Rozdział 4 - Świadectwa udziałowe funduszy przemysłowych i ich wymiana - Fundusze przemysłowe i ich prywatyzacja w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1997.141.945
Akt utracił moc Wersja od: 24 listopada 1997 r.
Rozdział 4
Świadectwa udziałowe funduszy przemysłowych i ich wymiana
Świadectwa udziałowe funduszy przemysłowych i ich wymiana
1.
Świadectwo udziałowe funduszu przemysłowego, zwane dalej "świadectwem", jest papierem wartościowym na okaziciela, emitowanym w serii przez Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Skarbu Państwa.2.
Do emisji i obrotu świadectwami stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754), chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej.3.
Dla każdej grupy funduszy emitowana jest odrębna seria świadectw.1.
Do obrotu świadectwami i do dopuszczania świadectw do obrotu na rynku regulowanym stosuje się zasady określone przez podmioty organizujące dany rynek regulowany. Podmioty te, na wniosek emitenta, mają obowiązek dopuścić świadectwa do obrotu.2.
Obrót wtórny świadectwami może być dokonywany poza rynkiem regulowanym i bez pośrednictwa domów maklerskich; w tym zakresie nie stosuje się ograniczeń zawartych w art. 5 ustawy, o której mowa w art. 17.3.
Sprzedaż lub zamiana świadectw są wolne od opłaty skarbowej.1.
Minister Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, datę emisji świadectw danej serii, listę funduszy, których akcje będą wydawane w zamian za te świadectwa, oraz termin rozpoczęcia wydawania świadectw.2.
Minister Skarbu Państwa może, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wyłączyć akcje funduszu danej grupy od wydawania w zamian za świadectwa danej serii, jeżeli fundusz opóźnia się z przygotowaniem do wykonania zadania, o którym mowa w art. 11 ust. 2. Akcje takiego funduszu będą wydawane w zamian za świadectwa późniejszej serii.3.
Prawa wynikające ze świadectwa nie mogą podlegać zmianie po rozpoczęciu wydawania świadectw danej serii.1.
Uprawniony ze świadectwa danej serii ma prawo do otrzymania w zamian za świadectwo, na warunkach i w trybie określonym w niniejszej ustawie, jednej akcji każdego funduszu przemysłowego określonego w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 19 ust. 1. Wykonanie powyższego uprawnienia, łącznie z dodatkowym uprawnieniem wynikającym z art. 21 ust. 3, zwane jest dalej "wymianą świadectw".2.
Na wymianę świadectw przeznacza się 50% akcji każdego z funduszy.3.
Pozostałe akcje funduszy, z wyjątkiem akcji, o których mowa w art. 16, przeznaczone są do zbycia na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji części mienia Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 106, poz. 673).1.
Członek otwartego funduszu emerytalnego ma prawo wnieść do tego funduszu nie więcej niż dwa świadectwa danej serii; w zamian otrzymuje za każde świadectwo jednostki rozrachunkowe tego funduszu w ilości wynikającej z przeliczenia 1,4 wartości świadectwa na wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową. Fundusz nie może odmówić przyjęcia świadectwa.2.
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi termin i tryb wykonania uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, a także szczegółowe zasady wyceny świadectw.3.
Minister Skarbu Państwa w terminie i trybie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, przekazuje otwartemu funduszowi emerytalnemu, za każde świadectwo przyjęte na podstawie ust. 1, dodatkowo 0,4 świadectwa. Liczbę świadectw podlegających przekazaniu zaokrągla się do pełnej jednostki.Członek pracowniczego funduszu emerytalnego może, w zamian za taką liczbę świadectw, jaką otrzyma na podstawie art. 24 ust. 1, otrzymać jednostki rozrachunkowe w tym funduszu. Fundusz nie może odmówić przyjęcia świadectwa.
Uczestnik otwartego funduszu inwestycyjnego lub specjalistycznego funduszu inwestycyjnego może w zamian za świadectwa, na podstawie umowy z tym funduszem, nabyć jednostki uczestnictwa w tym funduszu, o ile statut tego funduszu przewiduje taką możliwość.
1.
Każdy obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, który stale przebywa na terytorium kraju oraz:1)
w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok emisji świadectw danej serii ma ukończone 18 lat, a nie spełnia kryterium określonego w pkt 2 - jest uprawniony do otrzymania jednego świadectwa tej serii,2)
w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok emisji pierwszej serii świadectw ma ukończone 50 lat - jest uprawniony do otrzymania trzech świadectw danej serii.2.
Prawo do otrzymania świadectwa jest niezbywalne i nie podlega dziedziczeniu, z zastrzeżeniem przepisu art. 25 ust. 5.3.
Prawa, o którym mowa w ust. 1, nie nabywają osoby, które nabyły na warunkach preferencyjnych lub nieodpłatnie akcje lub udziały spółek Skarbu Państwa na podstawie ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496), ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 47, poz. 298 i Nr 107, poz. 691), ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473, z 1996 r. Nr 152, poz. 724 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), ustawy, o której mowa w art. 8 ust. 1, oraz ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków w formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 939).1.
Sporządzanie spisów osób uprawnionych zgodnie z art. 24 ust. 1 do otrzymania świadectw, które są zameldowane na pobyt stały w kraju, należy do zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom, spisy zaś osób, które nie są zameldowane na pobyt stały w kraju, sporządza Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.2.
W terminie przeznaczonym na wydawanie świadectw każdy obywatel może wnieść, do organu sporządzającego spis osób uprawnionych, reklamację nieprawidłowości spisu.3.
Reklamację, o której mowa w ust. 2, składa się: co do osób mających zameldowanie na pobyt stały - do sporządzającego spis; co do osób nie mających stałego zameldowania - do wojewody właściwego według ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały osoby uprawnionej; w braku miejsca ostatniego zameldowania - do wojewody właściwego według miejsca wydania dowodu osobistego.4.
Właściwy organ obowiązany jest do rozpatrzenia reklamacji w ciągu 30 dni od jej wniesienia i do wydania decyzji.5.
Decyzję doręcza się niezwłocznie wnoszącemu reklamację, a gdy dotyczy ona innych osób - również tym osobom. W razie śmierci uprawnionego, w przypadku uznania wniesionej przez niego reklamacji, prawo otrzymania świadectwa podlega dziedziczeniu.6.
Osoba mająca w tym interes prawny może wnieść, w ciągu 14 dni od daty wydania decyzji, skargę za pośrednictwem organu rozpatrującego reklamację do właściwego sądu rejonowego. Do skargi należy dołączyć zaskarżoną decyzję wraz z aktami sprawy. Sąd rozpatruje sprawę w postępowaniu nieprocesowym. Od postanowienia sądu przysługuje rewizja do sądu wojewódzkiego.1.
Minister Skarbu Państwa określa, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania spisów osób uprawnionych do otrzymania świadectw, tryb wydawania świadectw oraz sposób wnoszenia i rozpatrywania reklamacji.2.
Minister Skarbu Państwa może powierzyć jednemu albo kilku bankom, domom maklerskim lub innym instytucjom finansowym czynności związane z wydaniem świadectw. O miejscach odbioru świadectw należy ogłosić w środkach masowego przekazu dostępnych na obszarze całego kraju.1.
Przez wydanie świadectwa rozumie się wydanie świadectwa depozytowego opiewającego na świadectwo.2.
Wydanie następuje za okazaniem dowodu osobistego uprawnionego oraz po złożeniu przez niego pisemnego oświadczenia, że nie nabył on na warunkach preferencyjnych lub nieodpłatnie akcji lub udziałów spółek Skarbu Państwa na podstawie przepisów, o których mowa w art. 24 ust. 3.3.
Uprawniony może udzielić osobie pełnoletniej pisemnego pełnomocnictwa do odbioru świadectwa. Pełnomocnictwo powinno zawierać imię i nazwisko, serię i numer dowodu osobistego oraz adres zameldowania pełnomocnika, jak również adres zameldowania lub adres zamieszkania uprawnionego, jeżeli uprawniony nie ma adresu zameldowania. Pełnomocnik obowiązany jest przy odbiorze złożyć oświadczenie uprawnionego, o którym mowa w ust. 2, z podpisem notarialnie poświadczonym lub uwierzytelniony odpis protokołu, o którym mowa w ust. 4.4.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 może być również złożone ustnie wobec przewodniczącego zarządu gminy, sekretarza gminy lub kierownika urzędu stanu cywilnego. Oświadczenie składane jest do protokołu, podpisane przez osobę sporządzającą protokół i składającego oświadczenie. Do sporządzania protokołu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.1.
Zakończenie wydawania świadectw danej serii następuje z upływem 12 miesięcy od terminu jego rozpoczęcia.2.
Termin zakończenia wydawania świadectw osobom, które wniosły reklamacje zgodnie z art. 25, przedłuża się o 10 tygodni.1.
Wydanie świadectwa podlega opłacie. Opłata za wydanie świadectw danej serii będzie jednakowa dla każdego uprawnionego bez względu na liczbę przysługujących świadectw.2.
Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 5% wysokości przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej brutto, ogłoszonej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za ostatni miesiąc objęty statystyką przed wydaniem.3.
Wysokość opłaty i tryb jej wniesienia określi Minister Skarbu Państwa w drodze rozporządzenia.1.
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy tryb wymiany świadectw.2.
Minister Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, termin rozpoczęcia wymiany świadectw danej serii.3.
Termin, o którym mowa w ust. 2, nie może przypadać przed dopuszczeniem do obrotu publicznego akcji wszystkich funduszy, których akcje mają być wydawane w zamian za te świadectwa.Po upływie terminu zakończenia wydawania świadectw danej serii Minister Skarbu Państwa może, w drodze rozporządzenia, określić termin utraty ważności świadectw. Ogłoszenie terminu utraty ważności świadectw następuje nie później niż na rok przed upływem tego terminu.