Podwyżka wynagrodzeń za pracę najniżej zarabiających pracowników przedsiębiorstw, instytucji i urzędów.

Monitor Polski

M.P.1961.64.277

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 1961 r.

UCHWAŁA Nr 318

RADY MINISTRÓW

z dnia 10 sierpnia 1961 r.

w sprawie podwyżki wynagrodzeń za pracę najniżej zarabiających pracowników przedsiębiorstw, instytucji i urzędów.

Rada Ministrów w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych uchwala, co następuje;

§ 1. Podwyższa się w sposób określony niniejszą uchwałą wynagrodzenie pracowników najniżej zarabiających za pracę wykonywaną od dnia 1 sierpnia 1961 r.

§  2.

1. Pracownikom wynagradzanym miesięcznie, zatrudnionym w pełnym wymiarze godzin, ustala się minimalne wynagrodzenie w wysokości 700 zł miesięcznie.

2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, ulega odpowiedniemu zmniejszeniu w razie zatrudnienia pracownika w niepełnym wymiarze godzin pracy.

3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, ulega zmniejszeniu o 3,60 zł za każdą opuszczoną godzinę pracy, za którą wynagrodzenie nie przysługuje.

4. Pracownikom wynagradzanym w systemie czasowym, czasowo-premiowym i akordowym, których średni zarobek, w ramach normalnego wymiaru czasu pracy, wynosi w danym miesiącu mniej niż 3,60 zł za godzinę pracy, wypłaca się wyrównanie, podnoszące ten zarobek do 3,60 zł za każdą godzinę pracy.

5. Przy ustalaniu zarobku, o którym mowa w ust. 1-4, należy wyłączyć:

1) dodatki za pracę uciążliwą, niebezpieczną lub szkodliwą dla zdrowia oraz dodatki zakaźne,

2) dodatki za pracę nocną,

3) wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,

4) równowartość świadczeń w naturze lub ekwiwalent pieniężny za takie świadczenia.

§ 3. Przepisy § 2 stosuje się odpowiednio do pracowników wynagradzanych według systemu prowizyjnego.

§ 4. Premie, dodatki i inne dopłaty, których wysokość określana jest w stosunku procentowym od płacy zasadniczej, oblicza się od dotychczasowej podstawy.

§ 5. Przepisy uchwały nie dotyczą pracowników w okresie odbywania nauki zawodu w zakładzie pracy oraz pracowników młodocianych w okresie przyuczenia do określonej pracy i wstępnego stażu pracy.

§ 6. Właściwi ministrowie wydadzą w terminie do dnia 22 sierpnia 1961 r. zarządzenia niezbędne do prawidłowego wykonania przepisów §§ 1-5 niniejszej uchwały.

§ 7. Upoważnia się organizacje spółdzielczości do odpowiedniego zastosowania przepisów uchwały - w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac - do osób zatrudnionych w spółdzielniach.

§ 8. Zobowiązuje się Ministra Finansów do uznania w jednostkach na rozrachunku gospodarczym przekroczeń zaplanowanego na 1961 r. funduszu płac, wynikających z wypłat wynagrodzeń podwyższonych na podstawie niniejszej uchwały - za nie podlegające wygospodarowaniu.

§ 9. Upoważnia się Prezesa Rady Ministrów do uregulowania w trybie zarządzeń, wydawanych na wniosek Komitetu Pracy i Płac oraz Centralnej Rady Związków Zawodowych w porozumieniu z właściwymi ministrami - płac tych grup pracowników o zarobku miesięcznym około 700 zł, których kwalifikacje i rodzaj pracy stwarzają konieczność wyższego ich wynagrodzenia od pracowników o najniższym poziomie zarobków.

§ 10. Minister Finansów przeniesie z rezerwy budżetowej do budżetów odpowiednich jednostek kwoty niezbędne do wykonania uchwały.

§ 11. Przepisy niniejszej uchwały nie wprowadzają zmian obowiązujących przepisów ustalających górną granicę wynagrodzeń za pracę, nie powodującą zawieszenia wypłaty renty pracującym rencistom.

§ 12. Łączne skutki finansowe podwyżek, o których mowa w niniejszej uchwale, nie mogą przekroczyć 311 mln zł w skali rocznej.

§ 13. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 sierpnia 1961 r.