Dział 3 - Postanowienia ogólne i końcowe. - Austria-Polska. Umowa w przedmiocie wzajemnego obrotu prawnego. Wiedeń.1924.03.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.84.467

Akt utracił moc

Wersja od: 18 sierpnia 1926 r.

DZIAŁ  III.

Postanowienia ogólne i końcowe.

Artykuł  82.

Za język oficjalny w znaczeniu niniejszej umowy będzie uważany w Rzeczypospolitej Polskiej język polski, w Republice Austrjackiej język niemiecki.

Artykuł  83.

We wszystkich wypadkach, w których w myśl niniejszej urnowy przekłady mają być uwierzytelnione przez tłumacza zaprzysiężonego, może każde z umawiających się Państw także swoich sędziów upoważnić do dokonania tego uwierzytelnienia.

Artykuł  84.

We wszystkich wypadkach, w których niniejsza umowa powołuje się na ustawy ojczyste, rozumieć należy w Polsce ustawodawstwo taj dzielnicy, któremu wedle prawa polskiego podlega dana osoba.

Artykuł  85.

Oprócz orzeczeń wspomnianych w artykule 25, 26, ustęp 2, i 43 będą na obszarze jednego z Państw umawiających się uznane także takie orzeczenia prawomocne, wydane przez sądy drugiego Państwa, które dotyczą ślubności pochodzenia, legitymacji i przysposobienia, o ile mąż matki dziecka, ojciec legitymowanego dziecka lub przysposabiający jest obywatelem Państwa orzekającego.

Artykuł  86.

Stosowanie ustawodawstwa jednego z Państw umawiających się oraz wykonanie orzeczeń jego sądów będzie w drugiem Państwie wykluczone, jeżeliby przez to miał być uzasadnionym lub ustalonym stosunek prawny, któremu ustawodawstwo tego Państwa ze wzglądów porządku publicznego lub obyczajności odmawia ważności lub zaskarżalności, lub też jeżeliby ten stosunek prawny był w tem Państwie przedmiotem sporu zawisłego, albo prawomocnie już rozstrzygniętego.

Artykuł  87.

(1) umowa niniejsza będzie ratyfikowana a dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie w czasie możliwie najkrótszym.

(2) Umowa ta wejdzie w życie w dwa miesiące po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Może być ona wypowiedzianą w całości lub co do poszczególnych rozdziałów przez każde z umawiających się Państw. Wypowiedziane postanowienia pozostają jednak w mocy jeszcze przez sześć miesięcy po wypowiedzeniu.

Na dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszą umowę i wycisnęli na niej swoje pieczecie.

Sporządzono w Wiedniu w dwóch wygotowaniach w języku polskim i niemieckim, których teksty są równie autentyczne, dnia dziewiętnastego marca roku tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego.

Protokół końcowy.

Przy podpisaniu umowy w przedmiocie wzajemnego obrotu prawnego podpisani Pełnomocnicy złożyli następujące oświadczenia:

I. Jeżeli ustawodawstwo, które w myśl niniejszej umowy ma mieć zastosowanie, odsyła do innego ustawodawstwa, to ostatnie winno być zastosowane.

II. Postanowienia rozdziału 5, działu I, odnoszą się do takich wypadków, w których na obszarze jednego z Państw umawiających się pozostał majątek po obywatelu drugiego Państwa, lub w których obywatele jednego z Państw umawiających się powołani są do spadku w drugiem Państwie.

III. O ile władze jednego z Państw umawiających się powołane są do uregulowania spadku, winny zdolność dziedziczenia oceniać także ze stanowiska swego ustawodawstwa.

IV. Pod wyrażeniem "osoby uprawnione do spadku" w znaczeniu niniejszej umowy rozumieć należy dziedziców, zapisobierców i uprawnionych do zachowku.

V.

(1) Jak długo między Państwami zawierającemi umowę nie zostanie zawarta umowa w przedmiocie podatku spadkowego, pozostają bez zmiany obowiązujące w obu Państwach przepisy w przedmiocie wymiaru podatku spadkowego oraz wynikające z nich obowiązki osób uprawnionych do spadku.

(2) Oba Państwa umawiające się uznają zgodnie, że po myśli artykułu 39 władza konsularna winna porozumieć się z władzą miejscową co do tego, jaka część spadku potrzebną jest do zabezpieczenia należytości w tym artykule wymienionych.

VI. Oba Państwa umawiające się są zgodne w tem, że areszt wspomniany w rozdziale 1, działu II, nie może być uchylony za kaucją lub poręczeniem, jeżeli czyn karygodny, z powodu którego przesłano wniosek o wydanie, wedle ustawodawstwa Państwa wezwanego zagrożony jest karą ograniczenia wolności przez więcej niż pięć lat.

Aneks

do artykułu 51, ustęp 1.

Wykaz wyższych i najwyższych władz administracyjnych, których podpis nie potrzebuje dalszego uwierzytelnienia.

A. Rzeczpospolita Polska:

Prezydent Rzeczypospolitej,

Ministerstwa,

Generalna Prokuratorja Rzeczypospolitej,

Główny Urząd Statystyczny,

Główny Urząd Likwidacyjny,

Najwyższa Izba Kontroli Państwa.

B. Republika Austrjacka:

Prezydent Związku (Bundespräsident),

Urząd Kanclerza Związku (Bundeskanzleramt),

Ministerstwa Związkowe,

Izba Obrachunkowa (Rechnungshof).

Zaznajomiwszy się z powyższą Umową, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 28 kwietnia 1926 r.