Fundusz aktywizacji zawodowej.

Monitor Polski

M.P.1974.8.55

Akt utracił moc

Wersja od: 11 marca 1974 r.

UCHWAŁA Nr 44

RADY MINISTRÓW

z dnia 8 lutego 1974 r.

w sprawie funduszu aktywizacji zawodowej.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 29, poz. 244) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Tworzy się fundusz aktywizacji zawodowej, zwany dalej "funduszem".

§ 2. Dochodami funduszu są dotacje z budżetu centralnego, określane corocznie w budżecie Państwa.

§ 3. Środki funduszu przeznacza się na:

1) organizowanie robót interwencyjnych umożliwiających zatrudnienie jedynych żywicieli rodzin i osób o ograniczonej zdolności do pracy bądź osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji materialnej,

2) finansowanie kosztów przysposabiania zawodowego osób poszukujących pracy nie posiadających kwalifikacji, w szczególności kobiet,

3) zasiłki dla jedynych żywicieli rodzin, osób samotnych i innych osób pilnie poszukujących pracy, pozostających czasowo bez pracy z powodu niemożności jej uzyskania,

4) zasiłki bezzwrotne dla młodocianych zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy w celu nauki zawodu lub przyuczenia do określonej pracy, znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji materialnej,

5) finansowanie kosztów związanych z kierowaniem osób do pracy poza miejscem ich zamieszkania.

§  4.

1. Środkami funduszu dysponuje Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych.

2. Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych może wyznaczyć do gospodarowania funduszem dysponentów niższego stopnia.

3. Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych opracowuje roczne plany funduszu oraz dokonuje podziału środków na poszczególne województwa (miasta wyłączone z województw) i zadania - w zależności od potrzeb wynikających z sytuacji w zatrudnieniu i na rynku pracy.

4. Wojewodowie i prezydenci miast wyłączonych z województw zgłaszają Ministrowi Pracy, Płac i Spraw Socjalnych zapotrzebowania na środki funduszu w terminach obowiązujących dla opracowania rocznych projektów planów gospodarczych.

5. Środki funduszu, o których mowa w ust. 3, nie wykorzystane po całkowitym wykonaniu zadania lub przeznaczone na zadania, które nie były realizowane, podlegają zwrotowi na rachunek bankowy, na którym Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych gromadzi fundusz.

§  5.

1. Roboty interwencyjne, o których mowa w § 3 pkt 1, mogą być organizowane przez przedsiębiorstwa gospodarki uspołecznionej, o ile w przedsiębiorstwie brak jest środków finansowych na rozszerzenie robót planowych. Warunkiem prowadzenia robót jest zapewnienie prawidłowej ich organizacji, gwarantującej osiągnięcie określonych efektów gospodarczych bądź poprawy w stanie urządzeń komunalnych.

2. Środki funduszu, przeznaczone na organizowanie robót interwencyjnych, mogą być wydatkowane wyłącznie na płace i świadczenia dla pracowników zatrudnionych przy tych robotach.

3. Roboty interwencyjne należy prowadzić w rozmiarach zależnych od okresowych zmian sytuacji na rynku pracy.

4. Robót interwencyjnych nie należy organizować, jeżeli w miejscowych zakładach gospodarki uspołecznionej występuje niedobór siły roboczej lub gdy istnieją możliwości dogodnego dojazdu do zakładów pracy położonych w innych miejscowościach, w których brak jest siły roboczej.

§  6.

1. Przysposabianie zawodowe osób poszukujących pracy, o którym mowa w § 3 pkt 2, organizują terenowe organy administracji państwowej stopnia powiatowego.

2. Przysposabianie zawodowe może być prowadzone przez:

1) uspołecznione zakłady pracy, nie posiadające własnych środków na szkolenie,

2) uspołecznione ośrodki szkolenia zawodowego lub organizacje społeczne, upoważnione do prowadzenia przysposabiania zawodowego.

3. Środki funduszu przeznaczone na finansowanie przysposabiania zawodowego mogą być wydatkowane na:

1) koszty szkolenia,

2) zasiłki szkoleniowe dla osób przysposabianych do zawodu, znajdujących się w szczególnie trudnych warunkach materialnych,

3) koszty ubezpieczenia osób przysposabianych do zawodu,

4) koszty zakwaterowania osób zamieszkałych poza miejscowością, w której odbywa się szkolenie,

5) koszty przejazdów najtańszym środkiem lokomocji z miejsca zamieszkania i z powrotem.

§  7.

1. Zasiłki, o których mowa w § 3 pkt 3, mogą być wypłacane jedynym żywicielom rodzin, osobom samotnym i innym osobom, znajdującym się w szczególnie trudnej sytuacji materialnej, jeżeli pozostają czasowo bez pracy z powodu niemożności jej uzyskania i nie mają innych źródeł dochodu stanowiących podstawę ich utrzymania.

2. Zasiłki przyznają i wypłacają terenowe organy administracji państwowej stopnia powiatowego i miast wyłączonych z województw.

3. Naczelnicy powiatów mogą przekazać zadania określone w ust. 2 tym naczelnikom gmin, którym powierzono wykonywanie pośrednictwa pracy.

§  8.

1. Zasiłki, o których mowa w § 3 pkt 4, mogą być wypłacane młodocianym znajdującym się w szczególnie trudnej sytuacji materialnej, zwłaszcza sierotom i półsierotom, w okresie dwóch pierwszych lat nauki.

2. Decyzje w sprawie przyznania zasiłków podejmują terenowe organy administracji państwowej stopnia powiatowego i miast wyłączonych z województw na wniosek zakładów pracy zatrudniających młodocianych. Wypłaty zasiłków dokonują zakłady pracy zatrudniające młodocianych.

§  9.

1. Środki funduszu przeznaczone na finansowanie kosztów, o których mowa w § 3 pkt 5, mogą być wydatkowane na:

1) koszty przejazdu:

a) robotników zwerbowanych do pracy przy budowie priorytetowych obiektów przemysłowych lub innych zakładów pracy uprawnionych do werbunku siły roboczej,

b) absolwentów szkół skierowanych do pracy poza ich miejsce zamieszkania,

c) uczestników ochotniczych hufców pracy,

d) uczestników robotniczych praktyk studenckich i praktyk uczniowskich,

e) uczestników akcji rolnych,

2) koszty propagandy związanej z zatrudnianiem kandydatów do pracy poza ich miejscem zamieszkania.

2. Koszty przejazdu obejmują przejazd najtańszym środkiem lokomocji.

§ 10. Środki funduszu przeznaczone na organizowanie robót interwencyjnych i przysposabianie zawodowe osób poszukujących pracy nie obciążają limitu funduszu płac jednostek prowadzących roboty lub przysposobienie zawodowe.

§ 11. Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z Ministrem Finansów określi:

1) szczegółowe zasady rozdziału, wykorzystania i rozliczania środków funduszu,

2) zasady wynagradzania pracowników zatrudnionych przy robotach interwencyjnych,

3) łączny średni koszt przysposobienia zawodowego jednej osoby poszukującej pracy,

4) wysokość zasiłków dla osób pozostających czasowo bez pracy oraz dla młodocianych zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy w celu nauki zawodu lub przyuczenia do określonej pracy.

§ 12. Tracą moc:

1) uchwała nr 541 Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1961 r. w sprawie zasad gospodarowania środkami na akcję interwencyjną,

2) § 8 uchwały nr 191 Rady Ministrów z dnia 9 czerwca 1960 r. w sprawie rozwoju szkolenia zawodowego w zakładach pracy (Monitor Polski z 1960 r. Nr 52, poz. 247 i z 1962 r. Nr 47, poz. 222).

§ 13. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.