Art. 38. - Decyzja w sprawie dopuszczalności wniosku - Rozporządzenie 2024/1348 w sprawie ustanowienia wspólnej procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową w Unii i uchylenia dyrektywy 2013/32/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1348

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  38

Decyzja w sprawie dopuszczalności wniosku

1. Organ rozstrzygający może ocenić dopuszczalność wniosku zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami przewidzianymi w rozdziale II i może zostać upoważniony na mocy prawa krajowego do odrzucenia wniosku jako niedopuszczalnego w przypadku, gdy zastosowanie ma którakolwiek z następujących podstaw:

a) państwo niebędące państwem członkowskim jest uznawane za kraj pierwszego azylu w odniesieniu do osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową zgodnie z art. 58, chyba że jest oczywiste, że osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie zostanie przyjęta ani nie będzie podlegała readmisji do tego państwa;

b) państwo niebędące państwem członkowskim jest uznawane za bezpieczny kraj trzeci w odniesieniu do osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową zgodnie z art. 59, chyba że jest oczywiste, że osoba ta nie zostanie przyjęta ani nie będzie podlegała readmisji do tego państwa;

c) państwo członkowskie inne niż państwo członkowskie rozpatrujące wniosek udzieliło ochrony międzynarodowej osobie ubiegającej się o tę ochronę;

d) międzynarodowy sąd lub trybunał karny zapewniły osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową bezpieczną relokację do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego lub jednoznacznie podejmują działania w tym zakresie, chyba że zaistniały nowe istotne okoliczności, których sąd lub trybunał nie uwzględniły, lub w przypadku gdy nie było możliwości prawnej powołania się przed tym sądem lub trybunałem na okoliczności istotne dla standardów praw człowieka uznanych na poziomie międzynarodowym;

e) wobec danej osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową wydano decyzję nakazującą powrót zgodnie z art. 6 dyrektywy 2008/115/WE i wystąpiła ona z wnioskiem dopiero po siedmiu dniach roboczych, licząc od daty otrzymania przez nią decyzji nakazującej powrót, pod warunkiem że została ona poinformowana o skutkach niewystąpienia z wnioskiem w tym terminie i że nie zaistniały żadne nowe istotne elementy od końca tego okresu.

2. Organ rozstrzygający odrzuca wniosek jako niedopuszczalny, w przypadku gdy jest to kolejny wniosek i nie zaistniały ani nie zostały przedstawione przez osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową żadne nowe istotne elementy, o których mowa w art. 55 ust. 3 i 5, dotyczące rozpatrzenia tego, czy osoba ta kwalifikuje się jako osoba korzystająca z ochrony międzynarodowej zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2024/1347, lub dotyczące uprzednio zastosowanych podstaw niedopuszczalności.