Dział 1 - Egzekucja z ruchomości. - Egzekucja administracyjna świadczeń pieniężnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.21.84

Akt utracił moc

Wersja od: 8 marca 1958 r.

Dział  I.

Egzekucja z ruchomości.

Rozdział  I.

Zajęcie.

Art.  60.

1. 6 Zajęciu podlegają ruchomości dłużnika zarówno znajdujące się w jego władaniu, jak i oddane czasowo we władanie innych osób. Jeżeli osoba trzecia ma w swym władaniu ruchomości dłużnika na podstawie umowy dożywotniego użytkowania lub umowy zastawu, wartość prawa użytkowania oraz wierzytelność zabezpieczona zastawem podlegają zaspokojeniu z sumy uzyskanej z egzekucji, po należnościach korzystających z pierwszeństwa zaspokojenia.

2. Nie należy zajmować ruchomości ponad ilość potrzebną do zaspokojenia poszukiwanej należności i kosztów egzekucji.

Art.  61.

1. Egzekucja z ułamkowej części rzeczy ruchomej, będącej wspólną własnością kilku osób, odbywa się w sposób przewidziany dla egzekucji z ruchomości, z zastrzeżeniem, że sprzedaży podlega tylko udział dłużnika we wspólnej ruchomości.

2. Innym współwłaścicielom łącznie służy prawo żądania, aby była sprzedana cała rzecz.

Art.  62.

1. Z ruchomości należących do gospodarstwa domowego ulegają zajęciu przede wszystkim gotówka, następnie przedmioty zbytkowe, jak kosztowności i klejnoty, oraz papiery wartościowe.

2. Dłużnikowi służy prawo żądania, aby wskazane przezeń przedmioty, poza wymienionymi w ust. 1, nie były zajęte, jeżeli inne pozostałe wystarczają według oszacowania na zaspokojenie poszukiwanej należności.

Art.  63.

W przedsiębiorstwach przemysłowych lub handlowych podlegają zajęciu przede wszystkim przedmioty wymienione w art. 62 ust. 1, po tym zapasy wytworów, towarów i surowców, a gdy i te nie wystarczają na zaspokojenie poszukiwanych należności, także inne ruchomości.

Art.  64. ⁷

(skreślony).

Art.  65.

1. Organ egzekucyjny dokonywa zajęcia przez wciągnięcie zajętych ruchomości do protokółu. Zajęcie jest dokonane z chwilą podpisania protokółu przez organ egzekucyjny.

2. Dłużnikowi, a w razie oddania zajętej ruchomości pod dozór osoby trzeciej, także dozorcy, organ egzekucyjny doręcza odpis protokółu zajęcia.

Art.  66.

Jeżeli organ egzekucyjny zmuszony jest dalszy ciąg zajęcia odroczyć, powinien, stosownie do okoliczności, poczynić zarządzenia, zapobiegające usunięciu ruchomości jeszcze niezajętych.

Art.  67.

Jeżeli wierzyciel żądał, by zajęcie odbyło się w jego obecności, władza egzekucyjna zawiadomi go o terminie, w którym zajęcie ma być dokonane. Jeżeli wierzyciel pomimo zawiadomienia nie stawił się, zajęcie będzie dokonane w jego nieobecności.

Art.  68.

Jeżeli ruchomości, zajęte na zaspokojenie jednej należności, mają być zajęte jeszcze na zaspokojenie innej należności, organ egzekucyjny dokona nowego zajęcia przez zaznaczenie go w protokóle pierwszego zajęcia. O dokonaniu nowego zajęcia należy dłużnika zawiadomić.

Art.  69.

1. Organ egzekucyjny przy zajęciu dokonywa opisu każdej zajmowanej ruchomości według znamion jej właściwych oraz oznacza jej wartość. Organ egzekucyjny może dokonać oszacowania na podstawie dowodów, okazanych przez dłużnika, a w szczególności na podstawie faktur.

2. Przedmioty ze złota, platyny i srebra nie mogą być oszacowane poniżej wartości kruszcu.

Art.  70.

Jeżeli organ egzekucyjny uzna, że w celu należytego oszacowania należy powołać biegłego, albo jeżeli wierzyciel lub dłużnik podnoszą zarzuty przeciw oznaczonej wartości, oszacowanie przez biegłego odbędzie się najpóźniej w ostatnim tygodniu przed terminem licytacji. O terminie oszacowania urząd skarbowy zawiadomi wierzyciela i dłużnika.

Art.  71.

1. Do oszacowania, zarządzonego w myśl artykułu poprzedzającego, urząd skarbowy powoła jednego biegłego. Jeżeli mają być oszacowane ruchomości rozmaitego rodzaju, a nie ma biegłego, któryby mógł oszacować wszystkie ruchomości, urząd skarbowy powoła biegłego do oszacowania każdej z odrębnych grup ruchomości.

2. Strona, żądająca oszacowania przez biegłego, powinna złożyć na koszty tego oszacowania sumę odpowiednio oznaczoną przez urząd skarbowy, pod rygorem odrzucenia żądania strony.

Art.  72.

Na każdej zajętej ruchomości organ egzekucyjny umieści znak, ujawniający na zewnątrz jej zajęcie, a jeżeli to nie jest możliwe, ujawni je w inny sposób.

Art.  73.

Zajęte ruchomości organ egzekucyjny odda pod dozór dłużnikowi lub osobie trzeciej, u której je zajął, jednak z ważnych przyczyn może każdego czasu oddać je pod dozór innej osobie, nie wyłączając wierzyciela, choćby to było związane z koniecznością ich przeniesienia.

Art.  74.

Jeżeli organ egzekucyjny zajęte ruchomości oddał pod dozór dłużnikowi, osobie trzeciej lub wierzycielowi, osoby te sprawują obowiązki dozorcy.

Art.  75.

1. Dozorca obowiązany jest przechowywać oddane mu pod dozór ruchomości z taką starannością, by nie straciły na wartości i wydać je na wezwanie urzędu skarbowego lub organu egzekucyjnego. Dozorca nie odpowiada za uszkodzenie rzeczy przypadkowe lub wynikłe wskutek siły wyższej. Dozorca obowiązany jest zawiadomić urząd skarbowy o zamierzonej zmianie miejsca przechowania ruchomości oraz o ich uszkodzeniu.

2. Jeżeli zajęte ruchomości pozostawione w pomieszczeniu należącym do dłużnika i dozór powierzono jemu samemu lub członkowi jego rodziny razem z nim mieszkającemu lub pracującemu albo domownikowi, dozorca ma prawo zwykłego używania rzeczy, byleby przez to rzecz nie straciła na wartości. To samo stosuje się do przypadku, gdy rzeczy zajęto u osoby trzeciej i pozostawiono pod jej dozorem, jeżeli osoba ta uprawniona jest do używania rzeczy. W innych przypadkach dozorca nie ma prawa używać ruchomości oddanej mu pod dozór.

Art.  76.

Dozorcy, jeżeli nim nie jest dłużnik, członek jego rodziny lub domownik albo osoba trzecia, u której ruchomość została zajęta (art. 60), należy się wynagrodzenie za przechowanie i dozór, odpowiednio do poniesionych trudów, w wysokości określonej przez urząd skarbowy.

Art.  77.

Urząd skarbowy może z ważnych przyczyn zwolnić dozorcę i w jego miejsce ustanowić innego.

Art.  78.

Z powodu uszkodzenia lub zaginięcia zajętej ruchomości w czasie przechowywania jej u dozorcy lub w czasie transportu dłużnikowi nie służy żadne roszczenie do wierzyciela, chyba że spełniał on funkcje dozorcy.

Art.  79.

1. W miejscowościach, w których urząd skarbowy nie posiada osobnych pomieszczeń do przechowywania i dozorowania zajętych ruchomości oraz ich sprzedaży, związki samorządu terytorialnego obowiązane są za zwrotem poniesionych kosztów dostarczyć na ten cel odpowiedniego pomieszczenia oraz przechowywać zajęte ruchomości, złożone w tym pomieszczeniu przez organa egzekucyjne.

2. Do przechowywania i dozorowania zajętych ruchomości w pomieszczeniach, wymienionych w ust. 1, będą miały odpowiednie zastosowanie przepisy art. 65 ust. 2 oraz art. 73-78.

Rozdział  II.

Sprzedaż.

Art.  80.

1. Sprzedaż zajętych ruchomości odbywa się przez publiczną licytację, jeżeli niniejszy dekret nie stanowi inaczej.

2. Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości może w drodze rozporządzenia ustalić odmienne zasady sprzedaży zajętych ruchomości niż przewidziane w niniejszym dekrecie.

Art.  81.

1. Papiery wartościowe i inne ruchomości, mające cenę targową lub giełdową, urząd skarbowy sprzeda z wolnej ręki po kursie dziennym, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Jeżeli sprzedaż taka w miejscu siedziby urzędu skarbowego nie może być dokonana w ciągu tygodnia, urząd skarbowy, na wniosek wierzyciela lub dłużnika albo też z urzędu, prześle je urzędowi skarbowemu w miejscowości będącej większym ośrodkiem handlowym celem ich sprzedaży z wolnej ręki za cenę targową lub giełdową, pod warunkiem wszakże, że strona żądająca złoży w terminie oznaczonym przez urząd skarbowy sumę potrzebną na koszty przesyłki i jej ubezpieczenie.

2. Pieniądze zagraniczne oraz złoto, platyna, srebro i przedmioty z nich wytworzone będą sprzedane na zasadach i w trybie, określonym w drodze rozporządzenia Ministra Skarbu.

3. Towary objęte monopolem państwowym ulegają sprzedaży z wolnej ręki przedsiębiorstwom monopolowym za cenę nie niższą niż 80% ceny monopolowej z potrąceniem rabatów handlowych.

4. Artykuły lub towary, podlegające podatkom pośrednim, nieodpowiadające warunkom dopuszczenia do wolnego obrotu, zajęte w wytwórni lub w wolnym składzie, ulegają przekazaniu po cenie szacunkowej bądź sprzedaży z wolnej ręki przedsiębiorstwom produkującym albo przetwarzającym te artykuły.

5. Jeżeli sprzedaż przewidziana w ust. 1 nie dojdzie do skutku, urząd skarbowy zarządzi dokonanie sprzedaży przez publiczną licytację.

6. 8 Krowy mleczne i cielęta sprzedaje się właściwym jednostkom gospodarki uspołecznionej, na terenie objętym działaniem organu finansowego prowadzącego egzekucję, po cenach zwierząt hodowlanych. Jeżeli jednostki gospodarki uspołecznionej nie reflektują na kupno po tych cenach, organ finansowy dokonuje sprzedaży w drodze licytacji, którą przeprowadza się na miejscu u dłużnika albo na najbliższym targu lub jarmarku. Jeżeli licytacja w pierwszym terminie nie dojdzie do skutku, sprzedaje się zajęte krowy lub cielęta państwowemu aparatowi skupu.

7. 9 Maszyny rolnicze sprzedaje się z wolnej ręki właściwym jednostkom gospodarki uspołecznionej oraz kółkom rolniczym i chłopskim spółkom maszynowym na terenie, o którym mowa w ust. 6. Cenę sprzedażną maszyn ustala organ finansowy po ich oszacowaniu przez biegłego. Biegłym nie może być pracownik jednostki nabywającej maszyny. Cena sprzedażna nie może być niższa od szacunku biegłego. Koszty oszacowania obciążają dłużnika.

Art.  82.

1. Po pierwszej licytacji niedoszłej do skutku (art. 93) urząd skarbowy może na wniosek dłużnika lub wierzyciela, a także z urzędu zarządzić, by sprzedaż zajętych ruchomości odbyła się w inny sposób niż w drodze licytacji (nie wyłączając sprzedaży z wolnej ręki, sprzedaży w przedsiębiorstwie dłużnika, sprzedaży komisowej itp.) oraz by tego rodzaju sprzedaż odbyła się w innym miejscu niż miejsce, w którym znajdują się ruchomości i przez inną osobę niż właściwy organ egzekucyjny. W tym celu urząd skarbowy zarządzi dostarczenie ruchomości na miejsce, w którym ma się odbyć sprzedaż. Dokonanie sprzedaży w powyższy sposób może nastąpić nawet przed pierwszą licytacją, jednakże tylko za zgodą dłużnika.

2. Przy sprzedaży takiej urząd skarbowy oznaczy cenę, poniżej której sprzedaży nie można dokonać, oraz termin, do którego sprzedaż ma być dokonana. O zarządzeniu sprzedaży zajętych ruchomości w myśl ust. 1 urząd skarbowy zawiadomi równocześnie dłużnika, a wierzyciela, jeżeli tego zażądał.

3. Przepis art. 78 i 81 ust. 4 ma odpowiednie zastosowanie.

4. Na decyzję urzędu skarbowego służy zażalenie.

Art.  83.

1. Termin licytacji powinien być tak wyznaczony, aby licytacja nie odbyła się wcześniej, niż piętnastego dnia od daty zajęcia.

2. Termin licytacji może być wyznaczony na dzień wcześniejszy niż piętnasty od daty zajęcia, jeżeli ruchomości ulegają szybkiemu zepsuciu lub wskutek opóźnienia sprzedaży straciłyby znacznie na wartości oraz jeżeli przechowanie pociąga za sobą koszty niewspółmierne z ich wartością.

3. Termin licytacji przedmiotów zajętych u właścicieli, użytkowników lub dzierżawców gospodarstw rolnych powinien być tak wyznaczony, aby licytacja nie odbyła się podczas siewów zwyczajnych wiosennych i jesiennych przez dwa tygodnie i podczas żniw przez cztery tygodnie. Czas siewów i żniw określają izby skarbowe według stosunków miejscowych, po wysłuchaniu opinii organizacji rolniczych.

Art.  84.

1. Licytacja odbędzie się w miejscu, gdzie znajdują się ruchomości.

2. Urząd skarbowy może jednak zarządzić na wniosek dłużnika lub wierzyciela, a także z urzędu, aby licytacja ruchomości odbyła się w innym miejscu, jak również aby licytację przeprowadził inny niż właściwy organ egzekucyjny, jeżeli to rokuje korzystniejszą sprzedaż z uwzględnieniem kosztów. W tym celu urząd skarbowy zarządzi dostarczenie ruchomości na miejsce, w którym ma się odbyć licytacja.

3. Urząd skarbowy zaniecha przewozu lub przesyłki, jeżeli strona, która wniosek zgłosiła, nie złożyła sumy potrzebnej na koszty przewozu lub przesyłki w terminie oznaczonym.

Art.  85.

1. Urząd skarbowy ogłosi o licytacji przez obwieszczenie, w którym wymieni:

a) miejsce i czas licytacji,

b) ruchomości, które mają być sprzedane, z podaniem ich rodzaju i łącznej sumy oszacowania,

c) miejsce i czas, kiedy można oglądać ruchomości przed licytacją,

d) nazwisko dłużnika, jeżeli podanie nazwiska jest wskazane.

2. Odpisy obwieszczenia urząd skarbowy doręczy dłużnikowi, dozorcy, nadto wierzycielowi, jeżeli w nadesłanym wniosku egzekucyjnym tego zażądał - najpóźniej w terminie przewidzianym do ogłoszenia obwieszczeń.

Art.  86.

Najpóźniej na trzy dni przed dniem licytacji, a gdy licytacja ma się odbyć wcześniej niż piętnastego dnia od daty zajęcia, na jeden dzień przed wyznaczonym terminem lub w wyjątkowych przypadkach nawet w dniu licytacji urząd skarbowy zarządzi przybicie obwieszczenia na tablicy władzy egzekucyjnej, na drzwiach zewnętrznych domu, gdzie ma się odbyć licytacja, na tablicy ogłoszeń najbliższego zarządu gminnego, a nadto, jeżeli to uzna za potrzebne, zarządzi ogłoszenie innym sposobem w danej miejscowości przyjętym, celem rozpowszechnienia wiadomości o licytacji.

Art.  87.

1. Jeżeli wartość ruchomości, które mają być sprzedane w drodze licytacji, przekracza 200.000 zł ¹⁰ , urząd skarbowy zarządzi jednorazowe zamieszczenie obwieszczenia w dzienniku poczytnym w danej miejscowości.

2. Władza egzekucyjna powinna umieszczać w dzienniku takim, jeżeli to jest możliwe, zbiorowe obwieszczenie o terminach sprzedaży ruchomości, należących do różnych dłużników, choćby terminy te przypadały na różne dni.

3. Na wniosek i koszt wierzyciela lub dłużnika urząd skarbowy zarządzi ogłoszenie również w inny odpowiedni sposób przez wnioskodawcę wskazany.

4. Minister Skarbu może podwyższać kwotę wymienioną w ust. 1.

Art.  88.

Przetarg rozpoczyna się od wywołania ceny. Cena wywołana jest połową sumy oszacowania.

Art.  89.

Na sprzedaż będą wystawione kolejno poszczególne ruchomości lub poszczególne grupy, obejmujące ruchomości tego samego rodzaju, z wymienieniem sumy oszacowania i sumy wywołania. Dłużnik może żądać, aby ruchomości były wystawione na sprzedaż w kolejności przez niego wskazanej.

Art.  90.

Przetarg odbywa się ustnie. Zaofiarowana cena przestaje wiązać uczestnika licytacji, jeżeli inny uczestnik postąpił cenę wyższą.

Art.  91.

Organ egzekucyjny udzieli przybicia czyli przyzna własność sprzedanej ruchomości osobie, która zaofiarowała najwyższą cenę, jeżeli po trzykrotnym wezwaniu do dalszych postąpień nikt więcej nie zaofiarował.

Art.  92. ¹¹

1. Licytację uważa się za niedoszłą do skutku, jeżeli nie weźmie w niej udziału przynajmniej dwóch licytantów, jak również jeżeli żaden z licytantów nie zaofiarował nawet ceny wywołania.

2. W licytacji nie mogą uczestniczyć:

1) dłużnik,

2) poborca skarbowy prowadzący licytację, jego małżonek i dzieci,

3) pracownicy organu finansowego prowadzącego licytację i ich małżonkowie i dzieci, pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym, a jeżeli w danej miejscowości jest więcej organów finansowych - także pracownicy tych innych organów,

4) osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym.

3. Licytacji nie można rozpoczynać później niż w dwie godziny po czasie oznaczonym w obwieszczeniu o licytacji.

Art.  93.

1. Jeżeli w pierwszym terminie licytacja nie doszła do skutku, wyznaczony zostanie termin ponownej licytacji.

2. Ponowna licytacja może być wyznaczona po podaniu o tym do publicznej wiadomości co najmniej na trzy dni przed jej terminem. W przypadkach przewidzianych w art. 83 ust. 2 termin ten może być skrócony.

3. Na ponownej licytacji ruchomości mogą być sprzedane nawet niżej ceny wywołania.

Art.  94.

1. Wierzyciel lub dłużnik mogą wnieść skargę na udzielenie przybicia w razie naruszenia przepisów o publicznym charakterze licytacji, o najniższej cenie nabycia i o wyłączeniu od udziału w przetargu. Skarga powinna być zgłoszona do protokółu licytacji.

2. Na decyzję urzędu skarbowego, wydaną na skutek skargi, służy zażalenie.

3. Gdyby rozstrzygnięcie skargi przez urząd skarbowy nie nastąpiło w ciągu dwóch tygodni, nabywca może zrzec się nabycia i odebrać zapłaconą sumę.

4. Nie ma skargi na udzielenie przybicia ruchomości, które ulegają szybkiemu zepsuciu.

Art.  95.

Nabywca obowiązany jest całą cenę nabycia, jeżeli ona nie przewyższa 25.000 zł, uiścić natychmiast po udzieleniu mu przybicia. Jeżeli ceny nie uiści, traci prawo wynikłe z przybicia i nie może uczestniczyć nadal w licytacji. Organ egzekucyjny wznowi niezwłocznie przetarg na tę samą ruchomość rozpoczynając go od ceny wywołania.

Art.  96.

Jeżeli cena licytacyjna przewyższa sumę 25.000 zł, nabywca powinien złożyć natychmiast jedną piątą część tej ceny, nie mniej jednak niż 25.000 zł pod rygorem przewidzianym w art. 95, resztę zaś do godziny dwunastej dnia następnego. Nabywca, który w tym terminie nie zapłaci reszty ceny, traci prawo wynikłe z przybicia, licytacja zaś uznana będzie za niebyłą.

Art.  97.

1. Nabywca, który nie zapłacił ceny licytacyjnej w terminach przewidzianych w art. 95 i 96, obowiązany jest zapłacić jedną piątą część tej ceny. Jeżeli sumy tej w tychże terminach nie zapłaci, będzie ona ściągnięta w myśl przepisów niniejszego dekretu.

2. Piąta część ceny licytacyjnej, ściągnięta od nabywcy, użyta będzie na zaspokojenie poszukiwanej należności, a w przypadku zupełnego jej zaspokojenia otrzyma ją dłużnik.

Art.  98.

Nabywca, jeżeli jest jedynym wierzycielem egzekucyjnym, ma prawo poszukiwaną przez siebie należność zaliczyć na cenę nabycia.

Art.  99.

1. Nabywca, który zapłacił całą cenę licytacyjną, staje się właścicielem nabytej ruchomości i powinien ją natychmiast odebrać.

2. Ruchomości sprzedanych nie wydaje się nabywcy, jeżeli do protokółu licytacji zgłoszono skargę na udzielenie przybicia w przypadkach przewidzianych w art. 94.

Art.  100.

Nabywca nie może domagać się ani unieważnienia nabycia, ani zmniejszenia ceny nabycia z powodu wad ruchomości, z powodu wadliwego oszacowania ani z jakiejkolwiek innej przyczyny.

⁶ Art. 60 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. (Dz.U.58.11.38) zmieniającej nin. dekret z dniem 8 marca 1958 r.

⁷ Art. 64 skreślony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. (Dz.U.58.11.38) zmieniającej nin. dekret z dniem 8 marca 1958 r.

⁸ Art. 81 ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. (Dz.U.58.11.38) zmieniającej nin. dekret z dniem 8 marca 1958 r.

⁹ Art. 81 ust. 7 dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. (Dz.U.58.11.38) zmieniającej nin. dekret z dniem 8 marca 1958 r.

¹⁰ Z dniem 17 czerwca 1949 r. występująca w art. 87 ust. 1 kwota została podana po jej podwyższeniu, zgodnie z § 1 zarządzenia Ministra Skarbu z dnia 31 maja 1949 r. w sprawie zamieszczania w prasie obwieszczeń o licytacji ruchomości zajętych w trybie dekretu z dnia 28 stycznia 1947 r. o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych (M.P.49.A-36.514).

¹¹ Art. 92 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. (Dz.U.58.11.38) zmieniającej nin. dekret z dniem 8 marca 1958 r.