem opublikowane lub zgodnie z prawem publicznie udostępnione, prawa te wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po dniu pierwszego takiego opublikowania lub pierwszego takiego publicznego udostępnienia, w zależności od tego, które z tych wydarzeń miało miejsce wcześniej.

4. Prawa producentów fonogramów wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po dniu sporządzenia utrwalenia. Jednakże jeżeli w tym okresie fonogram opublikowano zgodnie z prawem, wspomniane prawa wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po dniu pierwszej publikacji dokonanej zgodnie z prawem. W przypadku braku publikacji dokonanej zgodnie z prawem w okresie określonym w zdaniu pierwszym oraz w przypadku gdy fonogram został zgodnie z prawem publicznie udostępniony w tym okresie, prawa te wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po dniu pierwszego dokonanego zgodnie z prawem publicznego udostępnienia.

5. Prawa organizacji radiowych i telewizyjnych wygasają po okresie przynajmniej 50 lat po dniu pierwszej emisji audycji, niezależnie od tego, czy audycja emitowana jest przewodowo lub bezprzewodowo, w tym za pośrednictwem przekazu kablowego lub satelitarnego.

6. Okresy ochrony ustanowione w niniejszym artykule liczone są od dnia pierwszego stycznia roku następującego po zdarzeniu, które powoduje rozpoczęcie biegu okresu ochrony.

7. Okresy ochrony mogą przekraczać okresy ustanowione w niniejszym artykule.

Artykuł  72.

Ochrona środków technicznych

1. Każda ze Stron zapewnia odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą obchodzeniu wszelkich skutecznych środków technicznych, którego dana osoba dokonuje wiedząc, lub mając uzasadnione podstawy, by wiedzieć, że dąży do osiągnięcia tego celu.

2. Każda ze Stron zapewnia odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą wytwarzaniu, przywozowi, dystrybucji, sprzedaży, wypożyczaniu, reklamowaniu sprzedaży lub wypożyczania lub posiadaniu w celach handlowych urządzeń, produktów lub części składowych, lub świadczeniu usług, które są nastawione na obejście jakichkolwiek skutecznych środków technicznych lub umożliwiają ich obejście.

3. Do celów niniejszej Umowy wyrażenie "środki techniczne" oznacza wszelkiego rodzaju technologie, urządzenia lub części składowe, które, przy normalnym funkcjonowaniu, są przeznaczone do udaremnienia lub ograniczenia czynności w odniesieniu do utworów lub innych przedmiotów, które nie zostały dopuszczone przez posiadacza prawa autorskiego lub praw pokrewnych prawu autorskiemu zgodnie z prawodawstwem krajowym. Środki techniczne uważa się za "skuteczne" w przypadku, gdy korzystanie z utworu lub z innego przedmiotu jest kontrolowane przez posiadaczy prawa poprzez zastosowanie kodu dostępu lub mechanizmu zabezpieczenia, takiego jak szyfrowanie, kodowanie lub inna transformacja utworu lub innego przedmiotu, lub mechanizmu kontroli kopiowania, które spełniają cel ochronny.

Artykuł  73.

Ochrona informacji o zarządzaniu prawami

1. Każda ze Stron zapewnia odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą podejmowaniu przez jakąkolwiek osobę bez odpowiedniego zezwolenia któregokolwiek z następujących działań:

a) usunięcia lub zmiany jakichkolwiek elektronicznych informacji o zarządzaniu prawami;

b) dystrybucji, przywozu w celu dystrybucji, nadawania, przekazywania lub upublicznienia utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną zgodnie z niniejszą Umową, z których usunięto lub zmieniono bez odpowiedniego zezwolenia elektroniczne informacje o zarządzaniu prawami, jeżeli taka osoba wie lub ma uzasadnione podstawy, by wiedzieć, że poprzez to powoduje, umożliwia, ułatwia lub ukrywa naruszenie prawa autorskiego lub pokrewnego przewidziane w prawie krajowym.

2. Do celów niniejszego rozdziału wyrażenie "informacje o zarządzaniu prawami" oznacza wszelkie informacje dostarczone przez posiadaczy prawa, które identyfikują utwór lub inne przedmioty objęte ochroną przez prawa autorskie lub prawa pokrewne, autora lub jakiegokolwiek innego posiadacza prawa, lub informacje na temat warunków dotyczących korzystania z utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną, oraz wszelkie numery i kody, poprzez które takie informacje są wyrażane.

3. Ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy którekolwiek z informacji, o których mowa w ust. 2, są powiązane z kopią utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną przez prawa autorskie lub prawa pokrewne lub gdy informacje te pojawiają się w związku z ich publicznym przekazem.

Artykuł  74.

Wyjątki i ograniczenia

1. Zgodnie z konwencjami i umowami międzynarodowymi, których są stronami, każda ze Stron może przewidzieć ograniczenia lub wyjątki w odniesieniu do praw określonych w art. 66-70 tylko w pewnych szczególnych przypadkach, o ile nie stoi to w sprzeczności z normalnym wykorzystaniem utworów lub innych przedmiotów i nie przynosi nieuzasadnionego uszczerbku uzasadnionym interesom posiadaczy prawa.

2. Każda ze Stron zapewnia, aby tymczasowe czynności zwielokrotniania, o których mowa w art. 66-70, które mają charakter przejściowy lub przypadkowy, które stanowią integralną i zasadniczą część procesu technologicznego, i których jedynym celem jest umożliwienie:

a) transmisji w sieci między stronami trzecimi przez pośrednika; lub

b) zgodnego z prawem korzystania

z utworu lub innego przedmiotu, oraz które nie mają odrębnego znaczenia ekonomicznego, były wyłączone z prawa do zwielokrotniania określonego w art. 66-69.

Artykuł  75.

Prawo odsprzedaży

Każda ze Stron zapewnia, na rzecz autora oryginalnego dzieła sztuki, który jest obywatelem drugiej Strony, oraz na rzecz jego następcy prawnego, prawo odsprzedaży, określone jako niezbywalne prawo, którego nie można się zrzec, nawet z góry, do otrzymania opłaty licencyjnej opartej na cenie sprzedaży uzyskanej z każdej odsprzedaży dzieła następującej po pierwszym rozporządzeniu dziełem przez autora. Progi i stawki poboru opłat licencyjnych są ustalane zgodnie z prawem krajowym Strony, na terytorium której ma miejsce odsprzedaż ¹⁹ .

Artykuł  76.

Współpraca w zakresie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi

Strony podejmują takie uzasadnione środki, jakie mogą być dostępne, aby ułatwić przyjęcie uzgodnień pomiędzy ich odpowiednimi organizacjami zbiorowego zarządzania w celu zapewnienia łatwiejszego wzajemnego dostępu i przekazywania utworów i innych przedmiotów objętych ochroną między terytoriami Stron, jak również przekazywania między nimi opłat licencyjnych za wykorzystanie takich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną. Strony podejmują również takie uzasadnione środki, jakie mogą być dostępne, aby osiągnąć wysoki poziom racjonalizacji i przejrzystości w odniesieniu do realizacji zadań ich odpowiednich organizacji zbiorowego zarządzania.

ZNAKI TOWAROWE

Artykuł  77.

Umowy międzynarodowe

Każda ze Stron:

a) przestrzega Protokołu do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków i Traktatu WIPO o znakach towarowych; oraz

b) podejmuje wszelkie możliwe starania na rzecz przystąpienia do Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych.

Artykuł  78.

Procedura rejestracji

1. Każda ze Stron ustanawia system rejestracji znaków towarowych, w którym każda ostateczna decyzja podjęta przez odpowiedni organ właściwy w obszarze znaków towarowych jest należycie uzasadniona i przekazana na piśmie wnioskodawcy, który będzie miał możliwość zakwestionowania jej przed organem właściwym w obszarze znaków towarowych i do odwołania się od niej do sądu.

2. Każda ze Stron zapewnia posiadaczom praw możliwość wniesienia sprzeciwu wobec wniosków o znak towarowy lub rejestracje. Postępowanie w przypadku sprzeciwu ma charakter kontradyktoryjny.

3. Każda ze Stron zapewnia publicznie dostępną elektroniczną bazę danych rejestracji znaków towarowych.

Artykuł  79.

Znaki towarowe powszechnie znane

Strony współpracują w celu zapewnienia skuteczności ochrony znaków towarowych powszechnie znanych, o których mowa w art. 6bis Konwencji paryskiej i art. 16 ust. 2 i 3 Porozumienia TRIPS.

Artykuł  80.

Wyjątki od praw związanych ze znakiem towarowym

Każda ze Stron przewiduje ograniczone wyjątki od praw związanych ze znakiem towarowym, takich jak uczciwe używanie terminów opisowych, wykorzystywanie oznaczeń geograficznych, lub inne ograniczone wyjątki, które uwzględniają uzasadnione interesy właściciela znaku towarowego oraz stron trzecich.

OZNACZENIA GEOGRAFICZNE

Artykuł  81.

Definicja

Dla celów niniejszej Umowy, oznaczeniami geograficznymi są oznaczenia, które identyfikują towar jako pochodzący z terytorium Strony lub regionu, lub miejsca na tym terytorium, jeżeli pewna jakość, reputacja lub inna cecha towaru jest przypisywana zasadniczo pochodzeniu geograficznemu tego towaru.

Artykuł  82.

Zasady ochrony oznaczeń geograficznych

1. Każda ze Stron zapewnia odpowiednią i nieograniczoną ochronę oznaczeń geograficznych, w formie systemu ochrony sui genens i zgodnie z prawem krajowym, o ile oznaczenie geograficzne podlega ochronie prawnej w kraju pochodzenia.

2. W tym celu Strony współpracują w obszarze oznaczeń geograficznych w oparciu o niniejszy artykuł, który stanowi uzupełnienie minimalnych standardów określonych w odpowiednich postanowieniach Porozumienia TRIPS.

3. Każda ze Stron zapewnia, aby jej system ochrony oznaczeń geograficznych był otwarty dla rejestracji oznaczeń geograficznych drugiej Strony. Każda ze Stron zapewnia publicznie dostępną elektroniczną bazę danych dotyczącą zarejestrowanych oznaczeń geograficznych.

4. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych chronionych na ich odpowiednim terytorium, każda ze Stron:

a) zakazuje wszelkiego bezpośredniego lub pośredniego wykorzystywania zarejestrowanej nazwy w odniesieniu do produktów nieobjętych rejestracją, oraz zapobiega takiemu wykorzystywaniu, w zakresie, w jakim:

(i) produkty te są porównywalne do produktów chronionych o tej nazwie, lub

(ii) takie użycie wykorzystuje renomę nazwy chronionej;

b) zakazuje wszelkiego niewłaściwego stosowania, naśladowania lub przywołania zarejestrowanej nazwy, nawet jeśli podane jest prawdziwe pochodzenie produktu lub chroniona nazwa jest podana w tłumaczeniu, w formie transkrypcji, transliteracji lub z dodaniem takiego określenia jak: "w stylu", "typu", "zgodnie z metodą", "jak produkowane w", "rodzaj", "imitacja" itp., oraz zapobiega takim działaniom;

c) zakazuje wszelkich innych nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd określeń miejsca pochodzenia lub wytwarzania, właściwości lub podstawowych cech produktu, znajdujących się na opakowaniu zewnętrznym lub wewnętrznym, w materiale reklamowym lub w dokumentach odnoszących się do danego produktu, jak również stosowania opakowań mogących stworzyć fałszywe wrażenie co do jego pochodzenia, oraz zapobiega takim działaniom;

d) zakazuje wszelkich innych praktyk, które mogłyby wprowadzać konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia towaru, oraz zapobiega takim praktykom.

5. Każda ze Stron egzekwuje ochronę przewidzianą w art. 81-83, w tym na wniosek zainteresowanej strony, poprzez odpowiednią egzekucję administracyjną zgodnie z prawem krajowym.

6. Każda ze Stron zapewnia, aby chronione oznaczenia geograficzne mogły być wykorzystywane przez wszelkie podmioty gospodarcze wprowadzające do obrotu towar, który jest zgodny z odpowiednią specyfikacją.

7. Każda ze Stron zapewnia, aby nazwy, które są chronione zgodnie z prawem krajowym nie mogły stać się nazwami rodzajowymi.

8. Strony nie są zobowiązane do rejestrowania oznaczenia geograficznego, jeżeli - w świetle renomy lub popularności znaku towarowego - rejestracja mogłaby wprowadzić konsumenta w błąd co do prawdziwej tożsamości towaru.

9. Bez uszczerbku dla niniejszego artykułu, każda ze Stron chroni oznaczenia geograficzne również wtedy, gdy istnieje poprzedni znak towarowy. Przez "poprzedni znak towarowy" rozumie się znak towarowy, którego wykorzystanie odpowiada jednej z sytuacji, o których mowa w ust. 4, i w odniesieniu do którego złożono wniosek lub który został zarejestrowany lub ustanowiony poprzez użycie, jeżeli prawo krajowe przewiduje tę możliwość, przed datą złożenia wniosku o ochronę oznaczenia geograficznego we właściwym organie tej Strony. Taki poprzedni znak towarowy może nadal być używany i wznawiany pomimo ochrony oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że w prawie dotyczącym znaków towarowych Strony, u której znak ten jest zarejestrowany lub wykorzystywany, nie istnieje żaden powód nieważności lub cofnięcia znaku towarowego.

Artykuł  83.

Negocjacje

Strony rozpoczynają negocjacje z myślą o zawarciu umowy dotyczącej ochrony oznaczeń geograficznych na ich odpowiednich terytoriach nie później niż siedem lat po dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego tytułu.

WZORY

Artykuł  84.

Umowy międzynarodowe

Unia Europejska potwierdza zobowiązania zawarte w Akcie genewskim Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych z 1999 r. Republika Kazachstanu podejmuje rozsądne wysiłki na rzecz przystąpienia do niego.

Artykuł  85.

Wymogi w zakresie ochrony zarejestrowanych wzorów

1. Każda ze Stron zapewnia ochronę niezależnie stworzonym wzorom, które są nowe i oryginalne. Ochronę tę zapewnia się w drodze rejestracji i przyznaje ona wyłączne prawa posiadaczowi zarejestrowanych wzorów zgodnie z prawem krajowym. Do celu niniejszego artykułu Strona może uznać, że wzór posiadający indywidualny charakter jest oryginalny.

2. Wzór naniesiony na produkt lub zawarty w produkcie, który stanowi część składową produktu złożonego, jest uważany za nowy i posiada indywidualny charakter tylko:

a) jeżeli dana część składowa po włączeniu do produktu złożonego pozostaje widoczna podczas normalnego użytku tego produktu, wyłączając konserwację, obsługę i naprawę; oraz

b) w zakresie, w jakim te widoczne cechy danej części składowej spełniają wymogi co do nowości i indywidualnego charakteru.

Artykuł  86.

Prawa wynikające z rejestracji

Posiadacz zarejestrowanego wzoru ma wyłączne prawo do korzystania z niego i uniemożliwienia wszelkim osobom trzecim nieposiadającym zgody posiadacza między innymi wytwarzania, oferowania do sprzedaży, sprzedaży, przywozu, wywozu, przechowywania lub używania produktów noszących lub reprezentujących chroniony wzór, jeżeli takie działania podejmowane są w celach handlowych.

Artykuł  87.

Ochrona wzorów niezarejestrowanych

Republika Kazachstanu rozpoczyna, nie później niż siedem lat po dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego tytułu, skuteczne wprowadzanie ochrony prawnej przed kopiowaniem niezarejestrowanych wzorów, pod warunkiem że Unia Europejska zapewniła, nie później niż dwa lata przed upływem tego siedmioletniego okresu, odpowiednie szkolenia dla przedstawicieli upoważnionych organów, organizacji i sędziów.

Artykuł  88.

Okres ochrony

Okres przyznanej ochrony wynosi co najmniej dziesięć lat od dnia złożenia wniosku. Każda ze Stron może przewidzieć, że posiadacz prawa może przedłużyć okres ochrony na jeden lub więcej okresów pięcioletnich, do maksymalnego okresu ochrony ustanowionego zgodnie z prawem krajowym.

Artykuł  89.

Wyjątki

1. Każda ze Stron może ustanowić ograniczone wyjątki od ochrony wzorów, pod warunkiem że takie wyjątki nie będą bezzasadnie sprzeczne z normalnym wykorzystaniem chronionych wzorów i nie będą bezzasadnie naruszały uzasadnionych interesów właściciela chronionego wzoru, biorąc pod uwagę uzasadnione interesy stron trzecich.

2. Ochrona wzoru nie obejmuje cech wyglądu uzależnionych jedynie od funkcji technicznych produktu ani cech wyglądu produktu, które są konieczne do zapewnienia interoperacyjności z innymi produktami ²⁰ .

3. Prawo do wzoru nie obejmuje wzoru sprzecznego z porządkiem publicznym lub przyjętymi dobrymi obyczajami.

Artykuł  90.

Stosunek do prawa autorskiego

Wzór chroniony przez prawo do wzoru zarejestrowane na terytorium Strony może zostać również objęty ochroną na mocy prawa autorskiego tej Strony od dnia stworzenia wzoru lub jego utrwalenia w jakiejkolwiek formie. Zakres i warunki, zgodnie z którymi tego rodzaju ochrona jest przyznawana, łącznie z wymaganym stopniem oryginalności, określa każda ze Stron.

PATENTY

Artykuł  91.

Umowy międzynarodowe

Każda ze Stron podejmuje wszelkie rozsądne starania w celu zastosowania się do art. 1-16 Traktatu o prawie patentowym.

Artykuł  92.

Patenty a zdrowie publiczne

1. Strony uznają znaczenie Deklaracji w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, przyjętej przez konferencję ministerialną WTO w dniu 14 listopada 2001 r. Interpretując i wdrażając prawa i obowiązki wynikające z niniejszego rozdziału, każda ze Stron zapewnia zgodność z tą deklaracją.

2. Każda ze Stron przestrzega decyzji Rady Generalnej WTO z dnia 30 sierpnia 2003 r. w sprawie ust. 6 deklaracji, o której mowa w ust. 1.

Artykuł  93.

Dodatkowe świadectwa ochronne

1. Strony uznają, że produkty lecznicze oraz środki ochrony roślin chronione patentami na ich terytorium mogą podlegać administracyjnej procedurze wydawania pozwolenia przed wprowadzeniem do obrotu. Strony uznają, że okres, który upływa między złożeniem wniosku o patent a wydaniem zezwolenia na wprowadzenie produktu do obrotu, zdefiniowanego w tym celu w stosownym prawie krajowym, może spowodować skrócenie okresu rzeczywistej ochrony w ramach patentu.

2. Każda ze Stron ustanawia dalszy okres ochrony produktu leczniczego lub środka ochrony roślin, który jest chroniony patentem i podlega administracyjnej procedurze wydawania pozwolenia, który to okres jest równy okresowi, o którym mowa w ust. 1 zdanie drugie, skróconemu o okres pięciu lat.

3. Niezależnie od ust. 2, dalszy okres ochrony nie może przekraczać pięciu lat.

Artykuł  94.

Ochrona danych przekazanych w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu farmaceutycznego ²¹

1. Każda ze Stron wdraża kompleksowy system gwarantujący poufność danych przedłożonych w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu farmaceutycznego, nieujawnianie takich danych, a także niepowoływanie się na nie.

2. Każda ze Stron zapewnia, aby wszelkie informacje przedkładane w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu farmaceutycznego, o którym mowa w art. 39 ust. 3 porozumienia TRIPS, nie były ujawniane osobom trzecim i były objęte ochroną przed nieuczciwym wykorzystaniem w celach handlowych przez okres co najmniej sześciu lat, począwszy od daty udzielenia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na terytorium którejkolwiek ze Stron.

W tym celu,

a) przez okres co najmniej sześciu lat, począwszy od daty udzielenia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, żadna osoba ani podmiot, publiczny lub prywatny, inne niż osoba lub podmiot, które przedłożyły te dane niejawne, nie mogą opierać się bezpośrednio lub pośrednio na takich danych, bez wyraźnej zgody osoby lub podmiotu, który przedłożył te dane na poparcie wniosku o wydanie pozwolenia na wprowadzenie produktu farmaceutycznego do obrotu;

b) przez okres co najmniej sześciu lat, począwszy od daty udzielenia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, nie udziela się pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu farmaceutycznego w przypadku jakichkolwiek kolejnych wniosków, chyba że wnioskodawca przedkłada własne dane lub dane wykorzystywane z upoważnienia posiadacza pierwszego pozwolenia, spełniające takie same wymogi, jak w przypadku pierwszego wnioskodawcy. W tym sześcioletnim okresie produkty zarejestrowane bez przedkładania takich danych usuwa się z obrotu do czasu spełnienia wymogów.

Artykuł  95.

Ochrona danych dotyczących środków ochrony roślin oraz zasady dotyczące unikania powtarzania badań

1. Przed udzieleniem pozwolenia na dopuszczenie do obrotu środków ochrony roślin Strony ustalają wymogi dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności.

2. Każda ze Stron uznaje tymczasowe prawo do ochrony danych właściciela badania lub sprawozdania z badania złożonego po raz pierwszy w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu.

W okresie obowiązywania prawa do ochrony danych sprawozdanie z testu lub z badania nie może być wykorzystywane na korzyść jakichkolwiek innych osób ubiegających się o uzyskanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu środka ochrony roślin, z wyjątkiem przypadków, gdy właściciel wyraził na to wyraźną zgodę. Prawo to zwane jest dalej "ochroną danych".

3. Sprawozdanie z testu lub z badania:

a) jest niezbędne do uzyskania pozwolenia lub zmiany pozwolenia w celu dopuszczenia stosowania w odniesieniu do innej uprawy; oraz

b) uzyskuje certyfikat zgodności z zasadami dobrej praktyki laboratoryjnej lub zasadami dobrej praktyki doświadczalnej.

4. Okres ochrony danych dotyczących środków ochrony roślin na terytorium Strony wynosi dziesięć lat począwszy od dnia uzyskania pierwszego pozwolenia na terytorium tej Strony. Każda ze Stron może przyznać dłuższe okresy ochrony w celu zachęcenia do wydawania pozwoleń na przykład na środki ochrony roślin charakteryzujące się niskim poziomem ryzyka lub na zastosowania małoobszarowe.

5. Testy lub badania również podlegają ochronie, jeżeli jest to niezbędne do odnowienia lub przeglądu pozwolenia.

6. Strony ustanawiają zasady dotyczące unikania powtarzania badań na kręgowcach. Każdy wnioskodawca zamierzający prowadzić testy i badania na kręgowcach podejmuje niezbędne środki w celu sprawdzenia, czy takie badania i testy nie zostały już przeprowadzone lub rozpoczęte.

7. Potencjalny wnioskodawca oraz posiadacz lub posiadacze odnośnych pozwoleń dokładają wszelkich starań w celu zapewnienia wspólnego korzystania z testów i badań na kręgowcach. Koszty wspólnego korzystania ze sprawozdań z testów i z badań określane są w sposób sprawiedliwy, przejrzysty i niedyskryminacyjny. Potencjalny wnioskodawca zobowiązany jest jedynie do częściowego pokrycia kosztów informacji, jakie ma przedłożyć w celu spełnienia wymogów dotyczących pozwolenia.

8. Jeżeli potencjalny wnioskodawca i posiadacz lub posiadacze odnośnych pozwoleń na środki ochrony roślin nie mogą osiągnąć porozumienia w sprawie wspólnego korzystania ze sprawozdań z testów i badań na kręgowcach, potencjalny wnioskodawca informuje o tym właściwy organ Strony, której to dotyczy.

9. Nieosiągnięcie porozumienia w sprawie wspólnego korzystania ze sprawozdań z testów i badań na kręgowcach nie stanowi dla właściwego organu odnośnej Strony przeszkody do wykorzystywania tych sprawozdań na potrzeby wniosku potencjalnego wnioskodawcy.

Posiadaczowi lub posiadaczom odnośnych pozwoleń przysługuje wobec potencjalnego wnioskodawcy roszczenie o sprawiedliwy podział poniesionych przez nich kosztów. Strona może polecić zaangażowanym stronom rozstrzygnięcie sprawy na drodze formalnego i wiążącego arbitrażu regulowanego prawem krajowym.

Artykuł  96.

Odmiany roślin

Unia Europejska potwierdza swoje zaangażowanie w realizację Międzynarodowej konwencji o ochronie nowych odmian roślin (zwanej dalej "Konwencją UPOV"), a Republika Kazachstanu podejmuje rozsądne starania na rzecz przystąpienia do tej konwencji.

Sekcja  3

Egzekwowanie praw własności intelektualnej

Artykuł  97.

Obowiązki ogólne

1. Strony potwierdzają swoje zobowiązania wynikające z Porozumienia TRIPS, a w szczególności z jego części III, oraz wprowadzają określone w niniejszej podsekcji środki uzupełniające, procedury oraz środki zaradcze, niezbędne dla zapewnienia egzekwowania praw własności intelektualnej ²² .

2. Te środki, procedury i środki zaradcze muszą być sprawiedliwe i słuszne, nie mogą być nadmiernie skomplikowane czy kosztowne ani też pociągać za sobą nieuzasadnionych ograniczeń czasowych czy nieuzasadnionych opóźnień. Muszą one również być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające oraz stosowane w taki sposób, aby uniknąć tworzenia przeszkód dla legalnego handlu oraz zapewnić ochronę przed ich naruszeniem.

Artykuł  98.

Podmioty uprawnione

Każda ze Stron uznaje za osoby uprawnione do występowania o zastosowanie środków, procedur i środków zaradczych, o których mowa w niniejszej sekcji oraz w części III Porozumienia TRIPS:

a) posiadaczy praw własności intelektualnej zgodnie z przepisami prawa krajowego;

b) wszystkie inne osoby uprawnione do korzystania z tych praw, w szczególności licencjobiorców, w zakresie dozwolonym przez przepisy prawa krajowego i zgodnie z nimi;

c) organizacje zbiorowego zarządzania prawami własności intelektualnej, które są prawnie uznane za uprawnione do reprezentowania posiadaczy praw własności intelektualnej, w zakresie dozwolonym przez przepisy prawa krajowego i zgodnie z nimi;

d) profesjonalne organizacje zrzeszające pełnomocników, prawnie uznane za uprawnione do reprezentowania posiadaczy praw własności intelektualnej, w zakresie dozwolonym przez przepisy prawa krajowego i zgodnie z nimi.

Artykuł  99.

Dowody

1. Jeżeli strona przedstawiła racjonalnie dostępne dowody wystarczające do poparcia jej twierdzeń oraz na poparcie tych twierdzeń wyszczególniła dowody znajdujące się pod kontrolą strony przeciwnej, organy sądowe każdej ze Stron mają prawo nakazać, aby strona przeciwna przedstawiła te dowody, z zastrzeżeniem ochrony informacji poufnych.

2. Na warunkach, o których mowa w ust. 1, każda ze Stron podejmuje niezbędne środki w przypadku naruszenia prawa własności intelektualnej popełnionego na skalę handlową, w celu umożliwienia właściwym organom sądowym nakazania - w stosownych przypadkach i po otrzymaniu wniosku - przedstawienia dokumentów bankowych, finansowych lub handlowych znajdujących się pod kontrolą strony przeciwnej, z zastrzeżeniem ochrony informacji poufnych.

Artykuł  100.

Środki zabezpieczenia dowodów

1. Każda ze Stron zapewnia, aby nawet przed rozpoczęciem postępowania co do istoty sprawy, na wniosek posiadacza prawa, który przedstawił racjonalnie dostępne dowody uzasadniające zarzut naruszenia jego prawa własności intelektualnej lub zagrożenia naruszenia tego prawa, właściwe organy sądowe mogły nakazać wprowadzenie natychmiastowych i skutecznych środków tymczasowych w celu zabezpieczenia odnośnych dowodów dotyczących domniemanego naruszenia, z zastrzeżeniem ochrony informacji poufnych.

2. Środki takie mogą obejmować szczegółowy opis, z pobieraniem próbek lub bez pobierania próbek, lub fizyczne zajęcie towarów, co do których istnieje domniemanie, że naruszają prawo, a także, w stosownych przypadkach, materiałów i narzędzi użytych do produkcji lub dystrybucji tych towarów oraz związanych z nimi dokumentów. W razie konieczności środki tymczasowe podejmuje się bez wysłuchania drugiej strony, w szczególności w przypadku gdy jakakolwiek zwłoka może spowodować dla posiadacza prawa nieodwracalną szkodę lub gdy istnieje możliwe do wykazania ryzyko, że dowody zostaną zniszczone.

Artykuł  101.

Prawo do informacji

1. Każda ze Stron zapewnia, aby w kontekście postępowania dotyczącego naruszenia prawa własności intelektualnej oraz w odpowiedzi na uzasadnione i proporcjonalne żądanie strony skarżącej, właściwe organy sądowe mogły nakazać przedstawienie informacji o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług naruszających prawo własności intelektualnej przez naruszającego lub przez jakąkolwiek inną osobę, która:

a) znajdowała się w posiadaniu towarów naruszających prawo na skalę handlową;

b) korzystała z usług naruszających prawo na skalę handlową;

c) świadczyła na skalę handlową usługi wykorzystywane w działaniach naruszających prawo; lub

d) została wskazana przez osobę, o której mowa w lit. a), b) lub c), jako zaangażowana w produkcję, wytwarzanie lub dystrybucję towarów lub świadczenie usług.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:

a) nazwy lub nazwiska oraz adresy producentów, wytwórców, dystrybutorów, dostawców oraz innych poprzednich posiadaczy towarów lub usług, jak również przewidywanych hurtowników i detalistów;

b) informacje o produkowanych, wytworzonych, dostarczonych, otrzymanych lub zamówionych ilościach, jak również o cenie uzyskanej za dane towary lub usługi.

3. Ust. 1 i 2 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów krajowych, które:

a) przyznają posiadaczowi prawa prawa do otrzymania bardziej szczegółowych informacji;

b) regulują wykorzystanie informacji przekazanych na podstawie niniejszego artykułu w postępowaniach cywilnych lub karnych;

c) regulują odpowiedzialność za niewłaściwe korzystanie z prawa do informacji;

d) przewidują możliwość odmowy przekazania informacji, które zmusiłyby osobę, o której mowa w ust. 1, do przyznania się do udziału lub udziału jej bliskich krewnych w naruszeniu prawa własności intelektualnej; lub

e) regulują ochronę poufności źródeł informacji lub przetwarzania danych osobowych.

Artykuł  102.

Środki tymczasowe i zabezpieczające

1. Każda ze Stron zapewnia, aby organy sądowe mogły - na żądanie wnioskodawcy - wydać przeciwko domniemanemu sprawcy naruszenia tymczasowy nakaz sądowy mający zapobiec jakiemukolwiek nieuchronnemu zagrożeniu naruszenia prawa własności intelektualnej lub zabronić, tymczasowo oraz, w stosownych przypadkach, pod rygorem okresowego uiszczania kary pieniężnej - w przypadku gdy taka kara przewidziana jest w prawie krajowym - dalszego domniemanego naruszania tego prawa, lub w przypadku jego kontynuowania nakazać złożenie zabezpieczenia zapewniającego pokrycie strat poniesionych przez posiadacza prawa. Tymczasowy nakaz sądowy może być także wydany na tych samych warunkach oraz zgodnie z prawem krajowym przeciwko pośrednikowi, którego usługi są wykorzystywane przez osobę trzecią do naruszania prawa własności intelektualnej.

2. Tymczasowy nakaz sądowy może być także wydany w celu zajęcia lub przekazania towarów, w stosunku do których istnieje podejrzenie, że naruszają prawo własności intelektualnej, aby zapobiec wprowadzeniu ich do obrotu lub przepływowi w kanałach handlowych.

3. W przypadku naruszeń dokonanych na skalę handlową każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku gdy wnioskodawca wskaże okoliczności, które mogłyby zagrozić naprawieniu szkód, organy sądowe mogły zgodnie z prawem krajowym zarządzić tymczasowe zajęcie lub zatrzymanie ruchomości lub nieruchomości domniemanego sprawcy naruszenia, łącznie z zablokowaniem jego konta bankowego i innych aktywów. W tym celu organy sądowe mogą zażądać udostępnienia dokumentów bankowych, finansowych lub handlowych lub zapewnienia stosownego dostępu do odpowiednich informacji.

Artykuł  103.

Środki naprawcze

1. Każda ze Stron zapewnia, aby właściwe organy sądowe mogły nakazać, na żądanie wnioskodawcy oraz bez uszczerbku dla jakichkolwiek odszkodowań należnych uprawnionemu z tytułu naruszenia oraz bez jakiegokolwiek rodzaju rekompensaty, wycofanie, ostateczne wycofanie z kanałów handlowych lub zniszczenie towarów, w przypadku których stwierdzono naruszenie prawa własności intelektualnej. W stosownych przypadkach właściwe organy sądowe mogą również nakazać zniszczenie głównych materiałów i narzędzi wykorzystywanych w przeważającej mierze do tworzenia lub produkcji tych towarów.

2. Organy sądowe każdej ze Stron mogą nakazać, aby środki te były podejmowane na koszt naruszającego, chyba że istnieją szczególne powody przemawiające za innym rozwiązaniem.

Artykuł  104.

Nakazy

Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku stwierdzenia naruszenia prawa własności intelektualnej w orzeczeniu sądowym, organy sądowe mogły wydać przeciwko naruszającemu nakaz sądowy zakazujący dalszego naruszania. W przypadku gdy stanowi tak prawo krajowe, nieprzestrzeganie zakazu powoduje w stosownych przypadkach nałożenie okresowych kar pieniężnych w celu zapewnienia przestrzegania zakazu. Każda ze Stron zapewnia również posiadaczom prawa możliwość wnioskowania o wydanie zakazu w odniesieniu do pośredników, których usługi są wykorzystywane przez osobę trzecią w celu naruszania praw własności intelektualnej.

Artykuł  105.

Środki alternatywne

Każda ze Stron może zgodnie z prawem krajowym postanowić, że w stosownych przypadkach i na wniosek osoby podlegającej środkom określonym w art. 103 lub 104, właściwe organy sądowe mogą nałożyć odszkodowanie pieniężne na rzecz strony poszkodowanej zamiast stosowania środków przewidzianych w art. 103 i 104, jeżeli osoba ta działała nieumyślnie i nie dopuściła się zaniedbania, jeżeli wykonanie odnośnych środków spowodowałoby dla niej niewspółmierną szkodę i jeżeli odszkodowanie pieniężne na rzecz strony poszkodowanej wydaje się być rozwiązaniem stosunkowo satysfakcjonującym.

Artykuł  106.

Odszkodowania

1. Każda ze Stron zapewnia, aby przy ustalaniu kwoty odszkodowania organy sądowe:

a) uwzględniały wszystkie odpowiednie kwestie, takie jak negatywne skutki gospodarcze, łącznie z utraconymi zyskami, poniesione przez stronę poszkodowaną, wszelki nieuczciwy zysk osiągnięty przez naruszającego oraz, w stosownych przypadkach, elementy inne niż czynniki gospodarcze, w tym szkodę moralną, jaką uprawniony odniósł w związku z naruszeniem; lub

b) w stosownych przypadkach orzekały odszkodowanie w formie płatności ryczałtowej na podstawie przynajmniej takich elementów, jak wysokość opłat licencyjnych lub opłat należnych w przypadku złożenia przez naruszającego wniosku o upoważnienie do wykorzystywania danych praw własności intelektualnej.

2. W przypadku gdy naruszający nie zaangażował się w naruszającą działalność świadomie lub mając racjonalne podstawy do posiadania takiej wiedzy, każda ze Stron może postanowić, że organy sądowe mogą wydać - na korzyść strony poszkodowanej - nakaz zwrotu zysku lub zapłaty odszkodowania, którego wysokość może być ustalona wcześniej.

Artykuł  107.

Koszty sądowe

Każda ze Stron zapewnia, aby rozsądne i proporcjonalne koszty sądowe oraz inne wydatki poniesione przez stronę wygrywającą były co do zasady pokrywane przez stronę przegrywającą, chyba że jest to sprzeczne z zasadą sprawiedliwości.

Artykuł  108.

Publikowanie orzeczeń sądowych

Każda ze Stron zapewnia, aby w ramach postępowania sądowego wszczętego w przypadku naruszenia prawa własności intelektualnej organy sądowe mogły, na wniosek wnioskodawcy, a na koszt naruszającego, zarządzić odpowiednie środki w celu upowszechnienia informacji dotyczącej orzeczenia, w tym również jego wyeksponowania i publikacji w całości lub w części.

Artykuł  109.

Domniemanie autorstwa lub własności

Do celów stosowania środków, procedur i środków zaradczych przewidzianych w niniejszej sekcji, umieszczenie nazwiska autora na utworze w sposób zwyczajowo przyjęty wystarcza autorowi utworu literackiego lub artystycznego, w przypadku braku dowodu przeciwnego, do uznania go za autora tego utworu i w konsekwencji uprawnia go do wszczynania postępowania w sprawie naruszenia. Ma to również zastosowanie odpowiednio do posiadaczy praw pokrewnych prawu autorskiemu w odniesieniu do przedmiotów ich ochrony.

Artykuł  110.

Procedury administracyjne

W zakresie, w jakim jakiekolwiek środki prawa cywilnego mogą być stosowane jako rezultat procedur administracyjnych co do istoty sprawy, procedury te muszą być zgodne z zasadami odpowiadającymi co do swej istoty tym, jakie zostały ustanowione w odpowiednich postanowieniach niniejszej sekcji.

Artykuł  111.

Środki stosowane przy kontroli granicznej

1. Przy stosowaniu w ramach kontroli granicznej środków mających na celu egzekwowanie praw własności intelektualnej każda ze Stron zapewnia zgodność ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z GATT z 1994 r. oraz Porozumienia TRIPS.

2. W celu zapewnienia ochrony praw własności intelektualnej w obszarze celnym każdej ze Stron, organy celne, w granicach swoich uprawnień, przyjmują szereg rozwiązań w celu wykrywania przesyłek zawierających towary mogące naruszać prawa własności intelektualnej, o których mowa w ust. 3 i 4. Rozwiązania te obejmują techniki oceny ryzyka oparte, między innymi, na informacjach przekazywanych przez posiadaczy prawa, danych wywiadowczych oraz kontrolach ładunków.

3. Organy celne mogą podjąć środki, na wniosek posiadacza prawa, w celu zatrzymania lub zawieszenia zwolnienia towarów znajdujących się pod kontrolą celną, w przypadku których podejrzewa się naruszenie znaków towarowych, prawa autorskiego i praw pokrewnych lub oznaczeń geograficznych.

4. Organy celne Republiki Kazachstanu są uprawnione, nie później niż trzy lata po dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego tytułu, do podejmowania środków, na wniosek posiadacza prawa, w celu zatrzymania lub zawieszenia zwolnienia towarów znajdujących się pod kontrolą celną, w przypadku których podejrzewa się naruszenie patentów, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, topografii układów scalonych iub praw do ochrony odmian roślin, pod warunkiem że Unia Europejska zapewni, przed upływem drugiego roku tego trzyletniego okresu, odpowiednie szkolenia dla przedstawicieli upoważnionych instytucji, takich jak: funkcjonariuszy służb celnych, prokuratorów, sędziów i innych właściwych pracowników.

5. Organy celne są uprawnione do podejmowania środków, z własnej inicjatywy, w celu zatrzymania lub zawieszenia zwolnienia towarów znajdujących się pod kontrolą celną, w przypadku których podejrzewa się naruszenie znaków towarowych, prawa autorskiego i praw pokrewnych lub oznaczeń geograficznych.

6. Organy celne Republiki Kazachstanu są uprawnione, nie później niż pięć lat po dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego tytułu, do podejmowania środków, z własnej inicjatywy, w celu zatrzymania lub zawieszenia zwolnienia towarów znajdujących się pod kontrolą celną, w przypadku których podejrzewa się naruszenie patentów, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, topografii układów scalonych lub praw do ochrony odmian roślin, pod warunkiem że Unia Europejska zapewni, nie później niż dwa lata przed upływem tego pięcioletniego okresu, odpowiednie szkolenia dla przedstawicieli upoważnionych instytucji, takich jak: funkcjonariuszy służb celnych, prokuratorów, sędziów i innych właściwych pracowników.

7. Niezależnie od ust. 3- 6, nie ma obowiązku stosowania środków mających na celu zatrzymanie lub zawieszenie w odniesieniu do przywozu towarów, które zostały wprowadzone do obrotu w innym kraju przez posiadacza prawa lub za jego zgodą.

8. Strony zgodnie postanawiają dokonać skutecznego wdrożenia art. 69 Porozumienia TRIPS w odniesieniu do międzynarodowego handlu towarami, w przypadku których podejrzewa się naruszenie prawa własności intelektualnej. W tym celu każda ze Stron musi być gotowa do ustanowienia punktu kontaktowego w swojej administracji celnej oraz powiadomienia o tym drugiej Strony, z myślą o ułatwieniu współpracy. Współpraca taka może obejmować wymianę informacji dotyczących mechanizmów uzyskiwania danych od posiadaczy prawa, najlepszych praktyk i doświadczeń w zakresie strategii zarządzania ryzykiem, jak również informacji pomagających w identyfikowaniu przesyłek zawierających towary, w przypadku których podejrzewa się naruszenie prawa własności intelektualnej.

9. Organy celne każdej ze Stron, na wniosek drugiej Strony lub z własnej inicjatywy, muszą być gotowe do współpracy w zakresie przekazywania odpowiednich dostępnych informacji organom celnym drugiej Strony, w szczególności na temat towarów przewożonych tranzytem przez terytorium jednej Strony docelowo na terytorium drugiej Strony lub z terytorium drugiej Strony.

10. Bez uszczerbku dla innych form współpracy, Protokół dotyczący wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych ma zastosowanie w odniesieniu do ust. 8 i 9 niniejszego artykułu w zakresie naruszeń przepisów celnych dotyczących praw własności intelektualnej.

11. Bez uszczerbku dla uprawnień Rady Współpracy, Podkomitet ds. Współpracy Celnej, o którym mowa w art. 25 ust. 3, jest odpowiedzialny za zapewnienie właściwego funkcjonowania i wykonywania niniejszego artykułu. Podkomitet ds. Współpracy Celnej określa priorytety i przewiduje odpowiednie procedury współpracy między właściwymi organami Stron.

Sekcja  4

Odpowiedzialność pośredniczących dostawców usług

Artykuł  112.

Korzystanie z usług pośredników

Strony uznają, że usługi pośredników mogą być wykorzystywane przez osoby trzecie w celu prowadzenia działalności naruszającej prawo. Aby zapewnić swobodny przepływ usług informacyjnych, a jednocześnie zapewnić ochronę praw własności intelektualnej w środowisku cyfrowym, każda ze Stron zapewnia wprowadzenie środków określonych w niniejszej sekcji w odniesieniu do pośredniczących dostawców usług, w przypadku gdy dostawcy ci nie są w żaden sposób związani z przekazywanymi informacjami.

Artykuł  113.

Odpowiedzialność pośredniczących dostawców usług; "zwykły przekaz"

1. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na transmisji w sieci łączności informacji przekazanych przez usługobiorcę lub na zapewnianiu dostępu do sieci łączności, dostawca usług nie był odpowiedzialny za przekazywane informacje, pod warunkiem że:

a) nie jest inicjatorem transmisji;

b) nie wybiera odbiorcy transmisji; oraz

c) nie wybiera ani nie modyfikuje informacji zawartych w transmisji.

2. Czynności polegające na transmisji oraz zapewnianiu dostępu, o których mowa w ust. 1, obejmują automatyczne, pośrednie i krótkotrwałe przechowywanie przekazywanych informacji w zakresie, w jakim służy to wyłącznie wykonywaniu transmisji w sieci łączności, oraz pod warunkiem że okres przechowywania nie przekracza czasu rozsądnie koniecznego do transmisji.

3. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od dostawcy usług przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z prawem krajowym, żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł.

Artykuł  114.

Odpowiedzialność pośredniczących dostawców usług: "caching"

1. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na transmisji w sieci łączności informacji przekazanych przez usługobiorcę, dostawca usług nie był odpowiedzialny z tytułu automatycznego, pośredniego i krótkotrwałego przechowywania tej informacji, dokonywanego wyłącznie w celu usprawnienia późniejszej transmisji informacji na żądanie innych usługobiorców, pod warunkiem że:

a) dostawca nie modyfikuje informacji;

b) dostawca przestrzega warunków dostępu do informacji;

c) dostawca przestrzega zasad dotyczących aktualizowania informacji, określonych w sposób szeroko uznany i używany w branży;

d) dostawca nie zakłóca zgodnego z prawem posługiwania się technologią, szeroko uznaną i używaną w branży w celu uzyskania danych o korzystaniu z informacji; oraz

e) dostawca podejmuje bezzwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia przechowywanych informacji lub uniemożliwienia dostępu do nich, gdy uzyska wiarygodną wiadomość, że informacje zostały usunięte z początkowego źródła transmisji lub dostęp do nich został uniemożliwiony lub gdy sąd lub organ administracyjny nakazał usunięcie informacji lub uniemożliwienie dostępu do niej.

2. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od dostawcy usług przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z prawem krajowym, żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł.

Artykuł  115.

Odpowiedzialność pośredniczących dostawców usług: "hosting"

1. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na przechowywaniu informacji przekazanych przez usługobiorcę, dostawca usług nie był odpowiedzialny za informacje przechowywane na żądanie usługobiorcy, pod warunkiem że:

a) dostawca nie ma wiarygodnych wiadomości o bezprawnym charakterze czynów lub informacji, a w odniesieniu do roszczeń odszkodowawczych - nie wie o stanie faktycznym lub okolicznościach, które w sposób oczywisty świadczą o tej bezprawności; lub

b) dostawca podejmuje bezzwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia lub uniemożliwienia dostępu do informacji, gdy uzyska takie wiadomości lub zostanie o nich powiadomiony.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli usługobiorca działa z upoważnienia lub pod kontrolą dostawcy.

3. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od dostawcy usług przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z prawem krajowym, żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł, ani nie ma wpływu na możliwość ustanowienia przez każdą ze Stron procedur regulujących usuwanie lub uniemożliwianie dostępu do tych informacji.

Artykuł  116.

Brak ogólnego obowiązku w zakresie nadzoru

1. Strony nie nakładają na dostawców, gdy świadczą oni usługi objęte art. 113-115, ogólnego obowiązku nadzorowania informacji, które przekazują lub przechowują, ani ogólnego obowiązku aktywnego poszukiwania faktów i okoliczności wskazujących na czyny bezprawne.

2. Strona może ustanowić w stosunku do dostawców świadczących usługi społeczeństwa informacyjnego obowiązek niezwłocznego informowania właściwych organów publicznych o domniemanych bezprawnych działaniach podjętych przez ich usługobiorców lub o przekazanych przez nich informacjach. Strona może również ustanowić w stosunku do dostawców świadczących usługi społeczeństwa informacyjnego obowiązek przekazywania właściwym organom, na ich wniosek, informacji umożliwiających identyfikację usługobiorców, z którymi zawarli umowy dotyczące przechowywania.

Artykuł  117.

Data rozpoczęcia stosowania art. 112-116

Republika Kazachstanu w pełni wykonuje zobowiązania określone w art. 112-116 w ciągu pięciu lat od dnia rozpoczęcia stosowania niniejszego tytułu.

Artykuł  118.

Współpraca

1. Strony zachęcają do rozwijania współpracy między stowarzyszeniami lub organizacjami handlowymi lub zawodowymi mającymi na celu ochronę i egzekwowanie praw własności intelektualnej.

2. Strony zgodnie postanawiają współpracować w celu wspierania wdrażania zobowiązań podjętych w ramach niniejszego rozdziału. W ramach tej współpracy podejmuje się między innymi następujące działania:

a) wymianę informacji na temat ram prawnych w dziedzinie praw własności intelektualnej oraz stosownych przepisów dotyczących ich ochrony i egzekwowania; wymianę doświadczeń w zakresie postępów w pracach legislacyjnych w tych obszarach;

b) wymianę doświadczeń w zakresie ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej;

c) wymianę doświadczeń w zakresie ochrony i egzekwowania prawa przez organy celne, policję, organy administracyjne i sądowe oraz zainteresowane organizacje; koordynację działań w celu zapobiegania wywozowi podrobionych towarów;

d) budowanie zdolności; oraz

e) promowanie i rozpowszechnianie informacji i wiedzy na temat praw własności intelektualnej, między innymi w środowisku przedsiębiorców i w społeczeństwie obywatelskim; podnoszenie świadomości społecznej oraz wiedzy konsumentów i posiadaczy prawa.

¹⁷ Termin "regionalny" odnosi się do regionalnych organizacji integracji gospodarczej, które tworzą rynek wewnętrzny zapewniający swobodny przepływ towarów i usług.

¹⁸ Do celów niniejszego rozdziału "utrwalenie" oznacza zapis dźwięków lub ich reprezentacji, z którego mogą być postrzegane, kopiowane i przekazywane za pomocą odpowiednich urządzeń.

¹⁹ Strona może, zgodnie z prawem krajowym, ograniczyć prawo do odsprzedaży do czynności odsprzedaży dokonywanych przez podmioty zajmujące się handlem dziełami sztuki.

²⁰ W Unii Europejskiej niniejsze postanowienie nie ma zastosowania do produktów modułowych.

²¹ W przypadku Unii Europejskiej termin "produkt farmaceutyczny" odnosi się do produktów leczniczych określonych w dyrektywie 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi.

²² Dla celów art. 98-110 pojęcie "prawa własności intelektualnej" obejmuje przynajmniej następujące prawa: prawo autorskie, prawa pokrewne prawu autorskiemu, prawo sut generis autora bazy danych, prawa twórcy topografii produktów półprzewodnikowych, prawa ze znaku towarowego, prawa ze wzoru, prawa z patentu, łącznie z prawami wynikającymi z dodatkowych świadectw ochronnych, oznaczenia geograficzne, prawa ze wzoru użytkowego, prawa do ochrony odmian roślin, oraz nazwy handlowe, w zakresie, w jakim są one chronione przez przepisy krajowe jako wyłączne prawa.