Rozdział 4 - Postanowienia ogólne i końcowe. - Bułgaria-Polska. Konwencja konsularna. Sofia.1934.12.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.40.275

Akt utracił moc

Wersja od: 31 maja 1935 r.

Rozdział  IV.

Postanowienia ogólne i końcowe.

Artykuł  35.

1. Każda z Wysokich Układających się Stron zobowiązuje się udzielić drugiej Wysokiej Układającej się Stronie w przedmiocie sprawowania funkcyj konsularnych traktowania narodu najbardziej uprzywilejowanego.

2. Jednakowoż obie Wysokie Układające się Strony zgadzają się na to, że żadna z nich nie będzie się mogła powoływać na korzyści, wynikające z klauzuli największego uprzywilejowania i żądać innych lub dalej idących praw w przedmiocie wykonywania funkcyj konsularnych, aniżeli te, które sama przyznała konsulom, agentom konsularnym i innym funkcjonariuszom konsularnym drugiej Wysokiej Strony.

Artykuł  36.

1. Wszystkie postanowienia niniejszej konwencji, dotyczące uprawnień przyznanych konsulom w przedmiocie wykonywania funkcyj konsularnych, stosują się w równej mierze do członków misyj dyplomatycznych, którym to członkom powierzone zostaną funkcje konsularne przez Państwo wysyłające ich.

2. W tym celu agent dyplomatyczny tego Państwa winien notyfikować Rządowi Państwa przyjmującego nazwiska agentów, wyznaczonych do sprawowania funkcyj konsularnych.

Artykuł  37.

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana i jej dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie możliwie najwcześniej.

Wejdzie ona w życie w miesiąc po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, przestanie zaś obowiązywać z wygaśnięciem okresu sześciomiesięcznego począwszy od wypowiedzenia, notyfikowanego przez jedną lub drugą Wysoką Układającą się Stronę.

Na dowód czego niżej podpisani należycie upoważnieni w tym celu podpisali niniejszą konwencję i wycisnęli na niej swe pieczęcie.

Sporządzono w Sofji w dwóch egzemplarzach dnia 22 grudnia tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Przystępując do podpisania niniejszej konwencji, Pełnomocnicy obydwóch Wysokich Układających się Stron zgodzili się na następujące postanowienia: Wysokie Układające się Strony zastrzegają sobie zawarcie specjalnej konwencji, regulującej sprawy spadkowe, której postanowienia zastąpią z samego prawa postanowienia konwencji konsularnej, przewidziane w artykułach 23, 24, 25, 26 i 27.

Protokół niniejszy stanowi część integralną samej konwencji konsularnej. Zostanie on ratyfikowany i wejdzie w życie równocześnie z konwencją.

Sporządzono w Sofji w dwóch egzemplarzach dnia 22 grudnia 1934.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją i dołączonym do niej protokółem końcowym, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 27 kwietnia 1935 r.