Dalsze wprowadzenie w życie ustawy z dnia 30 stycznia 1924 r. w przedmiocie rozciągnięcia obowiązujących na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego i cieszyńskiej części województwa śląskiego ustaw o obowiązkowem ubezpieczeniu robotników od wypadków na obszar województw: warszawskiego wraz z m.st. Warszawą, łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego, nowogródzkiego oraz ziemi wileńskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.70.492

Akt utracił moc

Wersja od: 15 lipca 1925 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 15 czerwca 1925 r.

o dalszem wprowadzeniu w życie ustawy z dnia 30 stycznia 1924 r. w przedmiocie rozciągnięcia obowiązujących na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego i cieszyńskiej części województwa śląskiego ustaw o obowiązkowem ubezpieczeniu robotników od wypadków na obszar województw: warszawskiego wraz z m. st. Warszawą, łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego, nowogródzkiego oraz ziemi wileńskiej.

Na mocy art. 2 i 12 ustawy z dnia 30 stycznia 1924 r. w przedmiocie rozciągnięcia obowiązujących na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego i cieszyńskiej części województwa śląskiego ustaw o obowiązkowem ubezpieczeniu robotników od wypadków na obszar województw: warszawskiego, łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego i nowogródzkiego oraz ziemi wileńskiej (Dz. U. R. P. № 16 poz. 148) zarządza się co następuje:

§ 1. Oznacza się na dzień 1 lipca 1925 r. termin zastosowania ustaw, wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 30 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 16 poz. 148), do wszystkich przedsiębiorstw i zakładów, znajdujących się na obszarze województw: warszawskiego wraz z m. st. Warszawą, łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego, nowogródzkiego oraz ziemi wileńskiej, podlegających obowiązkowi ubezpieczenia od wypadków na podstawie tychże ustaw, a nie objętych rozporządzeniem Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 7 czerwca 1924 r. (Dz. U. R. P. № 50 poz. 512), bez względu na to, czy przedsiębiorstwa te i zakłady pracy stanowią własność osób fizycznych, osób prywatno-prawnych, lub osób prawa publicznego, z wyjątkiem kolei państwowych.

§ 2. Przedsiębiorcy, względnie zawiadowcy, kierownicy lub pełnomocnicy istniejących już przedsiębiorstw, objętych § 1 niniejszego rozporządzenia, winni zgłosić te przedsiębiorstwa i zakłady pracy w terminie 30 dni, licząc od dnia ogłoszenia niniejszego rozporządzenia, w zakładzie ubezpieczenia od wypadków we Lwowie.

Zgłoszenie przedsiębiorstw i zakładów pracy, wymienionych powyżej, uruchomionych po dniu 1 lipca 1925 r. począwszy, ma nastąpić w ciągu 14 dni od uruchomienia przedsiębiorstwa.

Formularze zgłoszenia można otrzymać w zakładzie ubezpieczenia od wypadków i od władz administracyjnych I instancji, oraz inspektorów pracy, a w miastach: Łodzi, Warszawie i Sosnowcu w biurach zakładu ubezpieczenia. Zgłoszenie może nastąpić także bez użycia formularzy, w tym przypadku należy podać:

a) imię, nazwisko i adres przedsiębiorcy oraz firmę przedsiębiorstwa,

b) imię, nazwisko i adres zastępcy przedsiębiorcy, uprawnionego do odbioru pism zakładu,

c) rodzaj przedsiębiorstwa z określeniem używanych motorów i maszyn,

d) przeciętną liczbę i płacę wszystkich osób zatrudnionych, względnie osobno urzędników, robotników, mężczyzn, kobiet i młodocianych,

e) przeciętną liczbę dni ruchu przedsiębiorstwa w ciągu roku.

§ 3. Na podstawie zgłoszenia, nadesłanego przez przedsiębiorcę, zakład ubezpieczenia od wypadków winien orzec w myśl § 18 ustawy z dnia 28 grudnia 1887 r. (austr. Dz. U. P. № 1 z r. 1888) w brzmieniu ustalonem ustawą z dnia 7 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 65 poz. 413), czy dane przedsiębiorstwo rzeczywiście podlega obowiązkowi ubezpieczenia, a jeżeli tak, to do której kategorji niebezpieczeństwa i do jakiej klasy tej kategorji niebezpieczeństwa należy je zaliczyć.

O tem orzeczeniu należy zawiadomić przedsiębiorcę, podając równocześnie taryfę, oraz władzę, do której przedsiębiorca może wnieść zarzuty.

Zaliczenia przedsiębiorstw do kategorji i klas należy dokonywać według postanowień rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej i dnia 26 stycznia 1925 r. o przydzieleniu do kategorji niebezpieczeństwa przedsiębiorstw, podlegających obowiązkowi ubezpieczenia od wypadków na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego, cieszyńskiej części województwa śląskiego, warszawskiego, wraz z m. st. Warszawą, łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego, nowogródzkiego oraz ziemi wileńskiej (Dz. U. R. P. № 15 poz. 100).

§ 4. Przedsiębiorcy względnie zawiadowcy, kierownicy lub pełnomocnicy przedsiębiorstw, podlegających w myśl § 1 niniejszego rozporządzenia obowiązkowi ubezpieczenia od wypadków, winni w terminie 30 dni, licząc od dnia ogłoszenia niniejszego rozporządzenia, przedłożyć zakładowi ubezpieczenia od wypadków wykaz osób, uprawnionych do pobierania rent wypadkowych od tych przedsiębiorstw z powodu wypadków zaszłych do 30 czerwca 1925 r. włącznie.

W zgłoszeniu należy podać: imię i nazwisko rencisty, dokładny adres (miejscowość, poczta, powiat), datę uszkodzenia, rodzaj uszkodzenia, stopień niezdolności do pracy, wysokość renty. Do ogłoszenia należy dołączyć dokumenty, stwierdzające uprawnienia rencisty, jako to: ugody, umowy rejentalne, prawomocne wyroki sądowe i t. p., oraz kwity na 3 raty renty, pobrane ostatnio przez rencistę, względnie uwierzytelnione odpisy tych dokumentów.

§ 5. Osoby, uprawnione do pobierania renty 1 powodu wypadków, zaszłych do 30 czerwca 1925 r. włącznie w przedsiębiorstwach, podlegających na zasadzie § 1 niniejszego rozporządzenia obowiązkowi ubezpieczenia od wypadków, mogą zgłaszać swe roszczenia bezpośrednio do zakładu ubezpieczenia od wypadków we Lwowie lub jego oddziałów, względnie za pośrednictwem inspektorów pracy. W takim przypadku winny one podać: dokładny swój adres (miejscowość, poczta, powiat), datę i rodzaj uszkodzenia, stopień niezdolności do pracy, wysokość renty, czas do jakiego renta została pobrana, załączyć dowody, stwierdzające uprawnienie do pobierania renty, t. j. akt ugody, umowę rejentalną lub wyrok sądowy, oraz zaświadczenie przedsiębiorcy, który wypłacał rentę, do jakiego czasu renta została uregulowana.

Osobom tym zakład ubezpieczenia od wypadków wypłacać będzie od dnia 1 lipca 1925 r. należne renty przerachowane w myśl § 10 lub 12 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dn. 27 grudnia 1924 i. o przerachowaniu na nową walutę i ustaleniu wartości zobowiązań, wynikających z przepisów o ubezpieczeniu i odszkodowaniu z tytułu wypadków przy pracy (Dz. U. R. P. № 115, poz. 1029).

§ 6. Przedsiębiorcy, względnie zawiadowcy, kierownicy lub pełnomocnicy przedsiębiorstw, podlegających obowiązkowi ubezpieczenia od wypadków na podstawie § 1 niniejszego rozporządzenia, o ile nie czynią zadość obowiązkom zgłaszania w terminie określonym w § 2 niniejszego rozporządzenia, ulegają karom, przewidzianym w § 52 ustawy z dn. 28 grudnia 1887 r. (austr. Dz. U. P. № 1 i r. 1888) w brzmieniu ustalonem ustawą z dnia 7 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 65 poz. 413).

§ 7. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje z dniem ogłoszenia.