§ 28. - Bodźce materialnego zainteresowania pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach przemysłowych planu centralnego i grupujących je zjednoczeniach w latach 1971-1975.

Monitor Polski

M.P.1970.21.174

Akt utracił moc

Wersja od: 4 lipca 1970 r.

§  28.

1. Fundusz podwyżek płac robotników powstaje przez przemnożenie ich bazowego osobowego funduszu płac przez procentowy wskaźnik podwyżki przeciętnych płac pracowników umysłowych z roku 1970 uzyskanej z tytułu wzrostu funduszu premiowego. Wskaźnik wzrostu przeciętnych płac pracowników umysłowych obniża się dla celów obliczenia funduszu podwyżek płac robotników, przez zastosowanie współczynnika korygującego, którego wysokość zależna jest od oceny przerostów zatrudnienia i zadań dotyczących ich likwidacji.

2. Wielkość przerostów zatrudnienia, jakie przedsiębiorstwo powinno zlikwidować, ustala dyrektor zjednoczenia (jednostki równorzędnej) w oparciu o analizę poziomu organizacji pracy i rezerw zatrudnienia oraz możliwości uzyskania przez przedsiębiorstwo poprawy w tej dziedzinie. Wielkość przerostów zatrudnienia, o których wyżej mowa, stanowi podstawę do ustalenia i zastosowania współczynników korygujących według poniższej tabeli:

Procent podwyżki przeciętnych płac pracowników umysłowych w stosunku do poziomu 1970 r.	Rezerwy zatrudnienia robotników w %% do zatrudnienia robotników ogółem
	do 2%	2-3%	3-4%	powyżej 4%
	współczynnik korekty
do 2%	0,50	0,50	0,50	0,50
powyżej 2 do 4%	0,70	0,55	0,50	0,50
powyżej 4 do 6%	0,80	0,65	0,55	0,50
powyżej 6 do 8%	0,85	0,70	0,60	0,55
powyżej 8 do 10%	0,90	0,80	0,70	0,60
powyżej 10 do 12%	0,90	0,85	0,75	0,70
powyżej 12%	0,90	0,90	0,80	0,80

3. Po upływie dwóch lat od daty wprowadzenia uchwały dyrektor zjednoczenia dokonuje oceny poziomu rezerw w zatrudnieniu robotników w oparciu o wytyczne Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac. Odpowiednio do ustalonego poziomu tych rezerw stosuje się współczynniki korygujące, o których mowa w ust. 2.