§ 1. - Wysokość świadczeń emerytalnych dla górników, zatrudnionych pod ziemią.

Monitor Polski

M.P.1951.A-5.64

Akt utracił moc

Wersja od: 4 stycznia 1953 r.

§  1.

1. Pracownicy kopalń węgla, rud, kruszców i glinki ogniotrwałej, zatrudnieni pod ziemią lub przy głębieniu szybów, oraz pracownicy niższego, średniego i wyższego dozoru w kopalniach otrzymują rentę górniczą w wysokości określonej niniejszą uchwałą, jeżeli odpowiadają warunkom w niej podanym.

2. Za równorzędne z pracą pod ziemią uważa się:

a) pracę w charakterze członków rad zakładowych w kopalniach, pracę osób wybranych do władz Związku Zawodowego Górników, o ile osoby te zatrudnione były przedtem pod ziemią;

b) zatrudnienie w Związku Zawodowym Górników przy pracach techniczno-instruktorskich, jeżeli nastąpiło ono bezpośrednio po 5-letnim co najmniej okresie zatrudnienia pod ziemią;

c) 1 zatrudnienie na stanowiskach wymagających kwalifikacji inżynierskich lub technicznych w zakresie górnictwa węglowego, rud, kruszców i glinek ogniotrwałych, w administracji przedsiębiorstw górniczych, w urzędach górniczych, w górniczych instytutach naukowo-badawczych oraz w Ministerstwach: Górnictwa i Hutnictwa, pod warunkiem przepracowania co najmniej 5 lat w kopalniach w charakterze dozoru niższego, średniego lub wyższego.

3. Za równorzędne z okresami zatrudnienia pod ziemią uważa się okresy pobierania zasiłku z tytułu ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa oraz okresy niezawodowej służby wojskowej, przypadające bezpośrednio po okresie zatrudnienia pod ziemią.

4. Poszczególne okresy zatrudnienia pod ziemią i pracy równorzędnej sumuje się dla ustalenia łącznego okresu zatrudnienia uprawniającego do renty górniczej.

¹ § 1 ust. 2 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 1 uchwały nr 709 z dnia 8 sierpnia 1952 r. (M.P.52.A-73.1164) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 kwietnia 1952 r.