Rozdział 11 - Wypadki na drogach wodnych. - Uprawianie żeglugi i spławu na śródlądowych drogach wodnych.

Monitor Polski

M.P.1961.23.111

Akt utracił moc

Wersja od: 19 czerwca 1963 r.

Rozdział  XI.

Wypadki na drogach wodnych.

§  48.

1. Za wypadki w rozumieniu niniejszego zarządzenia uważa się wypadki wymienione w instrukcji Ministra Żeglugi z dnia 7 grudnia 1952 r. w sprawie trybu postępowania w związku z wypadkami na śródlądowych drogach wodnych (Monitor Polski Nr A-106, poz. 1655).

2. Jeżeli statek ulegnie wypadkowi zagrażającemu życiu osób znajdujących się na nim, kierownik statku powinien wszelkimi rozporządzalnymi środkami ratować najpierw pasażerów, a następnie załogę.

3. Jeżeli statek, któremu grozi niebezpieczeństwo, wzywa pomocy (sygnałem dźwiękowym podanym w § 20 pkt 14), kierownicy statków znajdujących się w pobliżu obowiązani są niezwłocznie pospieszyć z pomocą.

4. Statek, który na skutek utraty zdolności do manewrowania zatarasował szlak żeglowny, daje o tym znać zbliżającym się statkom sygnałem dźwiękowym lub przez poruszanie w dzień czerwoną flagą, w nocy zaś czerwonym światłem (znak żeglugowy nr 15c – załącznik nr 4); kierownik statku powinien w miarę możności powiadomić najbliższy organ administracji dróg wodnych o zatarasowaniu szlaku żeglownego.

5. Statek, któremu grozi zatonięcie lub który utracił zdolność manewrowania, powinien być usunięty ze szlaku żeglownego na płytkie i bezpieczne miejsce.

6. Jeżeli szlak żeglowny został zatarasowany przez zatonięcie statku lub przez najechanie statku na mieliznę, kierownik statku powinien zawiadomić niezwłocznie o wypadku najbliższy organ administracji dróg wodnych i władzy żeglugowej, wystawić znak żeglugowy nr 15b (załącznik nr 4) i w miarę możliwości starać się uprzedzać inne obiekty pływające o powstałej przeszkodzie w ruchu.

7. Jeżeli wypadki wymienione w ust. 4–6 zaszły poza szlakiem żeglownym, tak że obok statków możliwy jest przejazd innych statków, wówczas kierownicy statków lub tratew powinni niezwłocznie ustawić znak żeglugowy nr 12b (załącznik nr 4).

Obowiązek zawiadamiania o wypadkach.

§  49.

1. Kierownicy statków lub tratew obowiązani są donieść najbliższemu organowi władzy żeglugowej o zderzeniu się statków lub tratew, o utknięciu na mieliźnie lub zatonięciu, pożarze i o wszystkich nieszczęśliwych wypadkach na własnych lub na napotkanych statkach, jak również o wszystkich zauważonych przeszkodach na szlaku żeglownym.

2. Organ władzy żeglugowej, powiadomiony o wypadku, ustala bezzwłocznie przebieg wypadku i jego przyczyny, a do tego czasu kierownicy statków uczestniczących w wypadku obowiązani są wstrzymać dalszą podróż i pozostać jak najbliżej miejsca wypadku.