Sprawowanie zarządu nieruchomościami państwowymi.

Monitor Polski

M.P.1955.51.533

Akt utracił moc
Wersja od: 8 czerwca 1955 r.

PISMO OKÓLNE NR 121
PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 27 maja 1955 r.
w sprawie sprawowania zarządu nieruchomościami państwowymi.

Według § 2 uchwały Prezydium Rządu z dnia 27 września 1950 r. w sprawie likwidacji jednostek organizacyjnych ogólnego zarządu nieruchomości państwowych (Monitor Polski Nr A-106, poz. 1336) zarząd nieruchomościami państwowymi ma być sprawowany przez te władze naczelne lub podległe im urzędy, przedsiębiorstwa, zakłady i instytucje, w których użytkowaniu nieruchomości te się znajdują, o ile nie należą one do kategorii nieruchomości, nad którymi zarząd sprawuje Minister Gospodarki Komunalnej.
W związku z nasuwającymi się w praktyce wątpliwościami co do sprawowania zarządu nieruchomościami państwowymi w tych przypadkach, w których dwie lub więcej jednostek użytkują poszczególne części nieruchomości, wyjaśnia się, co następuje:
1)
W przypadkach użytkowania jednej nieruchomości przez kilku użytkowników, zarząd całej nieruchomości powinien być sprawowany przez jednostkę użytkującą największą jej część, przy czym wielkość użytkowanej części powinna być ustalona według przypadającej na daną jednostkę powierzchni użytkowej oznaczonej w metrach kwadratowych, natomiast do powierzchni tej nie powinno się zaliczać powierzchni użytkowej pomieszczeń, z których użytkujące jednostki wspólnie korzystają.
2)
W przypadkach gdy na poszczególne jednostki przypada równa powierzchnia użytkowa albo gdy wielkość poszczególnych części jest sporna, a poruczenie jednej z jednostek sprawowania zarządu całą nieruchomością nie nastąpi w drodze zgodnego porozumienia się, prezydium miejskiej (gromadzkiej, osiedla) rady narodowej powinno poruczyć jednej z tych jednostek sprawowanie zarządu całą nieruchomością albo też powinno samo przejąć zarząd nieruchomości.
3)
Powyższe zasady powinny być stosowane również wówczas, gdy część nieruchomości nie jest w ogóle użytkowana.
4)
Sprawowanie zarządu nieruchomością pozostaje bez wpływu na przysługujące użytkownikom części budynków (lokali) prawo dysponowania nimi na podstawie przepisów szczególnych (np. przepisów o mieszkaniach służbowych, b. pracowniczych i zakładowych).