Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Normy sortowania i klasyfikowania skór surowych.

Monitor Polski

M.P.1946.131.241

Akt utracił moc

Wersja od: 13 czerwca 1952 r.

I.

Przepisy ogólne.

§ 1. Przy sortowaniu i klasyfikowaniu skór surowych należy uwzględnić następujące uszkodzenia i wady:

1. dziury lub zacięcia od strony mizdry (t.j. od strony mięsa) powstałe wskutek:

1) uszkodzeń mechanicznych, albo

2) uszkodzeń przez pasożyty (wągry-giez bydlęcy).

2. uszkodzenia od strony lica (t.j. od strony włosa) o charakterze:

A. uszkodzeń mechanicznych (skaleczenia, obdarcia, odparzenia, znaki wypalone),

B. uszkodzeń przez pasożyty (wszy, włosienica, mole, robaki),

C. uszkodzeń chorobowych (wrzody, egzema, strupy).

3. uszkodzenia na skutek braku lub wadliwej konserwacji, a mianowicie:

A. gnicie skóry,

B. plamy solne i inne,

C. zrogowacenia,

D. załamania,

E. zamrożenia;

4. wady fizjologiczne skóry (jarzma, skóra luźna, skóra ze zwierząt wychudzonych).

O stopniu uszkodzenia skóry decyduje miejsce, w którym ono się znajduje, t.j. w środku czy w boku skóry.

Określenie, co należy rozumieć przez środek i bok skóry, podane jest w normach klasyfikacji poszczególnych rodzajów skóry.

Wymieniona w tych normach ilość uszkodzeń w środku skóry jest dla danej klasy maksymalna. W przypadku mniejszej ilości uszkodzeń w środku skóry, dopuszczalna jest odpowiednio większa ilość uszkodzeń w boku skóry, przy czym jednemu uszkodzeniu w środku skóry odpowiadają dwa uszkodzenia w boku.

§ 2. Niezależnie od uszkodzeń wymienionych w normach klasyfikacji poszczególnych rodzajów skór przy podziale na klasy, uszkodzenia wymienione w § 1 pkt. 5, lit. A, B, lub C obniżają jakość skóry zależnie od rozmiaru o 3 lub 4 klasy, zaś uszkodzenia skóry wymienione w § 1 pkt. 3, lit. D lub E oraz pkt. 4 obniżają jakość skóry o 2 klasy.