Wysokość świadczeń emerytalnych dla górników, zatrudnionych pod ziemią.
M.P.1951.A-5.64
Akt utracił mocUCHWAŁA NR 15
PREZYDIUM RZĄDU
z dnia 10 stycznia 1951 r.
w sprawie wysokości świadczeń emerytalnych dla górników, zatrudnionych pod ziemią. *
Z dniem 1 stycznia 1952 r. biorąc pod uwagę ciężkie warunki pracy górnika pod ziemią w kopalniach soli kamiennej, Prezydium Rządu, na wniosek Ministra Górnictwa, uwzględniając opinie Związku Zawodowego Górników oraz Centralnej Rady Związków Zawodowych, postanawia: rozciągnąć na górników kopalń soli kamiennej, zatrudnionych stale pod ziemią, oraz inżynierów i techników górnictwa, zatrudnionych w ruchu tych kopalń podziemnych i w administracji przedsiębiorstw górniczych a także w szkołach górniczych, przywileje, przyznane górnikom w górnictwie węglowym, zgodnie z § 1 pkt 3 uchwały nr 834 z dnia 8 grudnia 1951 r. w sprawie przywilejów dla górników zatrudnionych w podziemnych kopalniach soli kamiennej (M.P.51.A-102.1484)
Z dniem 4 stycznia 1953 r. tracą moc przepisy niniejszej uchwały w zakresie unormowanym uchwałą nr 75 z dnia 17 stycznia 1953 r. w sprawie wysokości świadczeń emerytalnych dla górników zatrudnionych pod ziemią (M.P.53.A-10.142), zgodnie z § 10 uchwały zmieniającej.