Lądowe szlaki turystyczne.

Monitor Polski

M.P.1962.38.183

Akt utracił moc

Wersja od: 8 maja 1962 r.

ZARZĄDZENIE

PRZEWODNICZĄCEGO GŁÓWNEGO KOMITETU KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI

z dnia 10 kwietnia 1962 r.

w sprawie lądowych szlaków turystycznych.

Na podstawie § 4 ust. 3 w związku z § 1 ust. 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1960 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz form nadzoru w zakresie kultury fizycznej i turystyki nad instytucjami i organizacjami (Dz. U. Nr 38, poz. 224) zarządza się, co następuje:

§ 1. Lądowymi szlakami turystycznymi w rozumieniu zarządzenia są drogi i ścieżki lądowe oznakowane właściwymi znakami turystycznymi.

§ 2. Lądowe szlaki turystyczne dzielą się na:

1) szlaki nizinne,

2) szlaki górskie,

3) szlaki narciarskie i nartostrady.

§  3.

1. Całość spraw dotyczących lądowych szlaków turystycznych, z wyjątkiem szlaków turystyki motorowej, powierza się Polskiemu Towarzystwu Turystyczno-Krajoznawczemu.

2. Do zadań Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w zakresie lądowych szlaków turystycznych należy w szczególności:

1) wytyczaniem budowa i przebudowa szlaków,

2) znakowanie szlaków,

3) zakładanie urządzeń orientacyjnych dla potrzeb ruchu turystycznego (kierunkowskazów, tablic i map orientacyjnych terenu itd.),

4) konserwacja szlaków i urządzeń zapewniających bezpieczeństwo turystów na tych szlakach,

5) szkolenie kadry dla realizacji zadań wymienionych w pkt 1–4.

3. Zadania wymienione w ust. 2 mogą być podejmowane również przez inne organizacje społeczne zainteresowane rozwojem turystyki po uprzednim uzyskaniu zgody komitetu kultury fizycznej prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej, wyrażonej podstawie oświadczenia właściwego zarządu okręgu Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego o przyjęciu odpowiedzialności za krajoznawczą i fachową stronę podjętej inicjatywy. Odbioru prac dokonuje odpowiednia jednostka organizacyjna Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.

4. Całość spraw dotyczących szlaków turystyki motorowej określą odrębne przepisy.

§ 4. Wieloletni program zadań Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, o których mowa w § 3, podlega zatwierdzeniu przez Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki. Roczne plany terenowe w dziedzinie lądowych szlaków turystycznych podlegają zatwierdzeniu przez właściwe komitetu kultury fizycznej i turystyki prezydiów rad narodowych.

§  5.

1. Wytyczanie, budowa i przebudowa oraz znakowanie lądowych szlaków turystycznych na obszarze lasów powinno być dokonywane w porozumieniu z właściwymi okręgowymi zarządami lasów i konserwatorami przyrody, a na obszarze parków narodowych – z dyrektorami tych parków. W przypadku budowy lub przebudowy lądowych szlaków turystycznych związanej ze zmianą uprawy leśnej na inny rodzaj użytkowania wymagane jest uzyskanie zgody Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego.

2. Działalność, o której mowa w ust. 1, powinna być dokonywana:

1) w granicach nadmorskiego pasa nadbrzeżnego – w porozumieniu z właściwymi urzędami morskimi,

2) w strefie nadgranicznej – w porozumieniu z właściwymi jednostkami Wojsk Ochrony Pogranicza.

3. Znakowanie lądowych szlaków turystycznych biegnących po drogach publicznych powinno być dokonywane w porozumieniu z właściwymi organami administracji drogowej.

§ 6. Zobowiązuje się Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego do opracowania instrukcji określających szczegółowe zasady i tryb realizacji zadań wynikających z zarządzenia.

§ 7. Zasady wynagradzania pracowników zatrudnionych przy budowie, znakowaniu i konserwacji lądowych szlaków turystycznych określą odrębne przepisy.

§ 8. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.