Art. 16. - Gruzja-Polska. Umowa o cywilnym transporcie lotniczym. Warszawa.2010.11.26.

Monitor Polski

M.P.2011.53.562

Akt obowiązujący

Wersja od: 11 kwietnia 2011 r.

Artykuł  16

Bezpieczeństwo

1. Każda Umawiająca się Strona może w dowolnym czasie zażądać konsultacji dotyczących przyjętych przez drugą Umawiającą się Stronę standardów bezpieczeństwa w każdej dziedzinie dotyczącej załogi lotniczej, statków powietrznych lub ich eksploatacji. Konsultacje takie odbędą się w terminie trzydziestu (30) dni od daty otrzymania takiej prośby.

2. Jeżeli po przeprowadzeniu takich konsultacji, jedna Umawiająca się Strona stwierdzi, że druga Umawiająca się Strona skutecznie nie stosuje i nie utrzymuje standardów bezpieczeństwa w jakiejkolwiek z takich dziedzin, co najmniej równych minimalnym standardom ustanowionym w tym czasie zgodnie z Konwencją, pierwsza Umawiająca się Strona powiadomi drugą Umawiającą się Stronę o tych wnioskach oraz o środkach uznanych za konieczne dla zapewnienia tych minimalnych standardów, a druga Umawiająca się Strona podejmie odpowiednie działania naprawcze. Nie podjęcie przez drugą Umawiającą się Stronę odpowiednich działań w terminie piętnastu (15) dni lub w dłuższym terminie jaki może być uzgodniony, stanowi podstawę dla zastosowania Artykułu 4 niniejszej Umowy.

3. Niezależnie od obowiązków wymienionych w Artykule 33 Konwencji Umawiające się Strony zgadzają się, że każdy statek powietrzny eksploatowany przez lub, na podstawie umowy najmu, w imieniu wyznaczonego przedsiębiorstwa lotniczego lub wyznaczonych przedsiębiorstw lotniczych jednej Umawiającej się Strony na liniach do lub z terytorium drugiej Umawiającej się Strony, może być poddany inspekcji podczas pobytu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przez upoważnionych przedstawicieli drugiej Umawiającej się Strony, na pokładzie i w otoczeniu statku powietrznego, w celu sprawdzenia zarówno ważności dokumentów statku powietrznego jak i jego załogi oraz widocznego stanu statku powietrznego i jego wyposażenia (w niniejszym Artykule zwanej "inspekcją rampową"), pod warunkiem, że nie spowoduje to nieuzasadnionego opóźnienia.

4. Jeżeli w wyniku jakiejkolwiek takiej inspekcji rampowej lub serii inspekcji rampowych powstaną:

a) poważne zastrzeżenia, że statek powietrzny lub eksploatacja statku powietrznego nie spełniają minimalnych standardów ustanowionych w tym czasie zgodnie z Konwencją, lub

b) poważne zastrzeżenia odnośnie braku efektywnego utrzymywania i stosowania standardów bezpieczeństwa, ustanowionych w tym czasie zgodnie z Konwencją,

Umawiająca się Strona dokonująca inspekcji, dla celów Artykułu 33 Konwencji, może stwierdzić, że wymagania, na podstawie których zostały wydane lub uznane za ważne świadectwa lub licencje w odniesieniu do tego statku powietrznego lub w odniesieniu do załogi tego statku powietrznego, albo, że wymagania, zgodnie z którymi eksploatowany jest ten statek powietrzny, nie są równe lub wyższe od minimalnych standardów ustanowionych zgodnie z Konwencją.

5. W przypadku, gdy przedstawiciel przedsiębiorstwa lotniczego lub przedsiębiorstw lotniczych odmawia dostępu w celu przeprowadzenia, zgodnie z ustępem 3 niniejszego Artykułu, inspekcji rampowej statku powietrznego eksploatowanego przez lub w imieniu wyznaczonego przedsiębiorstwa lotniczego lub wyznaczonych przedsiębiorstw lotniczych jednej Umawiającej się Strony, druga Umawiająca się Strona może stwierdzić, że istnieją poważne zastrzeżenia, o których mowa w ustępie 4 niniejszego Artykułu i wyciągnąć wnioski, o których mowa w wymienionym ustępie.

6. Każda Umawiająca się Strona zastrzega sobie prawo do natychmiastowego zawieszenia lub zmiany zezwolenia eksploatacyjnego przedsiębiorstwu lotniczemu lub przedsiębiorstwom lotniczym drugiej Umawiającej się Strony w przypadku, gdy w wyniku inspekcji rampowej, serii inspekcji rampowych, odmowy dostępu dla inspekcji rampowej, konsultacji lub innych działań, pierwsza Umawiająca się Strona uzna, że istotne jest podjęcie bezzwłocznych działań dla bezpieczeństwa operacji przedsiębiorstwa lotniczego.

7. Wszelkie działania podjęte przez jedną Umawiającą się Stronę zgodnie z ustępem 2 lub ustępem 6 niniejszego Artykułu, powinny być zakończone z chwilą, gdy przestała istnieć przyczyna dla prowadzenia takich działań.

8. Jeżeli Rzeczpospolita Polska wyznaczyła przedsiębiorstwo lotnicze, nad którym kontrolę regulacyjną wykonuje i utrzymuje inne państwo członkowskie, prawa drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z postanowieniami dotyczącymi bezpieczeństwa mają w równym stopniu zastosowanie w stosunku do przyjmowania, wykonywania lub utrzymywania standardów bezpieczeństwa przez to drugie państwo członkowskie oraz do zezwolenia eksploatacyjnego tego przedsiębiorstwa lotniczego.

9. Świadectwa zdatności do lotu, świadectwa kwalifikacji i licencje, wydane lub uznane za ważne zgodnie z ustawami i przepisami jednej Umawiającej się Strony, w tym w przypadku Rzeczypospolitej Polskiej z ustawami i przepisami Unii Europejskiej, będą uznawane za ważne przez drugą Umawiającą się Stronę dla celów eksploatacji uzgodnionych linii, pod warunkiem, że wymagania, zgodnie z którymi takie świadectwa i licencje zostały wydane lub uznane za ważne, są równe lub wyższe od wymagań minimalnych, ustanowionych zgodnie z Konwencją.

10. Każda Umawiająca się Strona zastrzega sobie jednakże prawo odmowy uznania za ważne, w związku z lotami nad swoim terytorium, świadectw kwalifikacji i licencji wydanych obywatelom swojego państwa przez drugą Umawiającą się Stronę lub jakiekolwiek inne państwo.