Art. 23. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy i śmierci robotników i pracowników umysłowych, zatrudnionych w górnictwie. Warszawa.1929.12.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.72.690

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1934 r.

Artykuł  23.

Jeżeli przysługujące ubezpieczonym obywatelom polskim lub francuskim prawo do świadczeń z tytułu ogólnego ubezpieczenia na wypadek niezdolności do pracy i na starość, ubezpieczenia górniczego lub ubezpieczenia pracowników umysłowych wygasło po dniu 1 stycznia 1924 r. podczas ich zamieszkiwania na obszarze polskim lub francuskim, wówczas prawo to zostanie przywrócone na ich wniosek z działaniem wstecznem na ten okres aż do upływu dwóch lat po wejściu w życie niniejszej konwencji, przyczem nie będzie wymagana zapłata składek lub uznaniówek za czas ubiegły; wniosek może być zgłoszony tylko w przeciągu dwóch lat po wejściu w życie niniejszej konwencji i winien być przedłożony przez zainteresowanych właściwej instytucji ubezpieczeniowej.

Dla utrzymania prawa do świadczeń po upływie powyższego okresu zainteresowani winni będą wypełniać wszystkie formalności, przewidziane przez ustawodawstwo polskie i statuty polskich bractw górniczych.