Rozdział 5 - KWALIFIKOWANIE SIĘ DO OCHRONY UZUPEŁNIAJĄCEJ - Rozporządzenie 2024/1347 w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako osób korzystających z ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony, zmieniające dyrektywę Rady 2003/109/WE oraz uchylające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1347

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

ROZDZIAŁ  V

KWALIFIKOWANIE SIĘ DO OCHRONY UZUPEŁNIAJĄCEJ

Artykuł  15

Poważna krzywda

Poważna krzywda, o której mowa w art. 3 ust. 6, obejmuje:

a) karę śmierci lub egzekucję;

b) tortury, nieludzkie lub poniżające traktowanie lub karanie osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową w kraju pochodzenia; lub

c) poważne i indywidualne zagrożenie dla życia lub fizycznej integralności osoby cywilnej wynikające z przemocy nieselektywnej w sytuacji międzynarodowego lub wewnętrznego konfliktu zbrojnego.

Artykuł  16

Ustanie statusu ochrony uzupełniającej

1. Osoba korzystająca ze statusu ochrony uzupełniającej przestaje kwalifikować się do otrzymywania ochrony uzupełniającej, jeżeli okoliczności będące podstawą nadania tego statusu ustały lub uległy zmianie w takim stopniu, że ochrona nie jest już konieczna.

2. Aby ocenić, czy okoliczności będące podstawą nadania statusu ochrony uzupełniającej ustały lub uległy zmianie w takim stopniu, że ochrona nie jest już konieczna, organ rozstrzygający:

a) uwzględnia dokładne i aktualne informacje uzyskane z odpowiednich i dostępnych źródeł krajowych, unijnych i międzynarodowych oraz, jeżeli są one dostępne, wspólną analizę sytuacji w konkretnych krajach pochodzenia oraz wytyczne, o których mowa w art. 11 rozporządzenia (UE) 2021/2303;

b) bierze pod uwagę, czy zmiana okoliczności ma charakter na tyle znaczący i długotrwały, że osoba korzystająca ze statusu ochrony uzupełniającej nie jest już narażona na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy;

3. Ust. 1 nie stosuje się do osoby korzystającej ze statusu ochrony uzupełniającej, która może powołać się na ważne powody związane z poprzednio doznaną poważną krzywdą, uzasadniające jej odmowę przyjęcia ochrony państwa, którego jest obywatelem, lub - w przypadku bezpaństwowca - z ochrony państwa poprzedniego miejsca zwykłego pobytu.

Artykuł  17

Wykluczenie

1. Obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec zostaje wykluczony z możliwości otrzymania ochrony uzupełniającej, jeżeli istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że ten obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec:

a) popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię przeciwko ludzkości w rozumieniu aktów międzynarodowych opracowanych w celu ustanowienia przepisów odnoszących się do tych zbrodni;

b) popełnił poważne przestępstwo przed przybyciem na terytorium państwa członkowskiego lub został skazany za poważne przestępstwo po przybyciu;

c) jest winny czynów sprzecznych z celami i zasadami Organizacji Narodów Zjednoczonych określonymi w preambule i art. 1 i 2 Karty Narodów Zjednoczonych;

d) stanowi zagrożenie dla społeczeństwa lub bezpieczeństwa narodowego.

2. Ust. 1 stosuje się do osób podżegających do popełnienia przestępstw lub czynów, o których mowa w tym ustępie, lub w inny sposób uczestniczących w ich popełnianiu.

3. Obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec może zostać wykluczony z możliwości otrzymania ochrony uzupełniającej, jeżeli przed przyjęciem do danego państwa członkowskiego ten obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec popełnił co najmniej jedno przestępstwo nieobjęte zakresem ust. 1 lit. a), b) i c), które zagrożone byłoby karą pozbawienia wolności, gdyby zostało popełnione w danym państwie członkowskim, i jeżeli ten obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec opuścił kraj pochodzenia wyłącznie w celu uniknięcia odpowiedzialności za popełnienie tych przestępstw.

4. Gdy organ rozstrzygający - na podstawie oceny powagi popełnionych przez daną osobę przestępstw lub czynów oraz jej odpowiedzialności indywidualnej, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności związanych z tymi przestępstwami lub czynami oraz sytuacji danej osoby - ustali, że zastosowanie ma co najmniej jedna z podstaw wykluczenia określonych w ust. 1 lub 2, wówczas wyklucza możliwość nadania danej osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową statusu ochrony uzupełniającej bez przeprowadzania oceny proporcjonalności związanej z obawą przed poważną krzywdą.

5. W ramach oceny, o której mowa w ust. 4, organ rozstrzygający rozpatrując ust. 1 w odniesieniu do małoletniego uwzględnia między innymi zdolność małoletniego do ponoszenia odpowiedzialności karnej, która miałaby zastosowanie, gdyby popełnił on przestępstwo na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, zgodnie z przepisami krajowymi dotyczącymi zdolności wiekowej do ponoszenia odpowiedzialności karnej, lub, w stosownych przypadkach, wyrok skazujący za popełnienie poważnego przestępstwa po przybyciu małoletniego na terytorium tego państwa członkowskiego.