Art. 16. - Ustanie statusu ochrony uzupełniającej - Rozporządzenie 2024/1347 w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako osób korzystających z ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony, zmieniające dyrektywę Rady 2003/109/WE oraz uchylające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1347

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  16

Ustanie statusu ochrony uzupełniającej

1. Osoba korzystająca ze statusu ochrony uzupełniającej przestaje kwalifikować się do otrzymywania ochrony uzupełniającej, jeżeli okoliczności będące podstawą nadania tego statusu ustały lub uległy zmianie w takim stopniu, że ochrona nie jest już konieczna.

2. Aby ocenić, czy okoliczności będące podstawą nadania statusu ochrony uzupełniającej ustały lub uległy zmianie w takim stopniu, że ochrona nie jest już konieczna, organ rozstrzygający:

a) uwzględnia dokładne i aktualne informacje uzyskane z odpowiednich i dostępnych źródeł krajowych, unijnych i międzynarodowych oraz, jeżeli są one dostępne, wspólną analizę sytuacji w konkretnych krajach pochodzenia oraz wytyczne, o których mowa w art. 11 rozporządzenia (UE) 2021/2303;

b) bierze pod uwagę, czy zmiana okoliczności ma charakter na tyle znaczący i długotrwały, że osoba korzystająca ze statusu ochrony uzupełniającej nie jest już narażona na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy;

3. Ust. 1 nie stosuje się do osoby korzystającej ze statusu ochrony uzupełniającej, która może powołać się na ważne powody związane z poprzednio doznaną poważną krzywdą, uzasadniające jej odmowę przyjęcia ochrony państwa, którego jest obywatelem, lub - w przypadku bezpaństwowca - z ochrony państwa poprzedniego miejsca zwykłego pobytu.