Sekcja 3 - Decyzje w sprawie wniosków - Rozporządzenie 2024/1348 w sprawie ustanowienia wspólnej procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową w Unii i uchylenia dyrektywy 2013/32/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1348

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

SEKCJA  III

Decyzje w sprawie wniosków

Artykuł  36

Decyzje w sprawie wniosków

1. Decyzję w sprawie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej wydaje się na piśmie i powiadamia się o niej osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową jak najszybciej zgodnie z prawem krajowym danego państwa członkowskiego. Jeżeli przedstawiciel lub doradca prawny jest przedstawicielem prawnym osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową, organ rozstrzygający może powiadomić go o decyzji zamiast powiadamiać tę osobę.

2. W przypadku gdy wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny, jako bezzasadny lub oczywiście bezzasadny w odniesieniu do statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej, jako wyraźnie wycofany lub jako wycofany w sposób dorozumiany, decyzja zawiera uzasadnienie faktyczne i prawne tego odrzucenia.

3. Osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową zostaje poinformowana o wyniku decyzji i o tym, jak się odwołać od decyzji o odrzuceniu wniosku jako niedopuszczalnego, bezzasadnego lub oczywiście bezzasadnego w odniesieniu do statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej lub jako wycofanego w sposób dorozumiany. Informacje te mogą zostać przekazane jako część decyzji w sprawie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej. W przypadku gdy osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową nie udziela pomocy doradca prawny, informacja ta jest przekazywana w języku który osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową rozumie lub co do którego można zasadnie przyjąć, że zostanie przez nią zrozumiany.

4. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową jest reprezentowana przez doradcę prawnego będącego jej przedstawicielem prawnym, informacja, o której mowa w ust. 3, może zostać przekazana tylko temu doradcy prawnemu i nie musi zostać przetłumaczona na język, który osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową rozumie lub co do którego można zasadnie przyjąć, że zostanie przez nią zrozumiany. W takim przypadku osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową przekazuje się informację o udzieleniu lub nieudzieleniu ochrony międzynarodowej na piśmie, w języku, który osoba ta rozumie lub co do którego można zasadnie przyjąć, że zostanie przez nią zrozumiany, wraz z ogólnymi informacjami na temat sposobu odwołania się od decyzji.

5. W przypadku wniosków w imieniu małoletnich lub zależnych osób pełnoletnich i gdy wszystkie wnioski oparte są na dokładnie tych samych podstawach co wniosek osoby pełnoletniej odpowiedzialnej za małoletniego lub zależną osobę pełnoletnią, organ rozstrzygający może, w następstwie indywidualnej oceny dotyczącej każdej z osób ubiegających się o ochronę międzynarodową, podjąć jedną decyzję odnoszącą się do wszystkich osób ubiegających się o ochronę międzynarodową, chyba że prowadziłoby to do ujawnienia szczególnej sytuacji jednej z tych osób, co mogłoby zagrozić jej interesom, w szczególności w sprawach związanych z przemocą ze względu na płeć, handlem ludźmi, prześladowaniem ze względu na płeć, orientację seksualną, tożsamość płciową lub wiek. W takich przypadkach wydaje się osobną decyzję i powiadamia się o niej daną osobę zgodnie z ust. 1.

Artykuł  37

Odrzucenie wniosku i wydanie decyzji nakazującej powrót

W przypadku gdy wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny, bezzasadny lub oczywiście bezzasadny, zarówno w odniesieniu do statusu uchodźcy, jak i do statusu ochrony uzupełniającej, albo jako wycofany w sposób dorozumiany lub wyraźny, państwa członkowskie wydają decyzję nakazującą powrót zgodną z dyrektywą 2008/115/WE i zgodnie z zasadą non-refoulement. W przypadku gdy decyzja nakazująca powrót lub inna decyzja nakładająca zobowiązanie do powrotu została już wydana zanim wystąpiono z wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej, decyzja nakazująca powrót na podstawie niniejszego artykułu nie jest wymagana. Decyzję nakazującą powrót wydaje się jako część decyzji o odrzuceniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej lub w osobnym akcie. W przypadku gdy decyzja nakazująca powrót jest wydawana jako osobny akt, wydaje się ją jednocześnie z decyzją o odrzuceniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej i łącznie z tą decyzją lub później bez zbędnej zwłoki.

Artykuł  38

Decyzja w sprawie dopuszczalności wniosku

1. Organ rozstrzygający może ocenić dopuszczalność wniosku zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami przewidzianymi w rozdziale II i może zostać upoważniony na mocy prawa krajowego do odrzucenia wniosku jako niedopuszczalnego w przypadku, gdy zastosowanie ma którakolwiek z następujących podstaw:

a) państwo niebędące państwem członkowskim jest uznawane za kraj pierwszego azylu w odniesieniu do osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową zgodnie z art. 58, chyba że jest oczywiste, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie zostanie przyjęta ani nie będzie podlegała readmisji do tego państwa;

b) państwo niebędące państwem członkowskim jest uznawane za bezpieczny kraj trzeci w odniesieniu do osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową zgodnie z art. 59, chyba że jest oczywiste, że osoba ta nie zostanie przyjęta ani nie będzie podlegała readmisji do tego państwa;

c) państwo członkowskie inne niż państwo członkowskie rozpatrujące wniosek udzieliło ochrony międzynarodowej osobie ubiegającej się o tę ochronę;

d) międzynarodowy sąd lub trybunał karny zapewniły osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową bezpieczną relokację do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego lub jednoznacznie podejmują działania w tym zakresie, chyba że zaistniały nowe istotne okoliczności, których sąd lub trybunał nie uwzględniły, lub w przypadku gdy nie było możliwości prawnej powołania się przed tym sądem lub trybunałem na okoliczności istotne dla standardów praw człowieka uznanych na poziomie międzynarodowym;

e) wobec danej osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową wydano decyzję nakazującą powrót zgodnie z art. 6 dyrektywy 2008/115/WE i wystąpiła ona z wnioskiem dopiero po siedmiu dniach roboczych, licząc od daty otrzymania przez nią decyzji nakazującej powrót, pod warunkiem że została ona poinformowana o skutkach niewystąpienia z wnioskiem w tym terminie i że nie zaistniały żadne nowe istotne elementy od końca tego okresu.

2. Organ rozstrzygający odrzuca wniosek jako niedopuszczalny, w przypadku gdy jest to kolejny wniosek i nie zaistniały ani nie zostały przedstawione przez osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową żadne nowe istotne elementy, o których mowa w art. 55 ust. 3 i 5, dotyczące rozpatrzenia tego, czy osoba ta kwalifikuje się jako osoba korzystająca z ochrony międzynarodowej zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2024/1347, lub dotyczące uprzednio zastosowanych podstaw niedopuszczalności.

Artykuł  39

Decyzja co do zasadności wniosku

1. Wniosek nie jest rozpatrywany pod kątem zasadności, w przypadku gdy:

a) zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2024/1351 odpowiedzialne jest inne państwo członkowskie;

b) wniosek zostaje odrzucony jako niedopuszczalny zgodnie z art. 38; lub

c) wniosek zostaje wycofany w sposób wyraźny lub dorozumiany, bez uszczerbku dla art. 40 ust. 2 i art. 41 ust. 5.

2. Podczas rozpatrywania wniosku pod kątem zasadności organ rozstrzygający podejmuje decyzję, czy osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową kwalifikuje się jako uchodźca, a jeżeli nie, ustala, czy jest osobą kwalifikującą się do objęcia jej ochroną uzupełniającą zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2024/1347.

3. Organ rozstrzygający odrzuca wniosek jako bezzasadny, w przypadku gdy ustalił, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie kwalifikuje się do otrzymania ochrony międzynarodowej zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2024/1347.

4. Organ rozstrzygający może zostać upoważniony na mocy prawa krajowego do stwierdzenia, że wniosek bezzasadny jest oczywiście bezzasadny, jeżeli w momencie zakończenia rozpatrywania ma zastosowanie którakolwiek z okoliczności, o których mowa w art. 42 ust. 1 i 3.

Artykuł  40

Wyraźne wycofanie wniosków

1. Osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową może z własnej inicjatywy i w dowolnym momencie procedury wycofać swój wniosek. Osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową wycofuje wniosek na piśmie i dostarcza to wycofanie osobiście lub za pośrednictwem doradcy prawnego będącego jej przedstawicielem prawnym zgodnie z prawem krajowym.

2. W momencie wycofania wniosku właściwe organy informują osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową zgodnie z art. 8 ust. 2 lit. c) w języku, który rozumie lub co do którego można zasadnie przyjąć, że zostanie przez nią zrozumiany, o wszystkich skutkach proceduralnych takiego wycofania.

3. W przypadku gdy wyraźne wycofanie wniosku ma miejsce przed właściwym organem innym niż organ rozstrzygający, organ ten informuje organ rozstrzygający o takim wycofaniu. Organ rozstrzygający przyjmuje decyzję stwierdzającą, że wniosek został wycofany w sposób wyraźny. Decyzja ta jest ostateczna i nie przysługuje od niej odwołanie, o którym mowa w rozdziale V niniejszego rozporządzenia.

4. W przypadku gdy na etapie wyraźnego wycofania wniosku przez osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową organ rozstrzygający już stwierdził, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie kwalifikuje się do otrzymania ochrony międzynarodowej na podstawie rozporządzenia (UE) 2024/1347, może nadal podjąć decyzję o odrzuceniu wniosku jako bezzasadnego lub oczywiście bezzasadnego.

Artykuł  41

Dorozumiane wycofanie wniosków

1. Wniosek uznaje się za wycofany w sposób dorozumiany, jeżeli:

a) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie złożyła, bez podania ważnej przyczyny, swojego wniosku zgodnie z art. 28, mimo że miała rzeczywistą możliwość, by to uczynić;

b) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową odmawia współpracy, nie przekazując informacji, o których mowa w art. 27 ust. 1 lit. a) i b), lub nie przekazując swoich danych biometrycznych;

c) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową odmawia podania swojego adresu, chyba że zakwaterowanie zapewniają właściwe organy;

d) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową bez uzasadnionej przyczyny nie uczestniczyła w przesłuchaniu, chociaż została do tego zobowiązana na podstawie art. 13, lub bez uzasadnionej przyczyny odmówiła odpowiedzi na zadane pytania podczas przesłuchania do tego stopnia, że wynik przesłuchania nie był wystarczający, aby podjąć decyzję co do zasadności wniosku;

e) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową wielokrotnie nie wywiązywała się ze swoich obowiązków w zakresie zgłaszania się, nałożonych na nią zgodnie z art. 9 ust. 4 lub nie pozostaje do dyspozycji właściwych organów administracyjnych lub sądowych, chyba że może wykazać, że niepozostawanie do dyspozycji wynikało ze szczególnych okoliczności, na które nie ma ona wpływu;

f) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową złożyła wniosek w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie przewidziane w art. 17 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2024/1351 i nie pozostaje w tym państwie członkowskim w oczekiwaniu na ustalenie odpowiedzialnego państwa członkowskiego lub na przeprowadzenie procedury przekazania, stosownie do przypadku.

2. W przypadku gdy organem, który ocenia, czy wniosek został wycofany w sposób dorozumiany, jest właściwy organ inny niż organ rozstrzygający i w przypadku gdy organ ten uzna, że wniosek należy uznać wycofany w sposób dorozumiany, informuje o tym organ rozstrzygający. Organ rozstrzygający przyjmuje decyzję stwierdzającą, że wniosek został wycofany w sposób dorozumiany.

3. Jeżeli osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową jest obecna, właściwy organ w momencie wycofania wniosku informuje osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową zgodnie z art. 8 ust. 2 lit. c) w języku, który rozumie lub co do którego można zasadnie przyjąć, że zostanie przez nią zrozumiany, o wszystkich skutkach proceduralnych takiego wycofania.

4. Właściwy organ może zawiesić procedurę w celu umożliwienia osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową uzasadnienia lub skorygowania zaniechań lub działań określonych w ust. 1, zanim podjęta zostanie decyzja stwierdzająca, że wniosek został wycofany w sposób dorozumiany.

5. Wniosek może zostać odrzucony jako bezzasadny lub jako oczywiście bezzasadny, w przypadku gdy organ rozstrzygający już ustalił na tym etapie, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie kwalifikuje się do otrzymania ochrony międzynarodowej na podstawie rozporządzenia (UE) 2024/1347.