Art. 87. - Austria-Polska. Umowa w przedmiocie wzajemnego obrotu prawnego. Wiedeń.1924.03.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.84.467

Akt utracił moc

Wersja od: 18 sierpnia 1926 r.

Artykuł  87.

(1) umowa niniejsza będzie ratyfikowana a dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie w czasie możliwie najkrótszym.

(2) Umowa ta wejdzie w życie w dwa miesiące po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Może być ona wypowiedzianą w całości lub co do poszczególnych rozdziałów przez każde z umawiających się Państw. Wypowiedziane postanowienia pozostają jednak w mocy jeszcze przez sześć miesięcy po wypowiedzeniu.

Na dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszą umowę i wycisnęli na niej swoje pieczecie.

Sporządzono w Wiedniu w dwóch wygotowaniach w języku polskim i niemieckim, których teksty są równie autentyczne, dnia dziewiętnastego marca roku tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego.

Protokół końcowy.

Przy podpisaniu umowy w przedmiocie wzajemnego obrotu prawnego podpisani Pełnomocnicy złożyli następujące oświadczenia:

I. Jeżeli ustawodawstwo, które w myśl niniejszej umowy ma mieć zastosowanie, odsyła do innego ustawodawstwa, to ostatnie winno być zastosowane.

II. Postanowienia rozdziału 5, działu I, odnoszą się do takich wypadków, w których na obszarze jednego z Państw umawiających się pozostał majątek po obywatelu drugiego Państwa, lub w których obywatele jednego z Państw umawiających się powołani są do spadku w drugiem Państwie.

III. O ile władze jednego z Państw umawiających się powołane są do uregulowania spadku, winny zdolność dziedziczenia oceniać także ze stanowiska swego ustawodawstwa.

IV. Pod wyrażeniem "osoby uprawnione do spadku" w znaczeniu niniejszej umowy rozumieć należy dziedziców, zapisobierców i uprawnionych do zachowku.

V.

(1) Jak długo między Państwami zawierającemi umowę nie zostanie zawarta umowa w przedmiocie podatku spadkowego, pozostają bez zmiany obowiązujące w obu Państwach przepisy w przedmiocie wymiaru podatku spadkowego oraz wynikające z nich obowiązki osób uprawnionych do spadku.

(2) Oba Państwa umawiające się uznają zgodnie, że po myśli artykułu 39 władza konsularna winna porozumieć się z władzą miejscową co do tego, jaka część spadku potrzebną jest do zabezpieczenia należytości w tym artykule wymienionych.

VI. Oba Państwa umawiające się są zgodne w tem, że areszt wspomniany w rozdziale 1, działu II, nie może być uchylony za kaucją lub poręczeniem, jeżeli czyn karygodny, z powodu którego przesłano wniosek o wydanie, wedle ustawodawstwa Państwa wezwanego zagrożony jest karą ograniczenia wolności przez więcej niż pięć lat.

Aneks

do artykułu 51, ustęp 1.

Wykaz wyższych i najwyższych władz administracyjnych, których podpis nie potrzebuje dalszego uwierzytelnienia.

A. Rzeczpospolita Polska:

Prezydent Rzeczypospolitej,

Ministerstwa,

Generalna Prokuratorja Rzeczypospolitej,

Główny Urząd Statystyczny,

Główny Urząd Likwidacyjny,

Najwyższa Izba Kontroli Państwa.

B. Republika Austrjacka:

Prezydent Związku (Bundespräsident),

Urząd Kanclerza Związku (Bundeskanzleramt),

Ministerstwa Związkowe,

Izba Obrachunkowa (Rechnungshof).

Zaznajomiwszy się z powyższą Umową, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 28 kwietnia 1926 r.