Rozdział 5 - Zezwolenia na wywóz i przywóz wartości dewizowych oraz na wymianę walut obcych przy przekraczaniu granicy państwowej. - Zezwolenie na niektóre czynności obrotu dewizowego.

Monitor Polski

M.P.1984.7.52

Akt utracił moc

Wersja od: 27 września 1989 r.

Rozdział  5

Zezwolenia na wywóz i przywóz wartości dewizowych oraz na wymianę walut obcych przy przekraczaniu granicy państwowej.

§ 42. 18 Ilekroć w zarządzeniu zezwala się na wywóz za granicę lub przywóz do kraju waluty polskiej albo na wnoszenie jej na obce statki, zezwolenie nie dotyczy banknotów o jednostkowej wartości nominalnej przekraczającej 5.000 zł oraz monet o jednostkowej wartości nominalnej przekraczającej 50 złotych, będących w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej prawnym środkiem płatniczym, z wyjątkiem. o którym mowa w § 49.

§  43.

1. 19 Zezwala się osobom krajowym, przekraczającym granicę państwową na podstawie paszportów lub równoznacznych dokumentów, na wywóz za granicę waluty polskiej w kwocie nie przekraczającej 10.000 zł.

2. Wywiezioną walutę polską można wydatkować po przeprowadzonej kontroli dewizowej:

1) na zakup artykułów konsumpcyjnych w miejscach sprzedaży tych artykułów:

a) w polskich środkach komunikacji międzynarodowej i wagonach Polskich Kolei Państwowych na trasach zagranicznych,

b) w należących do państw będących członkami RWPG środkach komunikacji międzynarodowej w czasie ich przebiegu w tych państwach,

c) znajdujących się w polskich międzynarodowych portach lotniczych, punktach i przejściach granicznych drogowych, kolejowych i wodnych, jeżeli wydatkowanie następuje po dokonaniu odprawy celno-dewizowej,

2) na zakup biletów i miejscówek w polskich środkach komunikacji międzynarodowej i wagonach Polskich Kolei Państwowych na trasach zagranicznych przy podróżach prywatnych:

a) na miejsca sypialne w polskich wagonach kolejowych oraz w polskich autobusach na liniach zaczynających się i kończących w granicach państw będących członkami RWPG i Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii,

b) na miejsca do leżenia w polskich wagonach kolejowych komunikacji międzynarodowej,

c) na przejazd polskimi statkami żeglugi rzecznej i przybrzeżnej na liniach zaczynających się i kończących w granicach państw będących członkami RWPG.

3. Osoba krajowa wyjeżdżająca za granicę prywatnie, niezależnie od wywozu kwoty waluty polskiej, o której mowa w ust. 1, może wywieźć walutę polską w kwocie odpowiadającej równowartości kwoty rubli wynikającej z porozumienia centralnych banków o wymianie gotówki w walutach narodowych tych państw przy podróżach zagranicznych - na podstawie talonów Narodowego Banku Polskiego.

4. Zezwoleń, o których mowa w ust. 1-3, udziela się z zastrzeżeniem powrotnego przywozu do kraju nie wydatkowanej waluty polskiej i nie wykorzystanych talonów oraz zwrócenia talonów instytucji uprawnionej do ich wydawania.

§ 44. 20 Zezwala się osobom krajowym i zagranicznym uprawnionym do przekroczenia granicy państwowej na wywóz swych imiennych książeczek oszczędnościowych oraz książeczek czekowych do rachunku oszczędnościowego PKO bez prawa realizacji za granicą i pod warunkiem powrotnego ich przywozu do kraju.

§ 45. Zezwolenia, o których mowa w § 43 i 44, nie dotyczą osób krajowych wyjeżdżających za granicę w celu zamieszkania.

§ 46. Zezwala się osobom zagranicznym obywatelom państw będących członkami RWPG, uprawnionym do przekroczenia granicy państwowej na podstawie dowodów osobistych lub równoznacznych dokumentów:

1) 21 na przywóz z tych państw i powrotny wywóz do tych państw waluty polskiej w kwocie stanowiącej równowartość pięciu rubli oraz w kwocie przewidzianej w porozumieniach banków centralnych i określonej w imiennym dokumencie nabycia w banku lub instytucji uprawnionej państwa, którego obywatelem jest osoba zagraniczna,

2) na wywóz do tych państw waluty polskiej pochodzącej z wymiany przez ich obywateli walut obcych w polskim banku dewizowym lub jednostce do tego uprawnionej.

§ 47. Zezwala się osobom zagranicznym, które stosownie do odrębnych przepisów dokonały przywozu i wymiany ustalonej kwoty waluty obcej na pokrycie kosztów pobytu w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na wywóz za granicę, w razie skrócenia pobytu, waluty obcej pochodzącej z należycie udokumentowanej zwrotnej wymiany waluty polskiej na walutę obcą.

§  48.

1. Zezwala się osobom krajowym i osobom zagranicznym, uprawnionym do przekroczenia granicy państwowej, na wywóz za granicę:

1) walut obcych oraz czeków wystawionych w walucie obcej lub polskiej, nabytych na cele podróży za granicę w bankach, biurach podróży lub innych jednostkach w kraju, uprawnionych do sprzedaży na te cele środków płatniczych,

2) czeków podróżniczych ("travellers cheques") podpisanych przez osobę wywożącą te czeki jako ich pierwotnego właściciela,

3) 22 walut wymienialnych pochodzących z realizacji zagranicznych przekazów bankowych i pocztowych, czeków, weksli i akredytyw pieniężnych.

2. 23 Waluty i czeki oraz czeki podróżnicze, wymienione w ust. 1 mogą być wywiezione za granicę pod warunkiem okazania przez wywożącego ważnej książeczki walutowej lub zaświadczenia banku dewizowego, zezwalającego na wywóz, wydanego przy sprzedaży walut obcych i czeków lub realizacji zagranicznych przekazów bankowych i pocztowych, czeków, weksli i akredytyw pieniężnych.

3. 24 Waluty państw członkowskich RWPG do wysokości równowartości pięciu rubli mogą być wywiezione przez osobę krajową za granicę bez potrzeby udokumentowania ich pochodzenia.

§  49.

1. Zezwala się osobom krajowym i zagranicznym, uprawnionym do przekroczenia granicy państwowej, na wywóz za granicę przy jej przekraczaniu:

1) monet złotych w postaci stanowiącej wartość dewizową,

2) monet będących w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej prawnym środkiem płatniczym,

- nabytych w kraju dla celów numizmatycznych za waluty obce w przedsiębiorstwie uprawnionym do ich sprzedaży.

2. Wywóz, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na podstawie zaświadczenia wystawionego przez uprawnione przedsiębiorstwo lub instytucję, stwierdzającego sprzedaż tych monet imiennie określonej osobie.

3. Osoby, o których mowa w ust. 1, uprawnione do przekroczenia granicy państwowej, mogą przywieźć z zagranicy monety z kruszców szlachetnych mające w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej obieg ustawowy.

§ 50. Zezwala się na przewóz (tranzyt) przez polski obszar celny:

1) walut obcych i innych wartości dewizowych emitowanych lub wystawionych w walucie obcej oraz książeczek oszczędnościowych, bankowych książeczek wkładowych i innych dowodów oszczędnościowych,

2) złota i platyny w postaci stanowiącej wartość dewizową, pod warunkiem zachowania wymagań przewidzianych przez przepisy celne dotyczące przewozu (tranzytu) towarów.

§  51.

1. Zezwala się osobom krajowym przekraczającym granicę państwową w okresie zatrudnienia ich albo stażu naukowego lub szkoleniowego za granicą na powrotny wywóz przywiezionych do kraju wartości dewizowych, jeżeli uzyskały potwierdzenie urzędu celnego o ich przywozie.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie również do powrotnego wywozu za granicę wartości dewizowych przez osoby krajowe należące lub wyznaczone do załogi polskich statków albo do obsługi innych polskich środków komunikacji międzynarodowej.

3. 25 Powrotny wywóz waluty państwa sąsiadującego w kwocie nie przekraczającej równowartości 3.000 zł przez osoby zatrudnione w tym państwie, codziennie przekraczające granicę państwową na podstawie dowodów osobistych lub równoznacznych dokumentów, może następować bez potwierdzenia przez urząd celny przywozu tej waluty.

§  52.

1. Zezwala się na wywóz za granicę następujących wartości dewizowych znajdujących się w kasie polskiego statku:

1) walut obcych należących do armatora statku, w kwocie przez niego ustalonej, na koszty związane z rejsem statku,

2) walut obcych i innych wartości dewizowych emitowanych lub wystawionych w walutach obcych oraz złota w postaci stanowiącej wartość dewizową, należących do członków załogi statku, jeżeli zostały złożone na przechowanie w kasie statku przed wejściem statku do polskiego obszaru celnego i zgłoszone pisemnie przez kapitana statku urzędowi celnemu przy odprawie wejściowej ze wskazaniem wartości należących do poszczególnych osób; podejmowanie przez deponenta walut i innych wartości dewizowych nie podlega ograniczeniom dewizowym,

3) waluty polskiej należącej do członków załogi statku, zdeponowanej w kasie statku ponad kwoty dozwolone do wywozu zgodnie z przepisem § 43 wskutek niemożności pozostawienia jej na lądzie, zgłoszonej pisemnie przy odprawie wyjściowej statku - z zastrzeżeniem powrotnego przywozu wywiezionej kwoty.

2. Waluta polska zdeponowana w kasie statku (ust. 1 pkt 3) nie może być w czasie od zakończenia odprawy celnej wyjściowej statku do zakończenia odprawy celnej wejściowej w porcie polskim wydawana jej deponentom, chyba że nastąpiło zwolnienie (wymustrowanie) członka załogi statku za granicą. W tym ostatnim wypadku podjęcie kwoty z kasy statku potwierdza kapitan statku w wydanym przez siebie zaświadczeniu uprawniającym do powrotnego przywozu.

3. Przeniesienie depozytu wartości dewizowych członka załogi z kasy polskiego statku do kasy innego polskiego statku nie wymaga zezwolenia dewizowego.

§  53.

1. Zezwala się:

1) pracownikom przedsiębiorstw, posiadających zezwolenie dewizowe na wypłatę waluty polskiej kapitanom obcych statków z tytułu zaliczki kapitańskiej, pisemnie upoważnionym do dokonania tej wypłaty, na wnoszenie waluty polskiej stanowiącej taką zaliczkę na obcy statek oraz powrotne wynoszenie ze statku na ląd waluty polskiej stanowiącej pozostałość zaliczki kapitańskiej,

2) członkom załogi obcego statku na wynoszenie na ląd waluty polskiej otrzymanej przez nich na statku z zaliczki kapitańskiej oraz powrotne wnoszenie jej na statek,

3) członkom załogi obcego statku oraz pasażerom będącym osobami zagranicznymi, mieszkającym w czasie pobytu w polskim porcie na statku, na wnoszenie na ten statek waluty polskiej uzyskanej przez nich z udokumentowanej wymiany walut obcych w bankach lub jednostkach do tego uprawnionych, jak również na powrotne wynoszenie tej waluty ze statku.

2. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, nie uprawniają do wywozu z Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej waluty polskiej wniesionej na statek.

§  54.

1. Zezwala się osobom krajowym, należącym do personelu obsługi miejsc sprzedaży artykułów konsumpcyjnych, znajdujących się na polskich statkach morskich lub w innych polskich środkach komunikacji międzynarodowej, na sprzedaż w tych środkach komunikacji artykułów konsumpcyjnych za walutę obcą.

2. Sprzedaż za walutę polską artykułów konsumpcyjnych oraz biletów i miejscówek osobom krajowym w wypadkach, o których mowa w § 43 ust. 2 pkt 1 lit. a) i pkt 2, może być dokonywana, jeżeli sprzedaż za walutę polską oraz wywóz tej waluty nie są ograniczone przez przepisy państwa przebiegu środków komunikacji.

3. Zezwala się osobom krajowym, należącym do personelu obsługi miejsc sprzedaży artykułów konsumpcyjnych oraz sprzedaży biletów i miejscówek za walutę polską w polskich środkach komunikacji międzynarodowej, na wywóz za granicę i przywóz do kraju walut polskiej i obcej, stanowiących pogotowie kasowe w kasie oraz uzyskanych ze sprzedaży.

4. Zezwala się osobom krajowym, należącym do personelu obsługi miejsc sprzedaży, o których mowa w § 43 ust. 2 pkt 1 lit. c), na sprzedaż w tych miejscach artykułów konsumpcyjnych za walutę obcą oraz na wnoszenie i wynoszenie z tych miejsc walut polskiej i obcej, stanowiących pogotowie kasowe w kasie oraz uzyskanych ze sprzedaży.

§ 55. Zezwala się osobom zagranicznym, należącym do personelu obsługi:

1) miejsc sprzedaży artykułów konsumpcyjnych, znajdujących się w środkach regularnej lądowej komunikacji międzynarodowej należących do państw będących członkami RWPG - na sprzedaż w tych środkach komunikacji w czasie ich przebiegu w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej artykułów konsumpcyjnych,

2) autobusów regularnej komunikacji międzynarodowej państw, o których mowa w pkt 1, na sprzedaż biletów i miejscówek w tych autobusach w czasie ich przebiegu w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

- za walutę polską i waluty państw będących członkami RWPG oraz na wywóz do tych państw pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży.

§ 56. Zezwala się:

1) osobom krajowym, uprawnionym do jednorazowego lub wielokrotnego przekraczania granicy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na podstawie przepustek lub równoznacznych dokumentów wystawionych przez polskie organy państwowe, na wywóz każdorazowo:

a) 26 waluty polskiej do kwoty 3.000 zł oraz krajowych imiennych książeczek oszczędnościowych - z obowiązkiem powrotnego przywozu,

b) waluty danego państwa sąsiadującego, nabytej w banku dewizowym lub uprawnionej instytucji w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na koszty pobytu w tym państwie, uwidocznionej w ważnej książeczce walutowej,

2) osobom zagranicznym, uprawnionym do jednorazowego lub wielokrotnego przekraczania granicy Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej na podstawie przepustek lub równoznacznych dokumentów wystawionych przez organy państwa sąsiadującego - na przywóz i powrotny wywóz każdorazowo waluty polskiej w kwocie przewidzianej w porozumieniach banków centralnych obu sąsiadujących państw i określonej w imiennym dokumencie nabycia w banku lub uprawnionej instytucji państwa, którego obywatelem jest osoba zagraniczna.

§ 57. Zezwala się osobom krajowym, o których mowa w § 56 pkt 1, przekraczającym granicę państwową w związku z zatrudnieniem ich na obszarze państwa sąsiadującego, na powrotny wywóz waluty państwa sąsiadującego w kwocie przywiezionej z tego państwa.

§ 58. Zezwala się osobom krajowym nie należącym do załogi statku, uprawnionym do udania się na podstawie przepustki lub równoznacznego dokumentu na obcy statek w porcie polskim, na wnoszenie na statek waluty polskiej do kwoty 5.000 zł oraz krajowych imiennych książeczek oszczędnościowych, z zastrzeżeniem wyniesienia tej waluty i książeczek na ląd.

§ 58a. 27 Zezwala się posiadaczom rachunków walutowych "A" i "S" na wywóz lub przekazanie za granicę walut obcych zgromadzonych na tych rachunkach, do wysokości salda rachunku łącznie z odsetkami, w razie wyjazdu za granicę na pobyt stały lub zamiany pobytu czasowego za granicą na pobyt stały.

¹⁸ § 42 zmieniony przez § 1 pkt 5 zarządzenia z dnia 12 grudnia 1986 r. (M.P.86.33.244) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 grudnia 1986 r.

¹⁹ § 43 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 6 zarządzenia z dnia 12 grudnia 1986 r. (M.P.86.33.244) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 grudnia 1986 r.

²⁰ § 44:

- zmieniony przez § 1 pkt 7 zarządzenia z dnia 12 grudnia 1986 r. (M.P.86.33.244) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 grudnia 1986 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 9 zarządzenia z dnia 28 października 1987 r. (M.P.87.32.277) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 2 listopada 1987 r.

²¹ § 46 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 10 zarządzenia z dnia 28 października 1987 r. (M.P.87.32.277) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 2 listopada 1987 r.

²² § 48 ust. 1 pkt 3 dodany przez § 1 pkt 8 lit. a) zarządzenia z dnia 12 grudnia 1986 r. (M.P.86.33.244) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 grudnia 1986 r.

²³ § 48 ust. 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 8 lit. b) zarządzenia z dnia 12 grudnia 1986 r. (M.P.86.33.244) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 grudnia 1986 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 11 lit. a) zarządzenia z dnia 28 października 1987 r. (M.P.87.32.277) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 2 listopada 1987 r.

²⁴ § 48 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 11 lit. b) zarządzenia z dnia 28 października 1987 r. (M.P.87.32.277) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 2 listopada 1987 r.

²⁵ § 51 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 9 zarządzenia z dnia 12 grudnia 1986 r. (M.P.86.33.244) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 grudnia 1986 r.

²⁶ § 56 pkt 1 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 10 zarządzenia z dnia 12 grudnia 1986 r. (M.P.86.33.244) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 grudnia 1986 r.

²⁷ § 58a dodany przez § 1 pkt 12 zarządzenia z dnia 28 października 1987 r. (M.P.87.32.277) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 2 listopada 1987 r.