Rozdział 4 - Postanowienia dotyczące stosowania ustawodawstwa niderlandzkiego w zakresie świadczeń pieniężnych z tytułu niezdolności do pracy, starości i śmierci żywiciela - Holandia-Polska. Umowa o zabezpieczeniu społecznym. Warszawa.2003.03.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.75.660

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Rozdział  4

Postanowienia dotyczące stosowania ustawodawstwa niderlandzkiego w zakresie świadczeń pieniężnych z tytułu niezdolności do pracy, starości i śmierci żywiciela

Artykuł  21

Świadczenie z tytułu niezdolności do pracy

Jeżeli osoba, do której stosuje się niniejszą umowę, w chwili wystąpienia niezdolności do pracy, w wyniku której nastąpiło inwalidztwo, podlegała ustawodawstwu polskiemu i jest uprawniona do polskiej renty z tytułu niezdolności do pracy z uwzględnieniem artykułu 19 i przebyła okres ubezpieczenia co najmniej 12-miesięczny na podstawie ustawodawstwa niderlandzkiego dotyczącego ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa, jest ona uprawniona do świadczenia wyliczonego zgodnie z artykułem 22.

Artykuł  22

Wyliczenie świadczeń

1. Jeżeli prawo do świadczenia z tytułu niezdolności do pracy według ustawodawstwa niderlandzkiego może powstać wyłącznie z uwzględnieniem artykułu 21, to właściwa instytucja:

a) ustala teoretyczną kwotę świadczenia z tytułu niezdolności do pracy, jaka przysługiwałaby w przypadku, gdyby wszystkie okresy ubezpieczenia zostały przebyte na podstawie ustawodawstwa niderlandzkiego,

b) na podstawie teoretycznej kwoty świadczenia z tytułu niezdolności do pracy, o której mowa w punkcie a), ustala rzeczywistą kwotę świadczenia w oparciu o proporcję okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem niderlandzkim do sumy wszystkich uwzględnionych okresów ubezpieczenia.

2. Jeżeli w chwili zaistnienia niezdolności do pracy, w wyniku której nastąpiło inwalidztwo, zainteresowana osoba była pracownikiem, należne świadczenie zostanie ustalone zgodnie z ustawą o ubezpieczeniu na wypadek niezdolności do pracy (WAO) z dnia 18 lutego 1966 r. W przeciwnym wypadku należne świadczenie zostanie ustalone zgodnie z ustawą o ubezpieczeniu na wypadek niezdolności do pracy dla osób pracujących na własny rachunek (WAZ) z dnia 24 kwietnia 1997 r.

3. Za okresy ubezpieczenia przebyte na podstawie ustawodawstwa niderlandzkiego uznaje się:

a) okresy ubezpieczenia przebyte na podstawie ustawy o ubezpieczeniu na wypadek niezdolności do pracy (WAO) z dnia 18 lutego 1966 r.,

b) okresy ubezpieczenia przebyte na podstawie powszechnej ustawy o ubezpieczeniu na wypadek niezdolności do pracy (AAW) z dnia 11 grudnia 1975 r., o ile nie pokrywają się one z okresami ubezpieczenia przebytymi na podstawie wyżej wspomnianej ustawy z dnia 18 lutego 1966 r. (WAO),

c) okresy ubezpieczenia przebyte na podstawie ustawy o ubezpieczeniu na wypadek niezdolności do pracy dla osób pracujących na własny rachunek (WAZ) z dnia 24 kwietnia 1997 r., o ile nie pokrywają się one z okresami ubezpieczenia przebytymi na podstawie wyżej wspomnianej ustawy z dnia 18 lutego 1966 r. (WAO),

d) okresy pracy i okresy uznawane za im równorzędne przebyte przed dniem 1 lipca 1967 r. w Królestwie Niderlandów.

Artykuł  23

Świadczenie z tytułu starości

1. Właściwa instytucja niderlandzka ustala świadczenie z tytułu starości bezpośrednio i wyłącznie na podstawie okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z niderlandzką powszechną ustawą emerytalną (AOW).

2. Z zastrzeżeniem ustępu 3, okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 1957 r., podczas których obywatel Umawiającej się Strony po osiągnięciu 15. roku życia miał miejsce zamieszkania na terytorium Królestwa Niderlandów lub w których, mając miejsce zamieszkania w innym państwie, był zatrudniony jako pracownik na terytorium Królestwa Niderlandów, są także uznawane za okresy ubezpieczenia, jeżeli osoba ta nie spełnia warunków ustawodawstwa niderlandzkiego, na podstawie którego okresy te mogą być uznawane za okresy równorzędne z okresami ubezpieczenia.

3. Okresy, o których mowa w ustępie 2, są uwzględniane przy wyliczaniu świadczenia z tytułu starości, gdy dana osoba była ubezpieczona w rozumieniu artykułu 6 niderlandzkiej powszechnej ustawy emerytalnej (AOW) oraz osoba ta po ukończeniu 59. roku życia przez co najmniej sześć lat miała miejsce zamieszkania na terytorium jednej lub obu Umawiających się Stron i ma miejsce zamieszkania na terytorium jednej z Umawiających się Stron. Okresy te nie będą jednak uwzględniane, jeżeli pokrywają się z okresami ubezpieczenia na podstawie ustawodawstwa innego państwa niż Królestwo Niderlandów.

Artykuł  24

Świadczenie dla wdów, wdowców i sierot

Jeżeli osoba, do której stosuje się niniejszą umowę, w chwili śmierci podlegała ustawodawstwu polskiemu i przebyła co najmniej 12 miesięcy ubezpieczenia na podstawie ustawodawstwa niderlandzkiego dotyczącego świadczeń dla wdów, wdowców i sierot, to osoba pozostała przy życiu po jej śmierci, która z tego tytułu jest uprawniona do polskiej renty z uwzględnieniem artykułu 19, jest uprawniona do świadczenia niderlandzkiego. Dla wyliczenia świadczenia artykuł 22 ustęp 1 stosuje się odpowiednio.