Międzynarodowa konwencja o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych. Rzym.1961.10.26.
Dz.U.1997.125.800
Akt obowiązującyMIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych,
sporządzona w Rzymie dnia 26 października 1961 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
Dnia 26 października 1961 r. w Rzymie sporządzona została Międzynarodowa konwencja o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych w następującym brzmieniu:
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych
Umawiające się Państwa, kierując się pragnieniem ochrony praw wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych,
postanowiły, co następuje:
Ochrona udzielona na mocy niniejszej konwencji nie narusza ani w żaden sposób nie powoduje uszczerbku ochrony praw autorskich do dzieł literackich i artystycznych. Dlatego też żadne z postanowień tej konwencji nie może być interpretowane ze szkodą dla tej ochrony.
W rozumieniu niniejszej konwencji poniższe terminy oznaczają:
Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego wykonawców, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:
(i) jeżeli pierwotne utrwalenie zostało dokonane bez ich zgody;
(ii) jeżeli zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż te, na które wykonawcy wyrazili zgodę;
(iii) jeżeli pierwotne utrwalenie zostało dokonane zgodnie z postanowieniami art. 15, lecz zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż cele określone w tych postanowieniach.
Umawiające się Państwo może, na mocy przepisów samego prawa krajowego, określić sposób, w jaki wykonawcy będą reprezentowani w związku z wykonywaniem swoich praw, jeżeli kilku z nich uczestniczy w tym samym wykonaniu.
Umawiające się Państwo może, na mocy przepisów swego prawa krajowego, rozszerzyć ochronę przewidzianą przez niniejszą konwencję o artystów, którzy nie wykonują dzieł literackich i artystycznych.
Producenci fonogramów mają prawo udzielać lub odmawiać zgody na pośrednie bądź bezpośrednie zwielokrotnienie ich fonogramów.
Jeżeli Umawiające się Państwo, na mocy swego prawa krajowego, wymaga spełnienia formalności jako warunku udzielenia ochrony praw wykonawcom fonogramów bądź wykonawcom lub też jednym i drugim w odniesieniu do fonogramów, to formalności takie zostają uznane za spełnione, jeżeli wszystkie znajdujące się w obrocie handlowym egzemplarze opublikowanego fonogramu lub ich opakowania są zaopatrzone we wzmiankę zawierającą symbol *) i rok pierwszej publikacji, umieszczoną w taki sposób, aby w odpowiedni sposób informowała o prawie do ochrony; jeśli zaś takie egzemplarze lub ich opakowania nie umożliwiają identyfikacji producenta lub licencjobiorcy producenta (poprzez wymienienie jego nazwiska, znaku towarowego lub innego odpowiedniego oznaczenia), wzmianka powinna również zawierać nazwisko osoby, która - w kraju, gdzie dokonano utrwalenia - jest właścicielem praw tych wykonawców.
*) symbol stanowi wielka litera P wpisana w koło.
Jeżeli fonogram opublikowany dla celów handlowych lub zwielokrotnienie tego fonogramu zostało wykorzystane bezpośrednio do nadania lub publicznego odtworzenia, to użytkownik wypłaca wykonawcom lub producentom fonogramów lub jednym i drugim jednorazowe godziwe wynagrodzenie. Prawo krajowe może, w razie braku umowy między tymi stronami, określić warunki podziału tego wynagrodzenia.
Organizacje nadawcze mają prawo wydania lub odmowy zgodny na:
jeżeli zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż cele określone w tych postanowieniach;
Okres ochrony udzielonej na mocy niniejszej konwencji trwa co najmniej pełne dwadzieścia lat, licząc od końca roku, w którym:
Państwo, które w dniu 26 października 1961 r. udzieli ochrony producentom fonogramów wyłącznie na zasadzie kryterium utrwalenia, w notyfikacji, złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w chwili ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, może oświadczyć, że na potrzeby art. 5 będzie stosować wyłącznie kryterium utrwalenia, a na potrzeby art. 16 ust. 1 (a) (iii) i (iv) - kryterium utrwalenia zamiast kryterium obywatelstwa.
Państwo, które złożyło notyfikację zgodnie z art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1 lub art. 17 może ograniczyć jej zakres lub wycofać ją w kolejnej notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Nie naruszając innych postanowień niniejszej konwencji, art. 7 nie ma zastosowania, jeżeli wykonawca udzielił zgody na włączenie jego wykonania do utrwalenia utworu wizualnego lub audiowizualnego.
Ochrona przewidziana w niniejszej konwencji nie narusza ochrony zapewnionej wykonawcom, producentom fonogramów i organizacjom nadawczym w inny sposób.
Umawiające się Państwa zastrzegają sobie prawo zawierania między sobą umów specjalnych, które przyznają wykonawcom, producentom fonogramów lub organizacjom nadawczym prawa w zakresie szerszym niż przyznane na mocy niniejszej konwencji lub zawierają inne postanowienia nie pozostające w sprzeczności z tą konwencją.
Niniejsza konwencja jest złożona u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Do dnia 30 czerwca 1962 r. konwencja będzie otwarta do podpisu dla państw zaproszonych na konferencję dyplomatyczną w sprawie międzynarodowej ochrony wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji radiowych i telewizyjnych, które są stronami Powszechnej konwencji o prawie autorskim lub członkami Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.
Wszelkie spory, jakie mogą wyniknąć między dwoma lub większą liczbą Umawiających się Państw w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, a które nie zostały rozwiązane drogą negocjacji, na wniosek jednej ze stron sporu o wydanie decyzji są kierowane do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, chyba że strony uzgodniły inny tryb rozstrzygnięcia sporu.
Bez uszczerbku dla postanowień art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1 i art. 17, nie można wnosić zastrzeżeń do niniejszej konwencji.
Na dowód powyższego niżej podpisani, odpowiednio upełnomocnieni, podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Rzymie dnia dwudziestego szóstego października 1961 r. w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim. Uwierzytelnione odpisy zostaną dostarczone przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych wszystkim państwom zaproszonym na konferencję, o której mowa w art. 23, i wszystkim państwom członkowskim Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektorowi Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 31 grudnia 1996 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »