Rozdział 3 - Pieniądze zagraniczne. - Postępowanie w związku z zakazem sprowadzania z zagranicy krajowych i zagranicznych pieniędzy papierowych w ruchu podróżnych.

Monitor Polski

M.P.1946.132.245

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 1950 r.

III.

Pieniądze zagraniczne.

A.

Przywóz przez repatriantów

1) Zagraniczne pieniądze papierowe, wwożone do kraju ponad kwoty, dozwolone ogólnie przez Komisję Dewizową (Dział I), powinien powracający z zagranicy obywatel polski zdeponować w granicznym urzędzie celnym, który wyda "kwit depozytowy" (w/g załączonego wzoru Nr 3), wyszczególniając w nim kwoty i rodzaj zdeponowanych pieniędzy.

2) Zdeponowane pieniądze zagraniczne powinny być przez graniczny urząd celny w możliwie najkrótszym terminie, a najdalej w przeciągu 24 godzin, przekazane do najbliższego oddziału Narodowego Banku Polskiego lub banku dewizowego przy równoczesnym powiadomieniu deponenta o skierowaniu depozytu do banku oznaczonego na kwicie.

3) Wskazany oddział Narodowego Banku Polskiego lub banku dewizowego może skupić w całości lub w części przekazany mu depozyt w walutach obcych - na warunkach ustalonych przez Komisję Dewizową - lub też na żądanie deponenta przekazać tenże depozyt do Warszawskiego Oddziału Narodowego Banku Polskiego, celem otwarcia deponentowi rachunku walutowego.

4) Wypłaty z rachunku walutowego będą mogły być dokonywane jedynie w złotych, po kursie ustalonym przez Komisję Dewizową dla poszczególnych walut obcych.

5) W przypadku skupu depozytu w całości, równowartość kupionych walut zostanie doręczona deponentowi za zwrotem wydanego mu przez graniczny urząd celny kwitu depozytowego.

6) Przy częściowym skupie walut zagranicznych, złożonych do depozytu, instytucja wymieniająca powinna deponentowi wydać nowy kwit depozytowy, wyszczególniając w nim rodzaj i kwoty niezrealizowanych pieniędzy zagranicznych.

B.

Przewóz przez cudzoziemców.

1) Pod pojęciem "cudzoziemca" w myśl przepisów art. 1, ust. (3) dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 26 kwietnia 1936 r. w sprawie obrotu pieniężnego z zagranicą oraz obrotu zagranicznymi i krajowymi środkami płatniczymi (Dz. U. R. P. z 1938 r. Nr 86, poz. 584), zmienionego dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 2 września 1939 r. (Dz. U. R. P. Nr 87, poz. 549), rozumieć należy osobę, mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą, przy czym przepis ten nie wiąże pojęcia cudzoziemca z kwestią obywatelstwa. Z powyższego wynika, że obywatel polski, zamieszkały za granicą, jest cudzoziemcem w rozumieniu przepisów dewizowych, natomiast obywatel państwa obcego, zamieszkały w Polsce, nie powinien być uważany za cudzoziemca w zakresie stosowania tychże przepisów.

Z uwagi na specyficzne warunki, wytworzone na skutek działań wojennych, powracających do kraju obywateli polskich nie należy uważać za cudzoziemców w rozumieniu wspomnianego wyżej dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Funkcjonariusze polskich urzędów dyplomatycznych i konsularnych powinni być traktowani na równi z cudzoziemcami.

2) Wwożone do kraju zagraniczne pieniądze papierowe powinien cudzoziemiec zgłosić granicznemu urzędowi celnemu, który na imiennym formularzu wystawi "zaświadczenie o przywozie pieniędzy" (w/g załączonego wzoru Nr 2), wyszczególniając w nim kwoty i rodzaj przywożonych pieniędzy zagranicznych.

3) Cudzoziemiec własnoręcznym podpisem powinien potwierdzić kwoty i rodzaj wwożonych pieniędzy oraz stwierdzić, iż znane mu są przepisy o sposobie dysponowania tymi pieniędzmi.

4) Cudzoziemiec uprawniony jest do korzystania z posiadanych pieniędzy jedynie drogą ich wymiany w Narodowym Banku Polskim lub w jednej z instytucji kredytowych, posiadających odpowiednie uprawnienia dewizowe.

5) Przy dokonywaniu wymiany rodzaj i kwota wymienionych przez cudzoziemca zagranicznych pieniędzy powinna być przez instytucję wymieniającą odnotowana na zaświadczeniu o przywozie pieniędzy.

6) Pozostałość niewymienionych przez cudzoziemca zagranicznych pieniędzy może być przez niego z powrotem z kraju wywieziona bez specjalnego zezwolenia w przeciągu 4 miesięcy od daty wystawienia zaświadczenia.

7) W razie przekroczenia tego terminu wywóz niewykorzystanych przez cudzoziemca zagranicznych pieniędzy może nastąpić po uprzednim uzyskaniu zezwolenia Komisji Dewizowej, która przez odpowiednią adnotację na zaświadczeniu o przywozie pieniędzy może przedłużyć termin wywozu.