Rozdział 3 - Wyniki wykonania uchwały Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. o wprowadzeniu planowego systemu oszczędzania w gospodarce narodowej i zadaniach oszczędnościowych na 1949 r.

Monitor Polski

M.P.1950.A-15.158

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 lutego 1950 r.

III.

O wykonaniu, a także - w wielu dziedzinach - o przekroczeniu w poważnym odsetku zadań oszczędnościowych w ciągu trzech kwartałów 1949 r. zadecydował ten sam czynnik, który stał się podstawą zwycięskiego wykonania Trzyletniego Planu Odbudowy, a mianowicie umacniający się coraz bardziej, w klasie robotniczej socjalistyczny stosunek do pracy, wyzwalający twórczą energię i inicjatywę tej klasy.

Apel Krajowej Narady Oszczędnościowej znalazł gorący oddźwięk wśród mas pracujących z klasą robotniczą na czele. Ruch współzawodnictwa pogłębił się, wzbogacił i objął również zagadnienie oszczędności oraz walki z marnotrawstwem. Walka o oszczędność, włączona w krąg socjalistycznego współzawodnictwa pracy, stworzyła obok mistrzów ilości i jakości nową kategorię przodowników pracy - mistrzów oszczędności.

W ostatnich tygodniach twórcza energia polskiej klasy robotniczej przejawiła się w nowych momentach, stanowiących cenną i doniosłą inicjatywę w dziedzinie planowego systemu oszczędzań, oznaczających powstanie nowych, wyższych form oszczędzania.

Tokarz Państwowych Zakładów Optycznych w Warszawie, ob. Jan Walaszczyk zaproponował wprowadzenie indywidualnych książeczek, w których zapisywane być powinny sumy oszczędności, osiągniętych przez danego robotnika dzięki jego pracy, pomysłowości i inicjatywie. Pozwoli to - jak słusznie pisał ob. Walaszczyk do Rady Zakładowej P.Z.O. w Warszawie - "wiedzieć każdego dnia, w końcu każdego miesiąca, ile zaoszczędziliśmy dla naszego zakładu, to znaczy dla Polski Ludowej".

Załogi sześciu hut śląskich ("Batory", "Florian", "Baildon", "Jedność", "Małapanew" i "Ferrum"), należących do Zjednoczenia Hajduckiego, opierając się na bogatym doświadczeniu hutników radzieckich wysunęły hasło pogłębienia walki o oszczędność przez przedterminową spłatę kredytów bankowych i zobowiązań oraz wszechstronne przyspieszenie obiegu środków obrotowych. Zakłady Zjednoczenia Hajduckiego przyjęły na siebie konkretne zobowiązania do przedterminowej spłaty należności jeszcze w 1949 r.

Inicjatywa Jana Walaszczyka oraz zobowiązania przyjęte przez Hajduckie Zakłady zasługują na wszechstronne poparcie, ujęcie w system i rozpowszechnienie w innych zakładach pracy.

Podnieść też należy, że przedsięwzięte zostały przez Rząd środki realizacji systemu oszczędności przez:

- reorganizację resortów gospodarczych w celu usprawnienia kierownictwa;

- reorganizację wielu dziedzin gałęzi gospodarki narodowej w celu rozszerzenia zasad rozrachunku gospodarczego;

- reorganizację zaopatrzenia;

- zaostrzenie kontroli i warunków jakości produkcji;

- organizację wykorzystania odpadków;

- organizację upłynnienia remanentów;

- zabezpieczenie oszczędnej gospodarki drewnem, żelazem i energią elektryczną;

- rozszerzenie nowego jednolitego planu kont;

- oszczędności budżetowe i dewizowe;

- racjonalizację gospodarki samochodowej;

- ulepszenie projektowania w inwestycjach;

- stworzenie jednolitego systemu służb inwestycyjnych;

- reorganizację sprawy norm i standardów;

- ulepszenie form popierania i rozwoju wynalazczości i racjonalizacji pracowniczej.