Art. 37. - Bułgaria-Polska. Konwencja konsularna. Sofia.1934.12.22.
Dz.U.1935.40.275
Akt utracił mocKonwencja niniejsza będzie ratyfikowana i jej dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie możliwie najwcześniej.
Wejdzie ona w życie w miesiąc po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, przestanie zaś obowiązywać z wygaśnięciem okresu sześciomiesięcznego począwszy od wypowiedzenia, notyfikowanego przez jedną lub drugą Wysoką Układającą się Stronę.
Na dowód czego niżej podpisani należycie upoważnieni w tym celu podpisali niniejszą konwencję i wycisnęli na niej swe pieczęcie.
Sporządzono w Sofji w dwóch egzemplarzach dnia 22 grudnia tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku.
PROTOKÓŁ KOŃCOWY.
Przystępując do podpisania niniejszej konwencji, Pełnomocnicy obydwóch Wysokich Układających się Stron zgodzili się na następujące postanowienia: Wysokie Układające się Strony zastrzegają sobie zawarcie specjalnej konwencji, regulującej sprawy spadkowe, której postanowienia zastąpią z samego prawa postanowienia konwencji konsularnej, przewidziane w artykułach 23, 24, 25, 26 i 27.
Protokół niniejszy stanowi część integralną samej konwencji konsularnej. Zostanie on ratyfikowany i wejdzie w życie równocześnie z konwencją.
Sporządzono w Sofji w dwóch egzemplarzach dnia 22 grudnia 1934.
Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją i dołączonym do niej protokółem końcowym, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 27 kwietnia 1935 r.