Zasady ustalania wysokości opłat za badania i inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Monitor Polski

M.P.1992.27.192

Akt utracił moc

Wersja od: 19 sierpnia 1992 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 29 lipca 1992 r.

w sprawie zasad ustalania wysokości opłat za badania i inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 7, poz. 25 i z 1992 r. Nr 33, poz. 144) zarządza się, co następuje:

§ 1. Opłaty za badania i inne czynności wykonywane w stacjach sanitarno-epidemiologicznych ustala się w wysokości bezpośrednich i pośrednich kosztów ich wykonania.

§ 2. Do kosztów bezpośrednich zalicza się faktyczne koszty obejmujące:

1) wynagrodzenie pracowników wykonujących badania i inne czynności, obliczane według godzinowych stawek osobistego zaszeregowania wraz z pochodnymi,

2) koszty materiałowe, a w szczególności koszty odczynników i innych materiałów pomocniczych,

3) koszty podróży służbowych pracowników związane z konkretnym badaniem lub wykonywaniem innych czynności,

4) wydatki związane z działalnością komisji rzeczoznawców.

§ 3. Do kosztów obliczonych na podstawie § 2 dolicza się procentowy narzut, wynikający z pośrednich (ogólnych) kosztów utrzymania stacji sanitarno-epidemiologicznych, a w szczególności:

1) płac pracowników administracji i obsługi,

2) delegacji służbowych pracowników stacji,

3) usług materialnych, w tym remontów, usług pocztowych, telekomunikacyjnych i pralniczych,

4) zużytej energii elektrycznej, wody i gazu,

5) zakupu, zużycia i konserwacji aparatury i sprzętu laboratoryjnego,

6) transportu,

7) usług niematerialnych, w tym czynszów, ochrony obiektów i podatku od nieruchomości.

§ 4. Czas pracy niezbędny do wykonania badania lub innej czynności przez poszczególnych pracowników, stanowiący podstawę ustalenia wynagrodzenia, o którym mowa w § 2 pkt 1, określa dyrektor stacji sanitarno-epidemiologicznej na wniosek kierownika właściwej komórki organizacyjnej stacji.

§ 5. Tracą moc:

1) zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 18 kwietnia 1986 r. w sprawie wysokości opłat za badanie próbek i zasad pobierania tych opłat (Monitor Polski Nr 12, poz. 86),

2) zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23 listopada 1989 r. w sprawie cen za badania wykonywane w stacjach sanitarno-epidemiologicznych (Dz. Urz. MZiOS z 1990 r. Nr 1, poz. 1 i z 1991 r. Nr 2, poz. 5).

§ 6. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.