Rozdział 3 - Materiały, towary, przedmioty nietrwałe, wyroby, inwentarz żywy. - Inwentaryzacja oraz sporządzanie i zatwierdzanie sprawozdań finansowych.

Monitor Polski

M.P.1953.A-29.359

Akt utracił moc

Wersja od: 13 września 1957 r.

Rozdział  3.

Materiały, towary, przedmioty nietrwałe, wyroby, inwentarz żywy.

§  28.

1. Materiały podstawowe, pomocnicze, paliwo, opakowania, części zapasowe maszyn i urządzeń, zapasy nieprzemysłowe a także materiały inwestycyjne itp. przyjmuje się do bilansu według cen nabycia. Przez cenę nabycia rozumie się również cenę ewidencyjną, skorygowaną o różnice wyceny wewnętrznej (odchylenia) i powiększoną o koszty zakupu, jeżeli właściwe przepisy przewidują aktywowanie tych kosztów.

2. Zestawienie zbiorcze wartości materiałowych wycenia się w cenach ewidencyjnych. Przypadające różnice wyceny wewnętrznej i ewentualne koszty zakupu wprowadza się do tych zestawień w sumach globalnych dotyczących danej pozycji bilansowej materiałów.

3. Przedmioty nietrwałe oddane do użytkowania przyjmuje się do bilansu w wartości początkowej, pomniejszonej o saldo kredytowe konta "Zużycie przedmiotów nietrwałych".

4. Wartość materiałów i towarów pozostających na przechowaniu w przedsiębiorstwie wykazuje się w danych uzupełniających do bilansu.

§  29.

1. Wyroby gotowe należy przyjąć do bilansu według rzeczywistych kosztów wytworzenia. W przypadku niemożności ustalenia rzeczywistego kosztu wytworzenia wyroby gotowe można przyjąć do bilansu według cen, po których ewidencjonuje się te wyroby, skorygowanych o ustaloną wartość odchyleń, a w przedsiębiorstwach handlowych - ponadto o ewentualną rezerwę na podatek obrotowy.

2. Półfabrykaty (wyroby półgotowe) własnej produkcji oraz produkcję w toku przyjmuje się do bilansu w zasadzie według rzeczywistych kosztów wytworzenia. Szczegółowe zasady dotyczące wyceny półfabrykatów (wyrobów półgotowych) i produkcji w toku określą instrukcje branżowe.

§ 30. Odpadki podlegają wycenie według ceny zbytu pomniejszonej o planowany zysk i podatek obrotowy bądź w braku ceny zbytu - według wartości szacunkowej.

§  31.

1. Inwentarz żywy, zaliczony do środków obrotowych, przyjmuje się do bilansu według ceny nabycia, powiększonej o wartość przyrostu. Przez cenę nabycia rozumie się także wartość inwentarzową na początku roku lub wartość początkową przychówka.

2. W przypadku braku danych umożliwiających wycenę w myśl zasad podanych w ust. 1, inwentarz żywy należy przyjąć do bilansu po urzędowej cenie skupu.

§  32.

1. W przedsiębiorstwach handlowych towary przyjmuje się do bilansu według ceny nabycia.

2. Przez cenę nabycia rozumie się cenę ewidencyjną, skorygowaną o odchylenia i powiększoną o koszty zakupu.

3. Zestawienia zbiorcze towarów wycenia się w cenach ewidencyjnych. Przypadające koszty zakupu i odchylenia wprowadza się do tych zestawień w sumach globalnych.

§ 33. Towary i wyroby wysłane jak też usługi wykonane należy wykazać w bilansie w oddzielnej pozycji. Towary te wycenia się według ceny nabycia, a wyroby gotowe i usługi wykonane - według rzeczywistych kosztów wytworzenia.

§ 34. Sposób wykazania materiałów, towarów, przedmiotów nietrwałych, wyrobów itp. w sprawozdaniach finansowych (rocznych, kwartalnych, miesięcznych) określą szczegółowo odrębne przepisy.