Zasady polityki cen detalicznych w latach 1971 i 1972.

Monitor Polski

M.P.1971.4.22

Akt utracił moc

Wersja od: 8 stycznia 1971 r.

UCHWAŁA Nr 3

RADY MINISTRÓW

z dnia 8 stycznia 1971 r.

w sprawie zasad polityki cen detalicznych w latach 1971 i 1972.

W celu zapewnienia stabilizacji cen detalicznych podstawowych artykułów żywnościowych i zaopatrzenia rynku w tańsze artykuły przemysłowe, Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Ceny artykułów żywnościowych, a przede wszystkim: mąki, chleba, kasz, makaronów i innych przetworów zbożowych, mięsa i przetworów mięsnych, mleka i serów, tłuszczów konsumpcyjnych, cukru oraz soli - nie ulegną podwyżce w ciągu lat 1971 i 1972.

§ 2. Dla zapewnienia niezbędnego udziału tańszych artykułów żywnościowych w dostawach towarów rynkowych zobowiązuje się Ministra Handlu Wewnętrznego i Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu do określania w porozumieniu z prezydiami wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) właściwego udziału tych artykułów w ogólnych dostawach, w szczególności udziału tańszych gatunków pieczywa i wędlin.

§  3.

1. Utrzymuje się stosowanie cen sezonowych w zakresie obowiązującym obecnie, tj. jaj, mleka, ryb i przetworów rybnych, warzyw, owoców i runa leśnego, przetworów owocowo-warzywnych i grzybowych oraz ziemniaków. Dodatkowo zaleca się stosowanie sezonowych obniżek cen marmolady, dżemów i powideł.

2. Zaleca się Przewodniczącemu Państwowej Komisji Cen skracanie okresów, w których obowiązują wyższe ceny, sezonowe, jeśli zezwalać na to będzie dostateczna podaż danego artykułu.

§ 4. Zaleca się Przewodniczącemu Państwowej Komisji Cen obniżanie, zgodnie z wytycznymi Rady Ministrów, na wniosek ministrów nadzorujących producentów i w porozumieniu z Ministrem Handlu Wewnętrznego, cen detalicznych wyrobów przemysłowych, jeżeli na to pozwalają znaczne zwiększenie ich produkcji i wydatna obniżka kosztów oraz analiza przewidywanych zmian popytu na te wyroby.

§  5.

1. Zobowiązuje się ministrów nadzorujących producentów wyrobów przemysłowych, w szczególności Ministrów: Przemysłu Maszynowego, Przemysłu Lekkiego oraz Przemysłu Chemicznego, do szybszego uruchamiania produkcji nowych wyrobów, lepiej odpowiadających potrzebom nabywców pod względem nowoczesności i jakości.

2. Wprowadzenie do obrotu nowego, bardziej nowoczesnego wyrobu nie może powodować wycofywania tańszych wyrobów zaspokajających podobne potrzeby, jeżeli na wyroby te nadal istnieje popyt.

§ 6. Zobowiązuje się Przewodniczącego Państwowej Komisji Cen oraz zainteresowanych ministrów do stosowania cen tzw. nowości tylko w odniesieniu do wyrobów o cenach wyróżniających je pod względem poziomu technicznego, nowoczesności, wymagań mody itp. oraz do przestrzegania zasady obniżania cen po upływie ustalonego okresu obowiązywania ceny nowości.

§  7.

1. Producenci ponoszą odpowiedzialność za wykonywanie dostaw towarów rynkowych w asortymencie zamawianym przez organizacje handlowe, a w szczególności towarów tańszych, cieszących się ogólnym popytem ludności.

2. Szczegółowy zakres odpowiedzialności za prawidłową realizację umów, w tym również wysokość kar umownych, określi Minister Finansów.

3. Producenci nie mogą odmówić zawierania umów z organizacjami handlowymi o dostawę towarów tańszych, a cieszących się ogólnym popytem u ludności, w ilościach odpowiadających wysokości dostaw dokonanych w poprzednim roku.

§ 8. Zobowiązuje się organy powołane do prowadzenia działalności kontrolnej do włączenia do zakresu swej działalności również spraw objętych przepisami niniejszej uchwały, a w szczególności:

1) prawidłowości stosowania obowiązujących cen przez producentów i przez jednostki handlowe,

2) prawidłowości wykonywania przez producentów zamówień organizacji handlowych,

3) powstawania w zakładach produkcyjnych zysku osiąganego w drodze naruszania interesu społecznego.

§  9.

1. W razie ujawnienia w trakcie kontroli faktu nienaliczania i niepobierania kary umownej należnej za niedostarczenie towarów, o których mowa w § 7, organy kontrolne obowiązane są ustalić z urzędu:

1) u producenta karę w wysokości należnych, a nie pobranych kar umownych,

2) u odbiorcy (organizacji handlowej) karę w wysokości 50% kwoty kary, o której mowa w pkt 1.

2. Ustalone kwoty kar, o których mowa w ust. 1, podlegają przekazaniu do budżetu centralnego na zasadach i w trybie określonych przez Ministra Finansów.

§ 10. Zobowiązuje się Ministra Handlu Wewnętrznego, Przewodniczącego Państwowej Komisji Cen, ministrów nadzorujących producentów oraz Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do zapewnienia wzmożenia badań nad kształtowaniem się popytu ludności na wyroby przemysłowe.

§ 11. Wykonanie uchwały porucza się Przewodniczącemu Państwowej Komisji Cen, Ministrowi Finansów, Ministrowi Handlu Wewnętrznego, ministrom nadzorującym producentów artykułów rynkowych, Prezesowi Głównego Urzędu Statystycznego oraz prezydiom wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw).

§ 12. Uchwała wchodzi w życie z dniem powzięcia.