Rozdział 6 - Wymagania dotyczące dokumentacji badań klinicznych produktu leczniczego weterynaryjnego innego niż immunologiczny - Dokumentacja wyników badań produktu leczniczego, w tym produktu leczniczego weterynaryjnego, oraz raporty eksperta.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2003.19.168

Akt utracił moc
Wersja od: 7 lutego 2003 r.

Rozdział  6

Wymagania dotyczące dokumentacji badań klinicznych produktu leczniczego weterynaryjnego innego niż immunologiczny

§  72.
1.
W dokumentacji przedstawia się badania farmakodynamiki produktu leczniczego.
2.
Badania, o których mowa w ust. 1, przebiegają w dwóch etapach:
1)
w pierwszym etapie przedstawia się mechanizm działania farmakologicznego, na podstawie którego oparte zostaną wskazania do stosowania produktu leczniczego; wyniki wyraża się ilościowo, uwzględniając zależności od dawki i czasu stosowania oraz, jeżeli to możliwe, w porównaniu do substancji, której działanie jest dobrze poznane; w przypadku stwierdzenia, że badana substancja wykazuje silniejsze działanie lecznicze wykazuje się różnicę i uzasadnia, że jest ona statystycznie istotna;
2)
w drugim etapie przedstawia się ogólną charakterystykę farmakologiczną substancji czynnej, ze szczególnym uwzględnieniem możliwych działań ubocznych, oraz bada się podstawowe czynności układów fizjologicznych; w przypadku gdy dawki odpowiedzialne za występowanie działań niepożądanych są zbliżone do dawek wywołujących działanie podstawowe w proponowanym wskazaniu - badania należy pogłębić.
3.
Określa się wpływ drogi podania, postaci i innych czynników na działanie farmakologiczne badanej substancji; w przypadku gdy zalecana dawka jest bliska dawce mogącej powodować działania niepożądane, intensyfikuje się badania.
4.
W przypadku zastosowania niestandardowych metod badań opisuje się je szczegółowo, aby mogły zostać powtórzone, a prowadzący badania dokonuje ich walidacji; wyniki podaje w sposób jasny oraz oszacowany statystycznie, jeżeli jest to możliwe.
5.
Bada się wszelkie zmiany, które powstały na skutek wielokrotnego podania substancji, jeżeli podane uzasadnienie zaniechania badania zmian jest wyczerpujące.
6.
Tworzenie złożonych produktów leczniczych może być oparte na:
1)
działaniu farmakologicznym substancji czynnych produktu leczniczego i w takim przypadku badania farmakodynamiczne lub farmakokinetyczne powinny wykazać interakcje, które mogą uczynić zastosowaną kombinację substancji czynnych użyteczną z punktu widzenia stosowania klinicznego, lub
2)
wskazaniach klinicznych i w takim przypadku, gdy naukowe uzasadnienie składu produktu leczniczego wynika z doświadczenia klinicznego, należy dowieść, że oczekiwane efekty działania mieszaniny substancji czynnych mogą być wykazane w badaniach na zwierzętach; należy zbadać wszystkie działania współistniejące.
7.
Jeżeli w skład produktu leczniczego złożonego wchodzi nowa substancja czynna, musi ona być gruntowanie zbadana.
§  73.
1.
W dokumentacji przedstawia się badania farmakokinetyczne mające podstawowe znaczenie dla nowej substancji czynnej w kontekście jej stosowania klinicznego.
2.
Badania, o których mowa w ust. 1, dzieli się na dwie grupy:
1)
farmakokinetykę opisową - prowadzącą do oceny podstawowych parametrów, takich jak: szybkość eliminacji z organizmu, objętość dystrybucji, średni czas pozostawania i innych;
2)
badania nad stosowaniem parametrów farmakokinetycznych dla ustalenia zależności między dawkowaniem, stężeniem w surowicy i tkankach a działaniem farmakologicznym, lecznicznym lub toksycznym.
3.
W przypadku nowych kombinacji znanych substancji, badanych wcześniej w odpowiedni sposób, badania farmakokinetyczne nie są wymagane, jeżeli podmiot odpowiedzialny dowiedzie, że stosowanie substancji czynnych w proponowanym połączeniu nie zmieni ich właściwości farmakokinetycznych.
§  74.
1.
W dokumentacji przedstawia się badania biodostępności.
2.
Badania, o których mowa w ust. 1, prowadzone są w celu ustalenia biorównoważności:
1)
w czasie porównywania produktu leczniczego o zmienionym składzie z produktem już istniejącym;
2)
w czasie porównywania nowej metody lub drogi podania z wcześniej ustalonymi;
3)
w przypadkach wymienionych w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.
§  75.
1.
W dokumentacji przedstawia się badania tolerancji u gatunków docelowych w celu:
1)
określenia tolerancji miejscowej i ogólnej dla ustalenia dawki tolerowanej i zakresu dawek, który pozwoli na margines bezpieczeństwa;
2)
poznania objawów nietolerancji przy stosowaniu zaleconej drogi podania, poprzez zwiększanie dawki leczniczej lub wydłużanie okresu stosowania.
2.
Badania, o których mowa w ust. 1, prowadzi się na wszystkich gatunkach zwierząt, dla których produkt leczniczy jest przeznaczony.
3.
Sprawozdanie z badań tolerancji zawiera maksymalnie dużo informacji dotyczących spodziewanych działań farmakologicznych oraz występowania działań niepożądanych.
4.
Badania tolerancji, w zakresie obserwacji działań niepożądanych, uwzględniają fakt, że badane zwierzęta mogą posiadać dużą wartość.
5.
Produkt leczniczy podaje się zgodnie z zaleconą drogą podania.
§  76.
W dokumentacji przedstawia się dane dotyczące rozwoju organizmów niewrażliwych w przypadku produktów leczniczych stosowanych w zapobieganiu i leczeniu chorób zakaźnych oraz chorób pasożytniczych.
§  77.
1.
W dokumentacji przedstawia się badania kliniczne, które prowadzi się zgodnie z zasadami Dobrej Praktyki Klinicznej.
2.
W uzasadnionym przypadku badania kliniczne prowadzone są z zastosowaniem grup kontrolnych zwierząt (kontrolowane badania kliniczne), a otrzymane wyniki porównywane z placebo lub z wynikami uzyskanymi od nieleczonych zwierząt lub porównywane z działaniem produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu o znanej wartości leczniczej; przedstawia się wszystkie wyniki, w tym wyniki niekorzystne dla produktu leczniczego.
3.
Podaje się metody stosowane do postawienia diagnozy; wyniki podaje się z zastosowaniem ilościowych konwencjonalnych kryteriów klinicznych oraz stosuje się odpowiednie metody statystyczne z uzasadnieniem wyboru metody.
4.
W przypadku produktu leczniczego, przeznaczonego pierwotnie do stosowania w celu stymulacji wzrostu, zwraca się szczególną uwagę na:
1)
zysk, jaki daje zwierzę otrzymujące produkt, biorąc pod uwagę tkanki i produkty żywnościowe;
2)
jakość produktu żywnościowego pochodzącego od zwierzęcia, biorąc pod uwagę kryteria organoleptyczne, żywieniowe, higieniczne i technologiczne;
3)
wykorzystanie paszy i przyrosty masy ciała - ogólny stan zdrowotny zwierzęcia.
5.
Dane eksperymentalne potwierdza się wynikami badań terenowych.
§  78.
1.
Badania kliniczne muszą uwzględniać dobro zwierząt i podlegać w tym zakresie nadzorowi lekarza weterynarii, co powinno znaleźć odzwierciedlenie podczas ustalania przebiegu badań oraz w czasie ich trwania.
2.
Przed rozpoczęciem badań klinicznych przygotowuje się w formie pisemnej szczegółowe procedury dotyczące prowadzonych badań, ich organizacji i przebiegu, zbierania danych, dokumentowania i weryfikacji wyników.
3.
Przed rozpoczęciem badań klinicznych uzyskuje się zgodę właściciela zwierząt na ich wykorzystanie do badań, w szczególności powiadamia się na piśmie właściciela zwierząt o konsekwencjach uczestniczenia w badaniu i o możliwości utraty leczonych zwierząt lub zniszczenia żywności pochodzącej od tych zwierząt; kopia powiadomienia podpisana przez właściciela zwierząt, z podaniem daty, dołączana jest do dokumentacji badań.
4.
Przepisy dotyczące oznakowania opakowań produktów leczniczych dotyczą także produktów, które podlegają badaniom klinicznym, chyba że badania prowadzone są z próbą ślepą; we wszystkich przypadkach oznakowanie powinno zawierać także napis: "Do stosowania wyłącznie w weterynaryjnych badaniach klinicznych".