Zakaz podwyższania cen umownych przemysłowych artykułów rynkowych i przeciwdziałanie nieuzasadnionemu ich wzrostowi.

Monitor Polski

M.P.1984.18.130

Akt utracił moc

Wersja od: 31 lipca 1984 r.

UCHWAŁA Nr 102

RADY MINISTRÓW

z dnia 30 lipca 1984 r.

w sprawie zakazu podwyższania cen umownych przemysłowych artykułów rynkowych i przeciwdziałania nieuzasadnionemu ich wzrostowi.

Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1984 r. Nr 13, poz. 59) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Wprowadza się na okres do dnia 31 grudnia 1984 r. zakaz podwyższania cen umownych przemysłowych artykułów rynkowych, wytwarzanych przez jednostki gospodarki uspołecznionej. Ceny te, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w uchwale, nie mogą być wyższe od cen stosowanych w dniu 31 lipca 1984 r., a w razie braku takich cen - od ostatniej ceny stosowanej w 1984 r.

§  2.

1. Ceny przemysłowych artykułów rynkowych (§ 1) mogą być podwyższone w razie zmiany w 1984 r. kosztów własnych produkcji tych artykułów z przyczyn niezależnych od producenta, spowodowanej podwyższeniem:

1) cen surowców, materiałów, półfabrykatów oraz wyrobów i części kooperacyjnych,

2) stawek taryfowych przewozowych i energetycznych,

3) amortyzacji w wyniku zmiany stawek oraz przeceny majątku trwałego na dzień 31 grudnia 1983 r.,

4) stawek podatków obciążających koszty.

Ceny mogą być podwyższone nie więcej niż o kwotę odpowiadającą wzrostowi kosztów produkcji z wymienionych wyżej przyczyn, z uwzględnieniem przepisu § 4 ust. 1.

2. Podwyżka cen z tytułów, o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać 10% ceny stosowanej w dniu 31 lipca 1984 r.

3. Ceny artykułów mogą być podwyższone również w razie wprowadzenia lub wzrostu podatku obrotowego.

4. Przez podwyższenie cen surowców, materiałów, półfabrykatów oraz wyrobów i części kooperacyjnych (ust. 1):

1) wytwarzanych w kraju - rozumie się podwyższenie cen (urzędowych, regulowanych lub umownych) stosowanych przez dotychczasowego sprzedawcę albo podwyższenie cen spowodowane zmianą sprzedawcy, jeżeli towar jest objęty obowiązkowym pośrednictwem jednostek obrotu,

2) importowanych - rozumie się podwyższenie ceny w stosunku do przeciętnej ceny płaconej w 1983 r.

§  3.

1. Minister do Spraw Cen w szczególnie uzasadnionych przypadkach może wyrazić zgodę na podwyższenie ceny w stopniu wyższym niż o 10% (§ 2 ust. 2).

2. Minister do Spraw Cen w uzgodnieniu z Ministrami Handlu Wewnętrznego i Usług oraz Finansów może uchylić zakaz podwyższania cen umownych:

1) artykułów lub grup artykułów, w obrocie którymi osiągnięto zrównoważenie rynku,

2) artykułów lub grup artykułów, dla których brak jest społecznego uzasadnienia do utrzymywania niezrównoważonego rynku.

§  4.

1. Jednostki gospodarki uspołecznionej, które w okresie obowiązywania uchwały zamierzają podwyższyć cenę w granicach wynikających z przepisów uchwały, są obowiązane do sporządzenia kalkulacji ceny przy uwzględnieniu kosztu własnego produkcji, obliczonego na podstawie kosztów uzasadnionych, zgodnie z przepisem art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1984 r. Nr 13, poz. 59). W szczególności w kalkulacji tej powinien być określony wzrost kosztów w 1984 r., spowodowany podwyżką cen zaopatrzeniowych surowców i materiałów oraz innymi czynnikami niezależnymi od producenta.

2. Minister do Spraw Cen i inne organy sprawujące kontrolę cen przeprowadzają kontrolę prawidłowości sporządzania kalkulacji kosztów, o których mowa w ust. 1.

§ 5. W razie stosowania przez sprzedawcę (producenta lub jednostkę handlową) cen niezgodnie z przepisami uchwały, stosuje się przepisy art. 18 i 19 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach.

§ 6. Do przemysłowych artykułów rynkowych sprzedawanych również na cele zaopatrzeniowe i inwestycyjne, o których mowa w uchwale nr 195 Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1983 r. w sprawie zakazu podwyższania cen umownych towarów zaopatrzeniowych i inwestycyjnych, wytwarzanych przez jednostki gospodarki uspołecznionej (Monitor Polski Nr 43, poz. 253), stosuje się przepisy niniejszej uchwały.

§  7.

1. Przepisów uchwały nie stosuje się do cen umownych:

1) artykułów, dla których wprowadzono okresowe, maksymalne wskaźniki wzrostu cen umownych na określone grupy towarów i usług, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach,

2) artykułów sprzedawanych przez przedsiębiorstwa państwowe "Moda Polska" i "Desa" Dzieła Sztuki i Antyki oraz przez spółdzielnie zrzeszone w Centralnym Związku Spółdzielni Rękodzieła Ludowego i Artystycznego "Cepelia",

3) artykułów wymienionych w wykazie produktów i usług luksusowych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej (Dz. U. z 1984 r. Nr 16, poz. 75), z uwzględnieniem ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1982 r. w sprawie ograniczenia wykazu produktów i usług luksusowych oraz w sprawie stawek podatku obrotowego od sprzedaży tych produktów i usług (Dz. U. z 1982 r. Nr 24, poz. 169 i z 1983 r. Nr 34, poz. 162),

4) artykułów, do których prawo do oznaczania państwowymi znakami jakości "Q" lub "1" przyznano po dniu 31 lipca 1984 r.

2. Przepisów uchwały nie stosuje się również, w razie gdy Minister do Spraw Cen - działając na podstawie art. 2 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o utworzeniu urzędu Ministra do Spraw Cen (Dz. U. Nr 7, poz. 53) - zawrze z producentami (sprzedawcami) porozumienie dotyczące stosowania przez nich cen na przemysłowe artykuły rynkowe.

§ 8. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 1984 r.