Rozdział 3 - Wolna burta, podziałki pomiarowe i załadunek statków. - Uprawianie żeglugi i spławu na śródlądowych drogach wodnych.

Monitor Polski

M.P.1967.14.71

Akt utracił moc

Wersja od: 7 marca 1967 r.

Rozdział  3

Wolna burta, podziałki pomiarowe i załadunek statków.

Wolna burta.

§  6.

1. Statki przy swym największym zanurzeniu powinny posiadać minimalną nadwodną burtę, określoną znakiem wolnej burty.

2. Wysokość wolnej burty dla każdego statku określona jest w świadectwie zdolności żeglugowej.

3. Dla statków klasyfikowanych przez Polski Rejestr Statków rodzaj znaku wolnej burty i sposób jego umieszczenia określają przepisy Polskiego Rejestru Statków. Dla pozostałych statków znak wolnej burty i sposób jego umieszczania określają inspektoraty żeglugi śródlądowej.

4. Dolna krawędź znaku wolnej burty jest dolną granicą wolnej burty i równocześnie - górną granicą największego dopuszczalnego zanurzenia statków.

Podziałki pomiarowe.

§  7.

1. Statki o długości ponad 40 m, przeznaczone do przewozu ładunków, powinny posiadać na każdej burcie trzy podziałki pomiarowe, a statki o długości mniejszej niż 40 m - dwie podziałki pomiarowe utrzymane w stanie czytelnym.

2. Sposób oznaczania i umieszczania podziałek pomiarowych regulują odrębne przepisy.

Załadunek statków.

§  8.

1. Statki mogą być załadowane nie więcej niż na to pozwala stan wody na odcinku drogi wodnej, na którym statek zamierza odbyć podróż. Największe zanurzenie powinno być co najmniej o 10 cm mniejsze od tranzytowej głębokości i nie może przekraczać dolnej krawędzi znaku wolnej burty.

2. Ładunek powinien być rozmieszczony równomiernie i nie może utrudniać dojścia do urządzeń statkowych.

3. Ładunek na pokładzie statku powinien być tak rozmieszczony, aby nie wpływał na zmianę stateczności statku.

4. Wysokość ładunku ponad pokładem lub krawędziami burt powinna być tak obliczona, aby był zapewniony swobodny przejazd pod mostami na danej drodze wodnej, pod przewodami itp. Ładunek nie może wystawać poza burty, z wyjątkiem towarów przestrzennych, jak np. słoma, siano, faszyna, które mogą wystawać nie więcej jednak niż 1 m poza burtę.