Rozdział 9 - Ruch żeglugowy i spław tratew. - Uprawianie żeglugi i spławu na śródlądowych drogach wodnych.
Monitor Polski
M.P.1961.23.111
Akt utracił moc Wersja od: 19 czerwca 1963 r.
Rozdział IX.
Ruch żeglugowy i spław tratew.
Ruch żeglugowy i spław tratew.
§ 26.
1.
Statki obowiązuje w zasadzie jazda prawą stroną w kierunku ruchu.2.
Odległość między statkami płynącymi oddzielnie jeden za drugim i nie wyprzedzającymi się powinna wynosić przy jeździe w dół rzeki co najmniej 250 m, w górę zaś – co najmniej 100 m. Te same odległości obowiązują na kanałach żeglownych.Szybkość jazdy.
§ 27.
1.
Szybkość jazdy statków powinna być taka, aby nie zagrażała bezpieczeństwu innych statków, budowli i urządzeń wodnych.2.
Statki płynące wolniej powinny przepuszczać statki płynące szybciej.3.
Statki bez napędu, płynące z wodą, celem przepuszczenia statków z napędem płynących szybciej powinny zatrzymać się lub zmniejszyć szybkość jazdy przez hamowanie łańcuchami.4.
W miejscach, gdzie wystawiono znak żeglugowy nr 12, 30 lub 24 (załącznik nr 4), należy zmniejszyć szybkość jazdy, ażeby nie wytwarzać silnej fali.Przejazd pod mostami.
§ 28.
1.
Przejazd pod mostami dozwolony jest wyłącznie przez oznakowane przęsła żeglowne.2.
Mijanie się i wyprzedzanie w pobliżu i pod mostami jest zabronione.3.
Przy silnym prądzie i wąskim przejściu pod mostami, gdy zachodzi obawa uderzenia o filary, statki powinny napuszczać się rufą.4.
Jeżeli zarządzenia władz żeglugowych nie ustaliły ilości przyczep pociągu holowniczego przy przejeździe pod mostem, wolno holować tylko tyle przyczep, ile można przeprowadzić bez obawy uderzenia o filary mostu.5.
Nie wolno cumować statków do konstrukcji mostowych, jak również nie można odpychać się lub podciągać statku lub tratwy przy pomocy zaczepiania bosaków lub okutych drągów o konstrukcję i podpory mostów. Ewentualne zetknięcie się statku z filarem powinno być osłabione przez użycie miękkich odbijaczy.6.
Pierwszeństwo przejazdu pod mostami mają statki płynące w dół rzeki.7.
Przy zbliżaniu się do mostu należy w odległości 200 m dać sygnał dźwiękowy "baczność" (§ 20 pkt 1). Jeżeli jedzie się pod wiatr, sygnał ten należy powtórzyć w odległości 100 m.8.
Statkom parowym przy przejeździe pod mostami nie wolno zadymiać powietrza.9.
Kierownik statku powinien zawiadomić mechanika statkowego o zbliżaniu się statku do mostu.10.
Jeżeli statek lub tratwa ma przejeżdżać pod mostem o przęsłach ruchomych, wówczas sygnalizuje wezwanie do otwarcia mostu dwoma długimi dźwiękami (§ 20 pkt 2). Po otwarciu mostu obsługa sygnalizuje "przejazd wolny", wystawiając znak żeglugowy nr 14c (załącznik nr 4).11.
Do otwarcia mostu pontonowego należy wezwać obsługę mostu dwoma długimi dźwiękami, tj. znakiem podanym w ust. 10. Obsługa mostu sygnalizuje "przejazd wolny", poruszając w dzień białą flagą w prawo i w lewo nad głową w płaszczyźnie poziomej, w nocy zaś białym światłem w prawo i w lewo na wysokości kolan w płaszczyźnie poziomej.Zabezpieczenie przejazdu w przęsłach żeglownych.
§ 29.
1.
Otwór przęsła żeglownego powinien być wolny od wystających części konstrukcji mostu w części podwodnej i nadwodnej. Stałe podpory o konstrukcjach drewnianych przęseł żeglownych powinny być przez administrację mostu pomalowane do wysokości wskazanej przez administrację dróg wodnych. Wózki rewizyjne przy dolnym pasie przęsła żeglownego podczas przejazdu statków powinny być usunięte poza skrajnię żeglowną.2.
Części konstrukcyjne mostu położone nad przejściami dla statków i tratew powinny być umocowane w sposób wyłączający możliwość spadku na statek lub tratwę podczas przejazdu pod mostem. Pod konstrukcją przęseł żeglownych i spławnych nie powinny znajdować się żadne luźne przedmioty. Kładki pod konstrukcją, przeznaczone do obsługi mostu, powinny być przymocowane do konstrukcji w sposób wyłączający możliwość oderwania się. Osoby korzystające z tych kładek powinny usunąć się z nich w czasie przejazdu statków.3.
Wszelkie prace związane z naprawą mostu i filarów oraz malowaniem w przejściach przeznaczonych do żeglugi lub spławu mogą być rozpoczęte po uprzednim zawiadomieniu administracji dróg wodnych.4.
Miejsce i sposób oznakowania przęseł żeglownych w mostach ustala administracja dróg wodnych.5.
Oznakowanie, oświetlenie i zaopatrzenie przęseł żeglownych w łaty oraz malowanie białych prostokątów na filarach mostów, będących w administracji Ministerstwa Komunikacji, należy do obowiązków Ministerstwa Komunikacji, na wszystkich pozostałych mostach – do administracji dróg wodnych.6.
Administracja utrzymująca most powinna zaopatrzyć przęsła żeglowne mostu po obu przeciwległych stronach przęsła w tablice z uwidocznioną na nich rozporządzalną szerokością dla przepływu statków i tratew oraz w łaty wskazujące odczyty wysokości prześwitu przy danym poziomie wody. Długość łaty powinna objąć wysokość od najniższej dolnej krawędzi konstrukcji nośnej mostu do najniższego stanu wody. Łata powinna być zaopatrzona w czytelną podziałkę co 10 cm, przy czym numeracja łaty powinna być podana z góry na dół. Sposób umieszczenia łat lub ustalenie innego sposobu oznaczania wysokości prześwitu określa administracja dróg wodnych w porozumieniu z administracją mostu.7.
Na filarach przęseł żeglownych powinny być w miarę potrzeby, ustalonej przez administrację dróg wodnych, pomalowane białe prostokąty, na każdym filarze jeden prostokąt od góry i jeden od dołu rzeki. Dolna krawędź prostokąta powinna być na poziomie średniego stanu wody, górna zaś – na wysokości 0,5 m ponad najwyższy stan żeglowny. W kierunku poziomym prostokąt powinien pokrywać połowę grubości filara, od osi podłużnej filara do ściany wewnętrznej.8.
W razie potrzeby ustawienia dalb przy moście dla usprawnienia ruchu żeglownego, obowiązek budowy i utrzymania dalb ciąży na administracji dróg wodnych. O potrzebie ustawienia dalb decyduje administracja dróg wodnych.§ 30.
1.
Jeżeli dwa statki zbliżają się do uciążliwego miejsca z dwóch przeciwnych kierunków, oznaczonego znakiem żeglugowym nr 26, 27 lub 28 (załącznik nr 4), pierwszeństwo przejazdu przysługuje statkowi płynącemu w dół rzeki.2.
Przy zbliżaniu się do uciążliwego miejsca należy dać sygnał "baczność" (§ 20 pkt 1).3.
Jeżeli statek płynący w górę rzeki spodziewa się spotkać na uciążliwym odcinku inny statek lub pociąg holowniczy albo też tratwę płynącą w dół rzeki, powinien zatrzymać się i przeczekać, aż minie go obiekt płynący w dół rzeki.4.
Jeżeli pociąg holowniczy jadący w górę rzeki wpłynął już na uciążliwy odcinek szlaku żeglownego, obiekty płynące w dół rzeki powinny zatrzymać się w górze przed wjazdem na ten odcinek i przeczekać, aż minie je pociąg jadący w górę rzeki. Ten sam przepis dotyczy statków pojedynczych lub tratew płynących w dół rzeki w stosunku do pojedynczych statków jadących w górę rzeki.5.
Jeżeli pojedynczy statek jadący w górę rzeki wpłynął już na uciążliwy odcinek, a z góry zbliża się pociąg holowniczy, to pojedynczy statek powinien ustąpić ze szlaku, aby dać miejsce pociągowi holowniczemu jadącemu w dół rzeki.6.
Jeżeli statek z własnym napędem zbliży się tuż przed uciążliwym miejscem do innego statku lub pociągu holowniczego jadącego wolniej od niego i domaga się za pomocą sygnałów zezwolenia na wyprzedzenie, to statek lub pociąg holowniczy jadący wolniej powinien zezwolić na wyprzedzenie, zanim wjedzie na odcinek uciążliwy.7.
Wyprzedzanie i postój na uciążliwym odcinku szlaku żeglownego są zabronione.§ 31.
1.
Przy zbliżaniu się do śluzy należy zmniejszyć szybkość jazdy w odpowiedniej odległości i zachować należytą ostrożność przy wjeździe do komory śluzowej.2.
Przy zbliżaniu się do śluzy zamkniętej należy w odległości 200 m dać sygnał dźwiękowy oznaczający wezwanie do otwarcia śluzy (§ 20 pkt 2). Jeżeli przed dopłynięciem statku lub tratwy na odległość do 100 m od śluzy wrota nie zostaną otwarte, wówczas statek lub tratwa zatrzymuje się w odległości co najmniej 100 m od śluzy i tak się ustawia, aby przejazd innych statków lub tratew nie był utrudniony.3.
Przy zbliżaniu się do śluzy otwartej z wystawionym znakiem żeglugowym nr 14c (załącznik nr 4) należy w odległości 200 m dać sygnał dźwiękowy "baczność" (§ 20 pkt 1), powtarzając go po raz drugi w odległości 100 m, po czym statek lub tratwa ma prawo wjechać bezpośrednio do komory śluzowej.4.
Podczas śluzowania statek powinien być odpowiednio przycumowany, a maszyny napędowe zatrzymane.5.
Statki w czasie wjazdu do komory śluzowej, podczas pobytu i w czasie wyjazdu z niej, powinny używać elastycznych odbijaczy w celu ochrony ścian komory i ochrony własnej.6.
Z chwilą wjazdu do komory śluzowej kierownicy statków powinni podporządkować się zleceniom kierownika śluzy.7.
W zasadzie śluzowanie odbywa się według kolejności przybycia do śluzy, z wyjątkiem: 1)
statków ratowniczych, 2)
statków pasażerskich linii regularnych.8.
Kierownicy statków nie posiadających pełnej zdolności manewrowej powinni przed wjazdem do śluzy zawiadomić o tym kierownika śluzy.9.
Władza żeglugowa wyda przepisy lokalne dotyczące porządku śluzowania na poszczególnych śluzach oraz uprawnień i obowiązków załóg statków i śluz w czasie śluzowania.10.
Przepisy ust. 1–9 mają odpowiednie zastosowanie przy przejazdach przez pochylnie i jazy.11.
Na obszary wodne powyżej i poniżej jazów nie wolno wjeżdżać, o ile szlak żeglowny nie prowadzi przez jaz, albo o ile nie zezwoli na to organ administracji dróg wodnych.12.
Statki z własnym napędem i pociągi holownicze mogą przejeżdżać przez jaz tylko z taką szybkością, która zapewnia im zdolność sterowania.13.
Holownik powinien przejeżdżać przez jaz tylko z takim pociągiem, którego przeprowadzenie bez uszkodzeń budowli nie budzi żadnych wątpliwości.14.
Podczas przejazdu przez jaz nie wolno posługiwać się kotwicami lub wleczonymi łańcuchami.15.
Do zamkniętych wrót ochronnych i do pochylni wolno zbliżać się tylko na odległość 100 m.16.
W czasie kiedy przejazd przez jaz jest dozwolony, jaz powinien być oznaczony znakiem żeglugowym nr 13 (załącznik nr 4).§ 32.
1.
Przy zestawianiu pociągów holowniczych należy uwzględniać siłę maszyn holownika, ilość i ciężar załadowanych przyczep, odległość między przyczepami, układ pociągu, warunki hydro-meteorologiczne, tak aby pociąg w każdych warunkach zachował należytą sterowność.2.
Bez zgody kierownika pociągu holowniczego nie wolno przyłączać do przyczep żadnych innych obiektów3.
Statki lub tratwy wchodzące w skład pociągu holowniczego i nie stosujące się do rozkazów kierownika pociągu mogą być z pociągu wyłączone.4.
Nie wolno holować statków z podniesionymi żaglami.5.
Statki z własnym napędem, płynące w pociągu holowniczym jako statki holowane, nie mogą używać własnych silników.6.
Władza żeglugowa ustali w drodze lokalnych przepisów długość i szerokość pociągów holowniczych z uwzględnieniem jazdy w dół i w górę oraz szybkość na poszczególnych odcinkach dróg wodnych.§ 33.
1.
Z chwilą osiągnięcia miejsca oznaczonego znakiem żeglugowym nr 36 (załącznik nr 4) pociągi holownicze powinny być rozdzielone. Przy przeprowadzaniu poszczególnych przyczep wchodzących w skład pociągu holowniczego należy pozostałe tak ustawić, aby nie przeszkadzały one normalnej żegludze innych statków.2.
Kierownik pociągu powinien rozdzielić pociąg w każdym miejscu, gdzie bezpieczeństwo ruchu tego wymaga, nawet gdyby to miejsce nie było właściwie oznaczone.§ 34.
1.
Jeżeli kierownik jednej z przyczep zażąda zatrzymania pociągu holowniczego, żądanie takie powinno być podawane od przyczepy do przyczepy aż do holownika. Żądanie to można sygnalizować za pomocą trzech krótkich dźwięków, trąbką sygnałową, rogiem lub przez poruszanie w porze dziennej czerwoną flagą, w porze nocnej – czerwonym światłem (znak żeglugowy nr 15c określony w załączniku nr 4).2.
Przyczepy mogą podnieść kotwicę lub ją zarzucić dopiero po otrzymaniu sygnału z holownika (§ 20 pkt 6 i 8 lit. b).§ 35.
1.
Holowanie z brzegu powinno się odbywać przy użyciu przeznaczonych na ten cel ścieżek holowniczych. Ciągnąć linę wolno tylko z jednego brzegu.2.
W czasie holowania z brzegu nie wolno uszkadzać ścieżek holowniczych, urządzeń wodnych oraz plantacji wiklinowych.3.
Przy holowaniu z brzegu obowiązuje w zasadzie użycie siły pociągowej po stronie prawej burty.4.
Na drogach wodnych posiadających ścieżkę holowniczą z jednej tylko strony pierwszeństwo przejazdu posiada pociąg holowany w górę.5.
Władza żeglugowa ustala w drodze lokalnych przepisów sposób i warunki holowania z brzegu.§ 36.
1.
Mijać się wolno na wszystkich odcinkach, na których mijanie nie jest zabronione, po porozumieniu się w drodze wymiany sygnałów, jaką stroną ma nastąpić mijanie. Sygnalizowania wymijania dokonuje się przez podanie odpowiednich sygnałów dźwiękowych z równoczesnym wystawieniem w dzień białej flagi po stronie mijania, w nocy zaś dodatkowo białego światła. Niemożność minięcia sygnalizuje się odpowiednim sygnałem dźwiękowym (§ 20 pkt 7).2.
Statki z własnym napędem mechanicznym i pociągi holownicze, płynące naprzeciw siebie, powinny w zasadzie mijać się prawą stroną. Statki jadące w górę powinny zostawić głębszą, dogodniejszą część szlaku żeglownego dla statków płynących w dół rzeki.3.
Przy spotkaniu się na rzekach statków z własnym napędem i pociągów holowniczych oznaczanie strony, po której ma nastąpić wyminięcie, należy do statku lub pociągu holowniczego jadącego w dół rzeki, na kanałach zaś i szlakach żeglownych na jeziorach – do tego, który nie może się mijać na prawo. Przy spotkaniu się statku z napędem ze statkiem bez napędu, stronę, po której ma nastąpić wyminięcie, obiera w każdym przypadku statek z napędem.4.
Przy jednoczesnym zbliżaniu się statków lub pociągów holowniczych do miejsca, gdzie znajduje się skrzyżowanie dróg, pierwszeństwo przejazdu, ma ten statek lub pociąg holowniczy, który po lewej stronie ma spotkany statek.5.
W miejscach, w których nie można się mijać, statek lub pociąg holowniczy płynący w dół rzeki daje sygnał nakazu zatrzymania się statków jadących z przeciwnej strony (§ 20 pkt 10), a statek lub pociąg holowniczy jadący w górę musi przeczekać, aż przejazd będzie wolny.6.
Jeżeli mijanie jest niemożliwe i którykolwiek ze statków nie może zatrzymać maszyny lub nie może kotwiczyć, powinien to oznajmić zawczasu jadącemu naprzeciw statkowi sygnałem "nie mogę manewrować" (§ 20 pkt 11). Na taki sygnał statek jadący naprzeciw powinien się zatrzymać.§ 37.
1.
Statki jadące szybciej mogą wyprzedzać statki wolniej jadące w tym samym kierunku, jeśli: 1)
mają pewność, że manewr ten nie zagraża bezpieczeństwu ruchu, 2)
wymienione zostały odpowiednie sygnały.2.
Oznaczenie strony, po której ma nastąpić wyprzedzanie, należy do statku wyprzedzającego.3.
Wyprzedzany statek obowiązany jest po wymianie sygnałów ułatwić dokonanie uzgodnionego manewru przez ustąpienie z drogi i zmniejszenie szybkości.4.
Jeżeli wyprzedzenie grozi niebezpieczeństwem, wyprzedzany statek daje sygnał (§ 20 pkt 7) i na ten sygnał statek wyprzedzający powinien wstrzymać się z wyprzedzeniem, jadąc w odległości 50–100 m, aż zajdą dogodne warunki do wyprzedzenia.5.
Nie wolno wyprzedzać, gdy wyprzedzany statek znajduje się na wąskich przejściach, ostrych zakolach szlaku żeglownego oraz na odcinkach uciążliwych dla żeglugi, oznaczonych odpowiednimi znakami. Ponadto nie wolno wyprzedzać na odległości mniejszej niż 500 m przed mostami, przystaniami, wejściami do portów, zimowisk oraz w pobliżu miejsc wykonywania robót regulacyjnych, konserwacyjnych, pogłębiarskich i pomiarowych.6.
Przepisy niniejszego paragrafu mają zastosowanie również do pociągów holowniczych.§ 38.
Obracanie na szlaku żeglownym w celu zmiany kierunku jazdy, zatrzymywanie się, składanie pociągów holowniczych i tym podobne manewrowanie można wykonać tylko w takiej odległości od innych obiektów pływających, aby nie spowodować niebezpieczeństwa. Statki pragnące zawrócić na szlaku powinny dać odpowiedni sygnał (§ 20 pkt 8 lub 9), w nocy zaś dodatkowo zataczać koła białym światłem.Ograniczenie żeglugi i spławu z powodu złych warunków atmosferycznych.
§ 39.
1.
W razie złych warunków atmosferycznych, jak: złej widoczności, mgły, śnieżycy itp., należy zmniejszyć szybkość jazdy. Na statkach pojedynczych i pociągach holowniczych należy wywiesić przepisowe światła.2.
Kierownicy wszystkich statków i pociągów holowniczych obowiązani są przerwać jazdę i zatrzymać je w miejscach najbardziej odpowiednich do postoju, jeżeli widoczność z powodu złych warunków atmosferycznych jest ograniczona.3.
W obu przypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 kierownicy statków obowiązani są dawać co 2 minuty sygnał "baczność" (§ 20 pkt 1). Ponadto należy wystawić wachtę na dziobie pierwszego statku i na rufie ostatniej przyczepy.4.
W razie złych warunków atmosferycznych kierownicy tratew powinni zatrzymać je poza szlakiem żeglownym i dawać sygnał "baczność" wymieniony w ust. 3.§ 40.
1.
Czasowe zamknięcie drogi wodnej zarządza administracja dróg wodnych powiadamiając o tym zainteresowanych.2.
Zamknięcie drogi wodnej sygnalizuje ustawiony na brzegu rzeki w miejscu dobrze widocznym znak żeglugowy nr 15a (załącznik nr 4). Znaki te ustawia się w takiej odległości od miejsca przeszkody, aby zbliżające się statki lub tratwy mogły z łatwością zatrzymać się przed przeszkodą. Wszystkie zbliżające się statki ustawiają się wówczas tak, aby pozostawić wolne miejsce dla przejazdu.3.
O pochodzie lodów lub wysokich stanach wód administracja dróg wodnych zawiadamia w takim terminie, aby wszystkie statki i tratwy będące w drodze na danym odcinku mogły we właściwym czasie zawinąć bezpiecznie do najbliższych portów lub zimowisk.§ 41.
1.
Za żeglugę nocną uważa się ruch statków na drogach wodnych w czasie pory nocnej.2.
Kierownik statku i sternik muszą być dokładnie obeznani z odcinkiem drogi wodnej, który zamierzają przepłynąć w czasie nocy.3.
W czasie nocnej żeglugi na statku powinna znajdować się nocna zmiana załogi.4.
Statki z napędem powinny posiadać reflektory o odpowiednim zasięgu światła, z których mogą korzystać w przypadku koniecznej potrzeby w taki sposób, aby światło nie oślepiało załóg innych statków.5.
Jeżeli w porze nocnej zaistnieją specjalnie uciążliwe warunki nawigacyjne, jak: burza, śnieżyca, mgła, należy zmniejszyć szybkość jazdy statków lub zatrzymać je, a kierownicy statków i pociągów holowniczych obowiązani są dawać co 2 minuty sygnał "baczność" (§ 20 pkt 1). Statek lub pociąg holowniczy, który zatrzymał się w miejscu nieodpowiednim, powinien natychmiast po ustaniu przeszkód wyjechać z tego miejsca.6.
Szlak żeglowny, śluzy i wejście do śluz na eksploatowanych w porze nocnej drogach wodnych powinny być oświetlone.7.
Wjazd do śluz od wewnętrznej strony w miarę potrzeby powinien być pomalowany białą farbą.8.
Na wąskim szlaku żeglownym statki holujące powinny płynąć ze skróconą liną holowniczą.9.
Wszystkie świetliki, okna i iluminatory na statku powinny być w pociągu holowniczym zasłonięte.10.
Okna w przedniej części budki sterniczej powinny być otwarte.11.
Statki na nocnym postoju na trasie powinny być oznaczone światłami postojowymi. Na statkach stojących obok siebie umieszcza się światło na statku zewnętrznym od strony wolnego szlaku żeglownego.12.
Światła postojowe białe powinny być widoczne przynajmniej na 1000 m, kolorowe przynajmniej na 500 m.13.
Światła postojowe powinny być umieszczone na odpowiedniej wysokości, tak aby były widoczne ze wszystkich stron.14.
Umieszczanie świateł postojowych w sterowniach jest zabronione.15.
Władza żeglugowa wyda lokalne przepisy dotyczące rozmiarów i sposobu uprawiania żeglugi nocnej, a w szczególności ustali wielkość składu pociągów oraz określi możliwość jedno lub dwukierunkowej jazdy na poszczególnych odcinkach dróg wodnych.§ 42.
1.
Na urządzenie stałego przewozu międzybrzegowego wymagane jest pozwolenie właściwego organu gospodarki wodnej.2.
Promy na uwięzi i ich przyczółki powinny być urządzone i utrzymywane w taki sposób, aby nie stanowiły przeszkody dla żeglugi i spławu.3.
Lina lub łańcuch w miejscu przewozu powinny być zawieszone w taki sposób, aby najniższy punkt liny lub łańcucha był wzniesiony na rzekach żeglownych na wysokości 6,00 m, a na rzekach spławnych na wysokości co najmniej 2,5 m ponad najwyższy stan wody, przy którym żegluga lub spław może się jeszcze odbywać.4.
Liny i łańcuchy przystosowane do opuszczania powinny być stale opuszczone na dno drogi wodnej, a naciągane tylko w celu każdorazowego uruchomienia promu.5.
Promy na uwięzi powinny być w porze nocnej ustawione przy brzegu w taki sposób, aby nie stanowiły przeszkody dla żeglugi i spławu. Promy stojące przy brzegu powinny być oznaczone jasnym, białym światłem, umieszczonym co najmniej 2 m nad powierzchnią wody po stronie szlaku żeglownego.6.
Promy bez własnego napędu będące w ruchu w porze nocnej lub podczas mgły powinny być oznaczone po obu burtach promu jasnym białym światłem, osłoniętym od strony promu.7.
Łodzie używane do przewozów międzybrzegowych powinny tak odpływać od brzegu, aby nie przeszkadzały na szlaku statkom lub pociągom holowniczym.8.
Promem nie wolno odpłynąć od brzegu po nadaniu przez nadjeżdżające statki lub pociągi holownicze sygnału "baczność" (§ 20 pkt 1). Sygnał taki powinien być nadany z odległości 500 m przy jeździe w dół i 300 m – przy jeździe w górę. Promami będącymi w ruchu należy jak najszybciej przybić do brzegu.9.
Kierownicy przewozów międzybrzegowych obowiązani są posiadać świadectwo przewoźnika, upoważniające ich do uprawiania tego zawodu.10.
Świadectwo przewoźnika wydają właściwe władze żeglugowe.11.
Przeprowadzając dochodzenia wodno-prawne dla udzielenia pozwolenia na uruchomienie stałego przewozu międzybrzegowego, władza żeglugowa wypowiada się co do warunków technicznych i utrzymania promów oraz co do dopuszczalnego ich obciążania.§ 43.
1.
Wiązanie drewna w pasy i pasów w tratwy powinno być wykonywane starannie, przy użyciu odpowiedniego materiału, w taki sposób, aby poszczególne dłużyce i kloce nie rozpłynęły się na szlaku, a ewentualne rozłączanie i ponowne złączanie pasów i tafli (tablic) nie sprawiło trudności.2.
Drewno przeznaczone do spławu lub drewno z rozbiórki tratew może być składane na brzegach dróg wodnych (na bindugach) tylko za zezwoleniem administracji dróg wodnych w miejscach przez nią wskazanych, z zastrzeżeniem praw właścicieli gruntów. Złożone na bindugach drewno powinno być w miejscach zagrożonych wysokim stanem wody należycie zabezpieczone przed samorzutnym spłynięciem. W miarę możliwości należy unikać składania drewna w miejscach zagrożonych wysokim stanem wody.3.
Przeznaczone do spławu drewno zwiezione na ląd bądź wrzucone do wody powinno być należycie zabezpieczone przed ewentualnym rozpłynięciem się lub porwaniem przez fale. W miejscach stałego magazynowania na wodzie drewna przeznaczonego do spławu bądź przekazanego odbiorcom po dokonanym spławie powinny być zbudowane odpowiednie obory stałe. Przy wiązaniu drewna w tratwy na rzekach o wartkim prądzie do wody może być spuszczona tylko taka ilość drewna, jaką w ciągu dnia można uformować w tafle (tablice) lub tratwy. Drewno złączone w tafle (tablice), pasy lub tratwy powinno być odprowadzone w ciągu dnia na dozwolone miejsca postoju i tam przycumowane w należyty sposób do brzegu.4.
Do wiązania tratew na skanalizowanych drogach wodnych nie wolno używać drutu.5.
W miejscach wiązania, cumowania i rozwiązywania tratew nie wolno zanieczyszczać wody ani brzegów. Zatopione w wodzie kloce drewna powinny być niezwłocznie wydobyte przez spławiającego drewno.6.
Na wodach tratwy powinny być ustawiane przy jednym brzegu w takiej szerokości, aby nie zagrażały żegludze i ruchowi turystycznemu. Na wodach żeglownych drewno w tratwach wolno ustawiać wyłącznie poza granicami wytyczonego szlaku żeglownego.7.
Władza żeglugowa ustala w drodze lokalnych przepisów największe dopuszczalne wymiary tafli (tablic), pasów i tratew.§ 44.
1.
Zanurzenie tratew powinno być takie, aby tratwy mogły swobodnie i bezpiecznie pływać przez wszystkie płytkie miejsca drogi wodnej, które zamierza się przebyć.2.
Całkowita powierzchnia tratew powinna być widoczna ponad zwierciadło wody.3.
Tratwy powinny płynąć jedna za drugą w odległości co najmniej 300 m; odległość ta zawsze powinna być utrzymana.4.
Spławianie tratew jest zabronione: 1)
w porze nocnej, 2)
podczas mgły, 3)
przy słabej widoczności brzegu.5.
Tratwy holowane w porze nocnej muszą być oznaczone dwoma białymi światłami, umieszczonymi w tylnej części tratwy w obu narożnikach i na wysokości 3 m nad poziomem wody.6.
Tratwy stojące w czasie okresu nawigacyjnego na drogach wodnych powinny być oznaczone białą flagą umieszczoną w połowie długości tratwy po stronie szlaku żeglownego, w nocy dwoma jasnymi białymi światłami umieszczonymi na obu rogach tratew po stronie szlaku żeglownego.7.
Jeżeli w mostach są otwory przeznaczone wyłącznie do przejścia tratew, wówczas tratwy powinny przechodzić tylko tymi otworami.8.
Przy nadpływaniu do miejsca oznaczonego znakiem żeglugowym nr 32 (załącznik nr 4) należy zmniejszyć szerokość tratwy do wymiarów wyznaczonych przez organy władzy żeglugowej.§ 45.
1.
Statki i tratwy można zatrzymać na dłuższe postoje na drogach wodnych tylko w miejscach wyznaczonych do tego celu (znak żeglugowy nr 22 – załącznik nr 4) przez organy administracji dróg wodnych.2.
Postój w takich miejscach – o ile na statkach i tratwach nie dokonuje się operacji ładunkowych albo nie czeka się na prześluzowanie – nie może trwać dłużej niż 3 dni, a na kanałach żeglownych dłużej niż 24 godziny. Przedłużenie postoju tratew w razie niekorzystnych warunków atmosferycznych wymaga zezwolenia właściwego organu administracji dróg wodnych. Nie dotyczy to taboru zatrudnionego przy wykonywaniu robót związanych z utrzymaniem dróg wodnych.3.
Statki powinny podczas postoju stać jak najbliżej brzegu dziobem pod prąd, na kotwicach, tratwy zaś na rzekach muszą być należycie umocowane linami (przycumowane). Jeżeli na postoju zbierze się większa ilość statków, powinny one stać w rzędzie w ten sposób, aby dzioby statków znajdowały się poniżej rufy statków stojących przed nimi. Jeżeli statki stoją w dwu rzędach, statki bocznokołowe ustawia się w ten sposób, aby tambory ich znajdowały się jeden za drugim. Nadto statki powinny być tak zabezpieczone, aby wahania stanów wody oraz uderzenia fal wywołanych przez przejeżdżające obok statki nie narażały je na niebezpieczeństwo. Stery statków na postoju powinny być tak ustawione, żeby nie mogły się poruszać pod wpływem prądu. W czasie postoju załoga powinna pełnić służbę wachtową dzienną i nocną.4.
Kotwice powinny być rzucone do wody w takim miejscu, żeby nie uszkadzały innych statków. Nie wolno zarzucać kotwic na budowle wodne, jak również do wody w kanałach.5.
Nie wolno cumować statków i tratew do mostów lub do budowli wodnych.6.
Ruch i postój statków i tratew w portach i zimowiskach oraz korzystanie z urządzeń portowych normują przepisy portowe.7.
Przejściowe, krótkotrwałe przybijanie statków i tratew do brzegu, jak również czasowe korzystanie z brzegu dla dokonania operacji ładunkowych jest w zasadzie dozwolone pod warunkiem, że: 1)
nie narusza przepisów prawa wodnego i przepisów niniejszego zarządzenia, 2)
nie powoduje przeszkód dla żeglugi i spławu, 3)
nie wywołuje uszkodzeń budowli i urządzeń wodnych.8.
Zabrania się przybijania do brzegów: 1)
w przejściach pod mostami i w obrębie 100 metrów powyżej i poniżej tych przejść, 2)
w pobliżu przewozów międzybrzegowych (promów) w odległości 50 m poniżej i powyżej przewozów, 3)
w cieśninach i uciążliwych przejściach wewnątrz ostrych zakoli dróg wodnych oraz do poprzecznych tam (ostróg) regulacyjnych, 4)
przy ujściu dopływów, odgałęzieniach kanałów, wjeździe do portów; nie dotyczy to jednak ujść rzek i odgałęzień kanałów przeznaczonych na miejsca ładunkowe, 5)
przy ładowniach publicznych, jeżeli postój nie jest związany z operacjami ładunkowymi, 6)
w miejscach oznaczonych znakiem żeglugowym nr 23 zabraniającym postoju (załącznik nr 4), 7)
na odcinkach rzek stanowiących granicę państwową – poza przewidzianymi miejscami postoju.9.
Zatrzymanie się na szlaku żeglownym w miejscach określonych w ust. 8 dozwolone jest tylko w nagłych wypadkach i w takim miejscu, aby największe statki mogły bez przeszkód przejeżdżać obok zatrzymujących się statków.10.
Zatrzymanie się statków i tratew na odcinkach rzek stanowiących granicę Państwa, poza przewidzianymi miejscami postoju, może nastąpić jedynie z powodu niezdolności do ruchu statku lub tratwy na skutek przyczyn technicznych, co powinno być stwierdzone komisyjnym protokołem. Kierownik statku lub tratwy obowiązany jest bezzwłocznie powiadomić o wypadku właściwe władze żeglugowe pisemnym raportem z podaniem przyczyn zatrzymania się.11.
W przypadkach przewidzianych w ust. 10 załoga nie może opuszczać statku lub tratwy bez specjalnego zezwolenia Wojsk Ochrony Pogranicza lub Milicji Obywatelskiej, chyba że pozostawanie na statku lub tratwie przez czas potrzebny do uzyskania zezwolenia zagraża życiu załogi. Prawo do opuszczenia statku lub tratwy dla uzyskania wspomnianego zezwolenia od najbliższej placówki Wojsk Ochrony Pogranicza lub Milicji Obywatelskiej posiada osoba wyznaczona przez kierownika statku lub tratwy.12.
Odciążenie statku (lichtowanie) na szlaku żeglownym może odbywać się tylko w takich miejscach, w których nie powoduje to przeszkód dla żeglugi. Jeżeli zajdzie potrzeba odciążenia stojącego na mieliźnie (przemiale) statku, wolno przeładować z niego tylko tyle ładunku, aby odciążony statek mógł zejść z mielizny; dalsze ewentualne odciążenie powinno odbywać się w miejscu nie powodującym przeszkód dla żeglugi.13.
Na statkach znajdujących się na postoju na szlaku żeglownym załoga powinna być stale obecna.14.
Statki stojące na szlaku żeglownym lub obok niego wskutek uszkodzenia, niezdolności do ruchu lub wykonujące prace w łożysku rzeki, odciążające itp. powinny być oznaczone znakiem żeglugowym nr 12 (załącznik nr 4).15.
W czasie krótkich postojów tratew w drodze załoga tratwy może zejść na ląd za zezwoleniem kierownika, który powinien jednak pozostawić część załogi dla dozorowania tratwy na postoju. W czasie dłuższego postoju na skutek nieodpowiednich warunków atmosferycznych, oczekiwania na przyjęcie drewna przez odbiorcę itp. załoga może opuścić tratwę pod warunkiem należytego zabezpieczenia jej przed samorzutnym spłynięciem i pozostawienia tratwy pod stałym dozorem; czas i miejsce postoju powinny być uzgodnione z najbliższym organem administracji dróg wodnych. W porze nocnej, podczas mgły, śnieżycy, wichru lub burzy załodze nie wolno schodzić na ląd, o ile tratwa stoi na szrekach i nie jest przycumowana do brzegu.16.
Statek na postoju zimowym powinien mieć odpowiedni stały dozór.§ 46.
1.
Kotwice i inny sprzęt powinny być tak umieszczone, aby nie wystawały za burtę statku. Kotwice mogą wystawać za burtę: 1)
w pociągach holowniczych jadących w górę rzeki – tylko dziobowe w pierwszej przyczepie, 2)
w pociągach holowniczych jadących w dół rzeki – wszystkie rufowe i po jednej najcięższej dziobowej na każdej przyczepie.2.
W czasie ruchu statku kotwice i łańcuchy nie mogą być zanurzone w wodzie. W czasie ruchu nie wolno wlec kotwicy po dnie.3.
W miejscach oznaczonych znakiem żeglugowym nr 29 (załącznik nr 4) nie wolno używać kotwicy, a tratwom nie wolno szrekować; nie wolno również statkom i tratwom dobijać do brzegu. Zakaz ten dotyczy odcinka drogi wodnej na 100 metrów powyżej i poniżej oznaczonego miejsca.