Art. 17. - Wykluczenie - Rozporządzenie 2024/1347 w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako osób korzystających z ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony, zmieniające dyrektywę Rady 2003/109/WE oraz uchylające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1347

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  17

Wykluczenie

1. Obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec zostaje wykluczony z możliwości otrzymania ochrony uzupełniającej, jeżeli istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że ten obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec:

a) popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię przeciwko ludzkości w rozumieniu aktów międzynarodowych opracowanych w celu ustanowienia przepisów odnoszących się do tych zbrodni;

b) popełnił poważne przestępstwo przed przybyciem na terytorium państwa członkowskiego lub został skazany za poważne przestępstwo po przybyciu;

c) jest winny czynów sprzecznych z celami i zasadami Organizacji Narodów Zjednoczonych określonymi w preambule i art. 1 i 2 Karty Narodów Zjednoczonych;

d) stanowi zagrożenie dla społeczeństwa lub bezpieczeństwa narodowego.

2. Ust. 1 stosuje się do osób podżegających do popełnienia przestępstw lub czynów, o których mowa w tym ustępie, lub w inny sposób uczestniczących w ich popełnianiu.

3. Obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec może zostać wykluczony z możliwości otrzymania ochrony uzupełniającej, jeżeli przed przyjęciem do danego państwa członkowskiego ten obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec popełnił co najmniej jedno przestępstwo nieobjęte zakresem ust. 1 lit. a), b) i c), które zagrożone byłoby karą pozbawienia wolności, gdyby zostało popełnione w danym państwie członkowskim, i jeżeli ten obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec opuścił kraj pochodzenia wyłącznie w celu uniknięcia odpowiedzialności za popełnienie tych przestępstw.

4. Gdy organ rozstrzygający - na podstawie oceny powagi popełnionych przez daną osobę przestępstw lub czynów oraz jej odpowiedzialności indywidualnej, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności związanych z tymi przestępstwami lub czynami oraz sytuacji danej osoby - ustali, że zastosowanie ma co najmniej jedna z podstaw wykluczenia określonych w ust. 1 lub 2, wówczas wyklucza możliwość nadania danej osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową statusu ochrony uzupełniającej bez przeprowadzania oceny proporcjonalności związanej z obawą przed poważną krzywdą.

5. W ramach oceny, o której mowa w ust. 4, organ rozstrzygający rozpatrując ust. 1 w odniesieniu do małoletniego uwzględnia między innymi zdolność małoletniego do ponoszenia odpowiedzialności karnej, która miałaby zastosowanie, gdyby popełnił on przestępstwo na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, zgodnie z przepisami krajowymi dotyczącymi zdolności wiekowej do ponoszenia odpowiedzialności karnej, lub, w stosownych przypadkach, wyrok skazujący za popełnienie poważnego przestępstwa po przybyciu małoletniego na terytorium tego państwa członkowskiego.