Rozdział 2 - WZAJEMNA POMOC W SPRAWACH KARNYCH - Konwencja wykonawcza do układu Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluxu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach. Schengen.1990.06.19.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2000.239.19

Akt obowiązujący
Wersja od: 7 marca 2023 r. do: 31 grudnia 2029 r.

Rozdział  2

WZAJEMNA POMOC W SPRAWACH KARNYCH

1. 
Postanowienia niniejszego rozdziału mają na celu uzupełnienie europejskiej Konwencji o wzajemnej pomocy w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 roku, jak również, w stosunkach między Umawiającymi się Stronami, które są członkami Unii Gospodarczej Beneluksu, rozdziału II Traktatu Beneluksu dotyczącego ekstradycji i wzajemnej pomocy w sprawach karnych z dnia 27 czerwca 1962 roku, zmienionej Protokołem z dnia 11 maja 1974 roku, oraz ułatwienie wdrażania powyższych umów.
2. 
Ustęp 1 nie ma wpływu na stosowanie szerszych postanowień umów dwustronnych obowiązujących między Umawiającymi się Stronami.

Wzajemna pomoc jest udzielana również:

a) 39
 (uchylona);
b)
w postępowaniu dotyczącym roszczeń odszkodowawczych wynikających z bezprawnego ścigania lub skazania;
c)
w postępowaniu w przypadku aktu łaski;
d)
w czynnościach cywilnych powiązanych z postępowaniem karnym, dopóki sąd karny nie podejmie ostatecznej decyzji w postępowaniu karnym;
e)
w dostarczaniu dokumentów sądowych dotyczących wykonywania wyroku lub środka zabezpieczającego, nałożenia grzywny lub wypłaty kosztów postępowania;
f)
w odniesieniu do środków dotyczących odłożenia wydania lub zawieszenia wykonania kary lub środka zabezpieczającego uzależnionego od warunkowego zwolnienia, lub wykonania lub przerwania wykonania kary lub środka zabezpieczającego.

Umawiające się Strony nie mogą uzależniać dopuszczalności wniosków o udzielenie pomocy sądowej dotyczącej przeprowadzenia rewizji lub zajęcia od spełnienia warunków innych niż następujące:

a)
czyn uprawniający do wniosku o udzielenie pomocy sądowej jest zagrożony na mocy postanowień prawnych obydwu Umawiających się Stron karą pozbawienia wolności lub środkiem zabezpieczającym na maksymalny okres co najmniej sześciu miesięcy, lub jest zagrożony na mocy postanowień prawnych jednej z dwóch Umawiających się Stron równoważną karą, a na mocy postanowień prawnych drugiej Umawiającej się Strony zagrożony jest karą z tego powodu, że stanowi naruszenie norm prawnych, które jest ścigane przez organy administracyjne, a decyzja może stanowić podstawę dla wszczęcia postępowania przed sądem posiadającym właściwość szczególnie w sprawach karnych;
b)
wykonanie wniosku o udzielenie pomocy sądowej jest zgodne z prawem wezwanej Umawiającej się Strony.
39 Art. 49 lit. a) uchylona przez art. 2 ust. 2 Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, sporządzonej w Brukseli dnia 29 maja 2000 r.(Dz.U.07.135.950) z dniem 5 października 2005 r.
40 Art. 50 uchylony przez art. 8 ust. 3 Protokołu do Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej z dnia 29 maja 2000 r., sporządzonego w Luksemburgu dnia 16 października 2001 r. (Dz.U.07.135.950) z dniem 5 października 2005 r.
41 Art. 52 uchylony przez art. 2 ust. 2 Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, sporządzonej w Brukseli dnia 29 maja 2000 r.(Dz.U.07.135.950) z dniem 5 października 2005 r.
42 Art. 53 uchylony przez art. 2 ust. 2 Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, sporządzonej w Brukseli dnia 29 maja 2000 r.(Dz.U.07.135.950) z dniem 5 października 2005 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.