Rozdział 1 - Zasady ogólne. - Zasady zaliczania do jednej z grup inwalidów.

Monitor Polski

M.P.1955.127.1639

Akt utracił moc

Wersja od: 15 grudnia 1955 r.

I.

Zasady ogólne.

§ 1. Komisje lekarskie do spraw inwalidztwa i zatrudnienia (KIZ) orzekają o niezdolności do pracy i zaliczają do jednej z grup inwalidów, określonych w art. 13 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 30, poz. 116), oraz ustalają wskazania i przeciwwskazania do zatrudnienia, kierując się następującymi podstawowymi założeniami:

1) Praca zalecona w zależności od stanu zdrowia przyczynia się do rozwoju procesów wyrównawczych, wpływa dodatnio na moralny i materialny poziom życia inwalidów i czyni zadość ich dążeniom do współuczestniczenia w budownictwie Państwa Ludowego.

Ustalenie właściwych wskazań i przeciwwskazań do zatrudnienia, określenie właściwych warunków pracy w zależności od stanu zdrowia inwalidy i ich realizacja przez zakład pracy umożliwi inwalidom nie tylko III grupy, ale również części inwalidów II, a nawet I grupy podjęcie pracy bez szkody, a nierzadko z korzyścią dla ich zdrowia. W oparciu o powyższe zasady fakt pozostawania w zatrudnieniu nie stanowi przeszkody do zaliczenia pracownika do jednej z grup inwalidów.

2) Za inwalidów uznaje się osoby cierpiące na przewlekłe choroby lub osoby z wadami cielesnymi (kalectwami), jeżeli choroby te lub wady:

a) powodują zaburzenie czynności ustroju na okres długotrwały (przekraczający ustawowy okres zasiłkowy) i mimo leczenia uniemożliwiają wykonywanie pracy zawodowej,

b) zmuszają do zmiany dotychczasowej pracy i podjęcia zatrudnienia w innych warunkach przy obniżeniu kwalifikacji lub obniżeniu wydajności pracy bądź do zmniejszenia zakresu wykonywanych czynności.

3) Orzeczenia wydaje się na podstawie wszechstronnego badania lekarskiego uwzględniając zawód osoby badanej i przebieg jej dotychczasowej pracy. Przy wydawaniu orzeczenia o zdolności do pracy bierze się pod uwagę stan zdrowia i społeczną sytuację osoby badanej, a w szczególności uwzględnia się: stan czynnościowy ustroju, charakter i przebieg procesu chorobowego, stopień rozwoju procesu wyrównawczego, konkretne warunki pracy i warunki życia, ogólne i zawodowe przysposobienie (wyszkolenie), wiek oraz zamiłowania zawodowe osoby badanej.

Przy każdorazowym badaniu, niezależnie od rodzaju choroby lub kalectwa, przeprowadza się badanie stanu narządów wewnętrznych, układu nerwowego, narządu ruchu oraz innych narządów i układów.