Art. 13. - Bułgaria-Polska. Konwencja konsularna. Sofia.1934.12.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.40.275

Akt utracił moc

Wersja od: 31 maja 1935 r.

Artykuł  13.

1. Konsulowie, agenci konsularni i inni funkcjonarjusze konsularni obowiązani są czynić zadość wystosowanym do nich wezwaniom, przez właściwe władze Państwa przyjmującego, do stawiennictwa w charakterze świadków. O ile nie są obywatelami Państwa przyjmującego, takie wezwania winny być skierowane do nich w formie pism urzędowych bez zagrożenia sankcjami karnemi na wypadek niestawiennictwa.

Przesłuchanie winno odbyć się bez zwłoki w ustalonym terminie i, w miarę możności, bez dłuższego zatrzymywania.

Z tych przywilejów nie korzysta personel kancelaryjny i służba.

2. Konsulowie zawodowi mogą w każdym poszczególnym przypadku usprawiedliwić swą nieobecność przeszkodami, wynikającemi z choroby lub z pilnych powodów służbowych oraz prosić o odroczenie stawiennictwa na inną datę jednak niezbyt odległą.

3. Konsulowie, agenci konsularni i wszyscy inni funkcjonarjusze konsularni, zarówno zawodowi jak i honorowi, mogą, powołując się na tajemnicę zawodową lub państwową, odmówić składania zeznań, dotyczących faktów wynikających z ich urzędowania, do składania lub okazywania dokumentów, których byliby dzierżycielami.

Nawet w razie, gdyby kompetentna władza uważała, że nie może uznać tego tłumaczenia za uzasadnione, winna powstrzymać się w stosunku do nich od wszelkich środków przymusowych.