Dział 7 - Specjalne postanowienia, dotyczące ustawodawstwa polskiego. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy i śmierci robotników i pracowników umysłowych, zatrudnionych w górnictwie. Warszawa.1929.12.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.72.690

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1934 r.

Dział  VII.

Specjalne postanowienia, dotyczące ustawodawstwa polskiego.

Artykuł  21.

I. Do ubezpieczonych, których czas pracy, wchodzący w rachubę przy ustalaniu praw do świadczeń z tytułu ogólnego ubezpieczenia na wypadek niezdolności do pracy i na starość, ubezpieczenia górniczego oraz ubezpieczenia pracowników umysłowych dzieli się między oba kraje, mają zastosowanie następujące postanowienia:

Okresy ubezpieczeniowe (okresy opłacania składek i okresy zastępcze), przebyte we Francji, będą zaliczane dla wypełnienia okresu wyczekiwania i dla utrzymania prawa do świadczeń polskiego ubezpieczenia.

Okresy, podczas których ubezpieczeni, obywatele polscy lub francuscy, korzystają ze świadczeń francuskiego ubezpieczenia górniczego, będą uwzględniane dla utrzymania prawa do świadczeń polskiego ubezpieczenia, jak okresy tego ostatniego ubezpieczenia.

II. Co się tyczy polskiego ustawodawstwa, obowiązującego na Górnym Śląsku, stwierdza się poza tem:

a) że polskie bractwa górnicze na Górnym Śląsku i zakład ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa nie będą uprawnione do odmawiania płacenia świadczeń rencistom, obywatelom francuskim, zamieszkującym poza Polską przy stosowaniu postanowień, dotyczących spoczywania świadczeń w razie dobrowolnego pobytu zagranicą,

b) że postanowienia obowiązującego na Górnym Śląsku polskiego ustawodawstwa o ubezpieczeniu górniczem, dotyczące warunków co do wieku, wymaganych dla przyjęcia w charakterze członka do bractwa górniczego, nie będą stosowane do górników, obywateli polskich lub francuskich, którzy uprzednio podlegali ubezpieczeniu górniczemu we Francji,

c) że wygasłe prawa z tytułu polskiego ubezpieczenia górniczego obywateli polskich i francuskich odżywają w wypadku, gdy zainteresowany podlegał uprzednio co najmniej przez pięć lat polskiemu ubezpieczeniu górniczemu, w chwili, gdy zaczyna się jego późniejsze zatrudnienie w przedsiębiorstwie górniczem, podlegającem ubezpieczeniu górniczemu w jednym lub drugim kraju; prawa zainteresowanych, którzy nie wypełnili wyżej wymienionych warunków co do czasu trwania pracy, odżywają, o ile opłacano za nich co najmniej przez dwanaście miesięcy składki z tytułu zatrudnienia, podlegającego ubezpieczeniu górniczemu w jednym lub drugim kraju.

Artykuł  22.

Uznaniówki, przewidziane przez ustawodawstwo polskie dla utrzymania praw ubezpieczonych, nie będą wymagane za okres czasu, w którym robotnicy i pracownicy umysłowi, obywatele polscy lub francuscy, pracują we Francji w przedsiębiorstwach, podlegających systemowi emerytur górniczych.

Artykuł  23.

Jeżeli przysługujące ubezpieczonym obywatelom polskim lub francuskim prawo do świadczeń z tytułu ogólnego ubezpieczenia na wypadek niezdolności do pracy i na starość, ubezpieczenia górniczego lub ubezpieczenia pracowników umysłowych wygasło po dniu 1 stycznia 1924 r. podczas ich zamieszkiwania na obszarze polskim lub francuskim, wówczas prawo to zostanie przywrócone na ich wniosek z działaniem wstecznem na ten okres aż do upływu dwóch lat po wejściu w życie niniejszej konwencji, przyczem nie będzie wymagana zapłata składek lub uznaniówek za czas ubiegły; wniosek może być zgłoszony tylko w przeciągu dwóch lat po wejściu w życie niniejszej konwencji i winien być przedłożony przez zainteresowanych właściwej instytucji ubezpieczeniowej.

Dla utrzymania prawa do świadczeń po upływie powyższego okresu zainteresowani winni będą wypełniać wszystkie formalności, przewidziane przez ustawodawstwo polskie i statuty polskich bractw górniczych.