Art. 2. - Wykonanie dekretu z dnia 3 lutego 1947 o rejestracji i umarzaniu niektórych dokumentów na okaziciela emitowanych przed dniem 1 września 1939 r.
M.P.1947.137.849
Akt jednorazowyZaświadczenia mogą być wydawane tylko przez polskie instytucje kredytowe, związki samorządu terytorialnego i gospodarczego, zakłady ubezpieczeń społecznych, Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych, urzędy i osoby prawne prawa publicznego.
Instytucje, urzędy i osoby prawne, wymienione w ust 1 art. 2, mogą wydawać zaświadczenia tylko na podstawie zachowanych ksiąg depozytowych lub innych pism depozytariusza, z których wynika niezbicie, że odnośne dokumenty znajdowały się w chwili ich utraty w posiadaniu lub dzierżeniu wystawiającej zaświadczenie instytucji. Wystawca może dokonać rejestracji na podstawie wystawionego przez siebie zaświadczenia, o ile odnośne dokumenty w chwili ich utraty znajdowały się u niego jako właściciela lub depozytariusza.
Art. 3 i 4.
Obowiązek rejestracji dokumentów na okaziciela, objętych dekretem, tak oryginalnych (również duplikatów), jako też na podstawie zaświadczeń, przewidzianych w art. 2 dekretu, oraz na podstawie postanowień sądu o umorzeniu - ciąży na wszystkich dzierżycielach dokumentów z jakichkolwiek bądź tytułów, a mianowicie: depozytów, zastawów, kaucyj, wadiów itp.
Rejestracji dokonywa wystawca dokumentu na okaziciela (instytucja, która papier emitowała). Rejestrację przeprowadza się w faktycznej w dniu 4 czerwca 1947 r. siedzibie centralnego zakładu instytucji bądź w oddziałach tych instytucyj. Od tej zasady przewidziano dwa wyjątki, a to: 1) wyznaczenie przedstawiciela wystawcy dla przeprowadzenia rejestracji na wniosek posiadacza dokumentu, w przypadku gdy wystawca nie ma organu powołanego do prowadzania jego spraw, przez właściwy polski sąd rejestrowy według ostatniej siedziby zakładu centralnego wystawcy lub w braku takiego sądu w kraju przez sąd rejestrowy w siedzibie Sądu Najwyższego, oraz 2) dokonywanie rejestracji dokumentów, będących w posiadaniu osób zamieszkałych za granicą, przez polskie urzędy konsularne.
Urzędy konsularne mają obowiązek rejestrowania dokumentów także na podstawie zaświadczeń, wystawionych zgodnie z art. 2.
Urzędy konsularne winny dołożyć starań, ażeby ogłoszenia o rejestracji były dokonane jak najrychlej. Jednakże 10-miesięczny termin rejestracji za granicą będzie się liczyć dopiero od dnia faktycznego dokonania ogłoszenia, bez względu na to, kiedy ogłoszenia te nastąpią.