Rozdział 2 - Przywileje konsularne. - Bułgaria-Polska. Konwencja konsularna. Sofia.1934.12.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.40.275

Akt utracił moc
Wersja od: 31 maja 1935 r.

Rozdział  II.

Przywileje konsularne.

1.
W razie przeszkody, nieobecności lub śmierci konsula, jeden z funkcjonarjuszów konsularnych, którego nazwisko było poprzednio podane do wiadomości kompetentnych władz Państwa przyjmującego konsula, będzie z samego prawa dopuszczony do sprawowania zastępczo funkcyj konsula.
2.
Ten funkcjonarjusz konsularny korzystać będzie z tego tytułu podczas sprawowania zastępczo funkcyj konsula z praw, przywilejów, zwolnień i immunitetów przyznanych samemu konsulowi.
1.
Konsulowie i agenci konsularni będą mogli umieszczać nad drzwiami zewnętrznemu domu, w którym mieszczą się biura konsulatu lub agencji konsularnej, herb kraju, który reprezentują z odnośnym napisem w języku urzędowym ich Państwa, oraz w dnie uroczystości oficjalnych jako też w innych okolicznościach uświęconych przez zwyczaj, wywieszać flagę Państwa wysyłającego na domu, w którym mieści się konsulat lub agencja konsularna; rozumie się, że te oznaki zewnętrzne nie będą mogły nigdy być rozumiane jako ustanawiające prawo azylu.
2.
Będą oni mogli również, z uwzględnieniem wyżej przytoczonego zastrzeżenia dotyczącego prawa azylu, umieszczać herb i wywieszać flagę Państwa wysyłającego na pojazdach i statkach, używanych przy sprawowaniu swych funkcyj.
1.
Archiwa konsularne oraz wszelkie akty i przedmioty służące do użytku urzędowego, będą zawsze nienaruszalne i władze miejscowe nie będą mogły pod żadnym pozorem badać lub zatrzymywać te akty lub przedmioty, ani też należących do archiwów zbiorów akt, papierów lub innych przedmiotów. Zbiory akt, papiery i przedmioty wyżej wymienione winny zawsze być zupełnie oddzielone od dokumentów prywatnych, ksiąg lub papierów dotyczących handlu i przemysłu, któremi mogliby się trudnić odnośni funkcjonarjusze konsularni.
2.
Jeżeli konsul, agent konsularny lub inny funkcjonarjusz konsularny jednej z Wysokich Układających się Stron, wezwany przez miejscową władzę do wydania lub okazania zbiorów akt, papierów lub innych przedmiotów należących do tych archiwów, odmówi uczynienia tego, władza, o której mowa, nie będzie mogła odwołać się w stosunku do niego do żadnych środków przymusowych; wszelkie trudności wynikające z takich faktów winny być załatwiane w drodze dyplomatycznej.
3.
Korespondencja urzędowa konsulatu lub agencji konsularnej, oraz korespondencja do nich adresowana, jest zawsze nienaruszalna, i władze nie mają prawa jej zatrzymywać lub badać.
4.
Konsulowie zawodowi w swej korespondencji z władzami ich państwa, ż misjami dyplomatycznemi i urzędami konsularnemi włącznie, będą mogli się posługiwać szyfrem oraz przyjmować i wysyłać kurjerów zaopatrzonych w dokumenty stwierdzające ich charakter urzędowy.
1.
Lokale urzędowe konsulatów zawodowych i pomieszczenia przeznaczone na archiwa są zawsze nietykalne, i władze miejscowe nie mogą wkraczać do nich z wyjątkiem przypadków, gdy chodzi o aresztowanie osoby za przestępstwo, zagrożone według ustawodawstwa miejscowego, stosownie do wypadku karą pozbawienia wolności powyżej jednego roku. W żadnym jednak przypadku nie mogą władze te przedsiębrać rewizyj w tych lokalach, ani zajmować papierów i innych przedmiotów, które się tam znajdują.
2.
Konsularne lokale urzędowe i pomieszczenia przeznaczone na archiwa nie mogą w żadnym przypadku służyć za miejsce azylu.
1.
Konsulowie, agenci konsularni i inni zawodowi funkcjonarjusze konsularni każdej z Wysokich Układających się Stron korzystać będą na terytorjum drugiej Wysokiej Układającej się Strony ze zwolnień od wszelkich rekwizycyj, świadczeń i kwaterunków wojskowych. Ten przywilej nie będzie się jednak rozciągał na nieruchomości do nich należące, o ile nie są przeznaczone do potrzeb służby konsularnej lub też nie służą jako lokale mieszkalne wymienionych funkcjonarjuszów. Konsulowie honorowi i inni funkcjonariusze honorowi zwolnieni są od rekwizycyj i kwaterunku wojskowego tylko co do lokali przeznaczonych na kancelarje i archiwa konsularne.
2.
Konsulowie i agenci konsularni, oraz inni zawodowi funkcjonarjusze konsularni korzystać będą ze zwolnień od wszelkich podatków bezpośrednich, mających charakter podatku osobistego, pobieranych na rzecz Państwa, jak również na rzecz niepaństwowych korporacyj prawa publicznego.

Jednakowoż osoby te podlegać będą opodatkowaniu stosownie do prawa ogólnego, o ile w Państwie przyjmującem posiadają lub dzierżawią nieruchomości, przedsiębiorstwa handlowe lub przemysłowe, albo są wspólnikami podobnych przedsiębiorstw, lub wykonywują zawód zarobkowy bądź otrzymują dochody od kapitałów lub praw do ojcowizny.

3.
Wymienieni funkcjonarjusze i wogóle wszystkie osoby zatrudnione w konsulatach jako też i ich służba domowa zwolnieni będą z obowiązku ubezpieczeń społecznych, opartego na ustawodawstwie drugiej Wysokiej Układającej się Strony, o ile osoby te są obywatelami Państwa wysyłającego konsula.
4.
Konsulowie, agenci konsularni i inni zawodowi funkcjonarjusze konsularni winni być zawsze obywatelami Państwa wysyłającego.
1.
Konsulowie, agenci konsularni i wszyscy inni zawodowi funkcjonarjusze konsularni są upoważnieni przy obejmowaniu na terytorjum drugiej Wysokiej Układającej się Strony swego stanowiska w ciągu 6 miesięcznego okresu po objęciu urzędowania, do przywozu swoich ruchomości i przedmiotów gospodarstwa domowego, przeznaczonych do ich własnego użytku lub użytku ich rodzin, bez opłaty celnej lub jakichkolwiek innych opłat przywozowych nakładanych z tego tytułu.
2.
Zostaną oni również zwolnieni od opłat wywozowych na wspomniane przedmioty przy opuszczaniu przez nich Państwa przyjmującego.
3.
Rozumie się, że zwolnienie to nie stosuje się do artykułów konsumpcyjnych.
4.
Wolne również są od opłat celnych i jakichkolwiek innych opłat przywozowych przedmioty przeznaczone do użytku urzędowego konsulatów lub agencyj konsularnych i ruchomości przeznaczone do urządzenia biur i mieszkań urzędowych.

Wolne są od wszelkich podatków i danin publicznych nieruchomości, stanowiące własność jednej z Wysokich Układających się Stron i przeznaczone na urzędy konsularne i lokale przez nią na ten cel wynajęte, jak również mieszkania osób, wymienionych w ustępie 1 art. 8.

Konsulowie, agenci konsularni i inni funkcjonarjusze konsularni nie podlegają jurysdykcji władz Państwa przyjmującego ich za czynności urzędowe dokonane przez nich na podstawie niniejszej konwencji.

1.
Konsulowie, agenci konsularni i inni funkcjonarjusze konsularni z wyjątkiem tych, którzy pełnią niższe funkcje kancelaryjne, oraz służba, o ile wymienieni nie są funkcjonariuszami honorowymi i są obywatelami Państwa wysyłającego, nie będą mogli podlegać aresztowi osobistemu, ani jako zarządzeniu zapobiegawczemu, ani jako zarządzeniu wykonawczemu w sprawach cywilnych i handlowych, ani za przekroczenie, ani jako karze za naruszenia ścigane wyłącznie w drodze administracyjnej. Nie mogą oni być również ani aresztowani ani też więzieni prewencyjnie z wyjątkiem przypadku, gdy chodzi o naruszenie, zagrożone karą pozbawienia wolności najmniej na jeden rok.
2.
W razie ścigania sądowego, aresztowania lub postawienia w stan oskarżenia konsula i agenta konsularnego jak również konsulów, wicekonsulów zastępczych i dodatkowo przydzielonych, oraz attache konsularnych, rząd państwa przyjmującego niezwłocznie zawiadomi o tem przedstawiciela dyplomatycznego Państwa, które mianowało tego funkcjonarjusza.
1.
Konsulowie, agenci konsularni i inni funkcjonarjusze konsularni obowiązani są czynić zadość wystosowanym do nich wezwaniom, przez właściwe władze Państwa przyjmującego, do stawiennictwa w charakterze świadków. O ile nie są obywatelami Państwa przyjmującego, takie wezwania winny być skierowane do nich w formie pism urzędowych bez zagrożenia sankcjami karnemi na wypadek niestawiennictwa.

Przesłuchanie winno odbyć się bez zwłoki w ustalonym terminie i, w miarę możności, bez dłuższego zatrzymywania.

Z tych przywilejów nie korzysta personel kancelaryjny i służba.

2.
Konsulowie zawodowi mogą w każdym poszczególnym przypadku usprawiedliwić swą nieobecność przeszkodami, wynikającemi z choroby lub z pilnych powodów służbowych oraz prosić o odroczenie stawiennictwa na inną datę jednak niezbyt odległą.
3.
Konsulowie, agenci konsularni i wszyscy inni funkcjonarjusze konsularni, zarówno zawodowi jak i honorowi, mogą, powołując się na tajemnicę zawodową lub państwową, odmówić składania zeznań, dotyczących faktów wynikających z ich urzędowania, do składania lub okazywania dokumentów, których byliby dzierżycielami.

Nawet w razie, gdyby kompetentna władza uważała, że nie może uznać tego tłumaczenia za uzasadnione, winna powstrzymać się w stosunku do nich od wszelkich środków przymusowych.

1.
Każda z Wysokich Układających się Stron zobowiązuje się przyznać konsulom, agentom konsularnym i innym funkcjonariuszom konsularnym drugiej Wysokiej Strony w zakresie zwolnień od opłat, przywilejów i immunitetów traktowanie narodu najbardziej uprzywilejowanego.
2.
Jednakowoż Wysokie Układające się Strony zgadzają się, że żadna z nich nie będzie się mogła powoływać na korzyści, wynikające z klauzuli największego uprzywilejowania i żądać dla wyżej wymienionych osób dalej idących zwolnień, praw, przywilejów, immunitetów i zaszczytów aniżeli te, które same przyznała konsulom, agentom konsularnym i innym funkcjonarjuszom konsularnym tego samego stopnia i tej samej kategorji drugiej Wysokiej Układającej się Strony.