Dodatkowe nagradzanie pracowników przyczyniających się do zmniejszania zużycia paliw w zakładach przemysłowych w 1956 r.

Monitor Polski

M.P.1956.91.1028

Akt utracił moc
Wersja od: 9 listopada 1956 r.

UCHWAŁA NR 575
PREZYDIUM RZĄDU
z dnia 24 września 1956 r.
w sprawie dodatkowego nagradzania pracowników przyczyniających się do zmniejszenia zużycia paliw w zakładach przemysłowych w 1956 r.

Celem dalszego wzmożenia akcji oszczędzania paliw w ostatnich trzech miesiącach 1956 r. Prezydium Rządu uchwala, co następuje:
Upoważnia się ministrów i kierowników centralnych urzędów do wypłaty dodatkowych nagród za każdą dodatkowo zaoszczędzoną tonę paliw od przyznanych w 1956 r. limitów zużycia tym pracownikom zakładów przemysłowych, których wkład pracy do tego się przyczynił. Za paliwa w niniejszej uchwale uważa się węgiel lub inne paliwa w odpowiednim przeliczeniu. Warunkiem wypłaty nagród wynikających z niniejszej uchwały jest zużycie przez zakład półproduktów węglowych (muł i przerosty) w ilościach nie mniejszych niż w odpowiednim okresie roku ubiegłego. Odchylenia od tej zasady mogą nastąpić wyjątkowo za zgodą jednostki nadrzędnej.
Fundusz nagród w każdym przedsiębiorstwie powstaje z przemnożenia ilości zaoszczędzonego węgla w tonach lub innego odpowiednio przeliczonego paliwa, mnożonej maksymalnie przez 10 zł do 50 zł według poniższych grup:

grupa A) dla zakładów zużywających rocznie od 300 ton do 1.000 ton po złotych 50,

grupa B) dla zakładów zużywających rocznie od 1.000 ton do 2.500 ton po złotych 35,

grupa C) dla zakładów zużywających rocznie od 2.500 ton do 6.000 ton po złotych 30,

grupa D) dla zakładów zużywających rocznie od 6.000 ton do 12.000 ton po złotych 25,

grupa E) dla zakładów zużywających rocznie od 12.000 ton do 30.000 ton po złotych 15,

grupa F) dla zakładów zużywających rocznie ponad 30.000 ton po złotych 10.

Wypłata dodatkowych nagród z powyższego funduszu nie uszczupla praw do premiowania za oszczędne zużycie paliw wynikające z innych dotychczas obowiązujących w tym zakresie przepisów i zarządzeń.
Ministrowie i kierownicy centralnych urzędów w ciągu 7 dni od daty ogłoszenia uchwały powiadomią centralne zarządy, a te z kolei powiadomią zakłady o wysokości ustalonych limitów zużycia paliw na 1956 r. oraz na ostatnie trzy miesiące bieżącego roku.
Wysokość przyznanych limitów zużycia paliw dla resortów i centralnych urzędów na 1956 r. oraz na ostatnie trzy miesiące bieżącego roku określona jest odrębnie.
Szczegółowe regulaminy dodatkowego nagradzania oraz wykaz stanowisk służbowych objętych dodatkowym nagradzaniem opracują dyrektorzy zakładów i przedłożą je do zatwierdzenia jednostce nadrzędnej. W razie braku odmowy zatwierdzenia regulaminu przez jednostkę nadrzędną w ciągu 10 dni od daty złożenia projektu staje się on obowiązujący.
Zobowiązuje się ministrów i kierowników centralnych urzędów do zorganizowania poprzez centralne zarządy efektywnej kontroli, by dokonywane były zaliczkowo wypłaty dodatkowych nagród w oparciu o harmonogramy zużycia. Rozliczenie i wypłata ostateczna dodatkowych nagród nastąpić powinna najpóźniej dnia 20 po upływie kwartału kalendarzowego.
Uchwała niniejsza dotyczy zakładów, w których zużycie w ostatnich 3 miesiącach 1956 r. wyniesie równowartość co najmniej 150 ton węgla. Spis zakładów i ich zaszeregowanie do odpowiedniej grupy ustali jednostka bezpośrednio nadrzędna i niezwłocznie zawiadomi zainteresowane zakłady.
Nagrody, o których mowa w § 1, wypłaca się z funduszów obrotowych zakładów, ponad skorygowany fundusz płac.
Przy opracowywaniu regulaminów nagradzania (§ 6) należy między innymi w szczególności:
a)
przeznaczyć 70% funduszu nagród do rozdziału między pracowników fizycznych,
b)
uwzględnić - w miarę możności - przy nagradzaniu pracowników obsługujących różnorodne nośniki energii (para, gaz, sprężone powietrze, woda itp.) oraz pracowników bezpośrednio zatrudnionych przy obsługiwaniu energochłonnych procesów technologicznych,
c)
zróżnicować nagradzanie w zależności od asortymentów i gatunków paliw (w szczególności w razie zastosowania paliw zastępczych zamiast węgla),
d)
z uzyskanego funduszu nagród za zaoszczędzenie 1 tony węgla przewidzieć odprowadzenie od 2 do 10 zł do dyspozycji zakładowej komisji społecznej oszczędności paliw, a tam gdzie jej nie ma, do rady zakładowej z przeznaczeniem na specjalne nagrody, współzawodnictwo i inne sposoby propagowania oszczędności paliw,
e)
specjalnie uwzględnić oszczędność na spalaniu gazu z sieci Dal-gazu oraz innych gazów biorąc pod uwagę ich wartość gospodarczą.
Ministrowie oraz kierownicy centralnych urzędów w uzgodnieniu z Przewodniczącym Komisji Rządowej do Spraw Paliw i Energii Elektrycznej zgłoszą do Ministerstwa Finansów odpowiednie wnioski o kredyty na wypłatę nagród dla pracowników resortów, centralnych urzędów i centralnych zarządów oraz organizacji społecznych, którzy pracą swą przyczynili się do uzyskania oszczędności paliw. Ogólna kwota na ten cel nie może przewyższyć sumy 500 tysięcy zł.
Ministerstwo Transportu Drogowego i Lotniczego postawi w I kwartale 1957 r. do dyspozycji Rządowej Komisji do Spraw Paliw i Energii Elektrycznej 20 talonów na samochody osobowe małolitrażowe, które Komisja rozdysponuje między poszczególne resorty i centralne urzędy celem nagradzania wybitnie zasłużonych pracowników w dziedzinie oszczędności paliw. Samochody zostaną przekazane osobom nagrodzonym odpłatnie.
Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów i w uzgodnieniu z Przewodniczącym Komisji Rządowej do Spraw Paliw i Energii Elektrycznej określi zakres i sposób stosowania niniejszej uchwały w jednostkach wojskowych.
Zaleca się organizacjom spółdzielczym wprowadzenie zasad nagradzania za oszczędność paliw na warunkach podanych w niniejszej uchwale w ramach posiadanych kredytów.
Wykonanie uchwały porucza się ministrom i kierownikom centralnych urzędów.
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1 § 14 według numeracji ustalonej przez § 1 uchwały nr 725 z dnia 17 listopada 1956 r. (M.P.56.99.1143) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 9 listopada 1956 r.
2 § 15 według numeracji ustalonej przez § 1 uchwały nr 725 z dnia 17 listopada 1956 r. (M.P.56.99.1143) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 9 listopada 1956 r.
3 § 16 według numeracji ustalonej przez § 1 uchwały nr 725 z dnia 17 listopada 1956 r. (M.P.56.99.1143) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 9 listopada 1956 r.