§ 19. - Bodźce materialnego zainteresowania pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach przemysłowych planu centralnego i grupujących je zjednoczeniach w latach 1971-1975.

Monitor Polski

M.P.1970.21.174

Akt utracił moc

Wersja od: 4 lipca 1970 r.

§  19.

1. Przedsiębiorstwami specjalizującymi się w eksporcie są przedsiębiorstwa, w których udział eksportu bezpośredniego w produkcji towarowej wynosi co najmniej 50%.

2. Przedsiębiorstwa specjalizujące się w eksporcie dzielą się na dwie grupy:

1) do grupy I zalicza się przedsiębiorstwa, w których udział eksportu w wartości produkcji towarowej przekracza 80%; do grupy tej mogą być również zaliczone przedsiębiorstwa o udziale eksportu niższym niż 80%, nie niższym jednak niż 65% - jeżeli wartość pozostałej części produkcji ustalana jest w cenach transakcyjnych, tj. w cenach relacjonowanych do cen dewizowych;

2) do grupy II zalicza się przedsiębiorstwa, w których udział eksportu w wartości produkcji towarowej wynosi od 65 do 80%; do grupy tej mogą być również zaliczane przedsiębiorstwa o udziale eksportu w produkcji towarowej niższym niż 65%, nie niższym jednak niż 50%, jeżeli:

- roczna wartość eksportu do krajów obszaru III wynosi co najmniej 5 mln zł dewizowych albo

- ogólna roczna wartość eksportu wynosi co najmniej 20 mln zł dewizowych.

3. Szczegółowe kryteria zaliczania przedsiębiorstw specjalizujących się w eksporcie do grupy I lub II ustali Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w porozumieniu z Ministrem Handlu Zagranicznego.

4. Zaliczenia przedsiębiorstwa do przedsiębiorstw specjalizujących się w eksporcie z określeniem grupy I lub II dokonuje właściwy minister, powiadamiając o każdorazowej decyzji Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministra Handlu Zagranicznego oraz Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac. Decyzje ministrów w tej sprawie są podstawą wpisu do rejestru przedsiębiorstw specjalizujących się w eksporcie, prowadzonego w Ministerstwie Handlu Zagranicznego.

5. W przedsiębiorstwach specjalizujących się w eksporcie zaliczonych do I grupy wyłączną podstawą obliczania funduszu premiowego oraz funduszu dodatków do płac robotników jest wynik finansowy stanowiący różnicę między wartością eksportu w cenach transakcyjnych, tj. w faktycznie uzyskanych cenach dewizowych mnożonych przez odpowiednie kursy - a kosztem własnych wyrobów eksportowych, przy uwzględnieniu marży przedsiębiorstw handlu zagranicznego oraz różnicy między stratami a zyskami nadzwyczajnymi. Fundusz premiowy pracowników umysłowych oraz fundusz dodatków do płac robotników oblicza się w tych przedsiębiorstwach według następujących zasad:

1) w razie osiągnięcia wyniku finansowego na poziomie bazowym fundusz premiowy pracowników umysłowych wypłaca się w wysokości bazowej;

2) w razie pogorszenia wyniku finansowego w porównaniu z poziomem bazowym - bazowy fundusz premiowy ulega obniżeniu o 5% za każdy 1% pogorszenia wyniku;

3) w razie osiągnięcia wyniku finansowego na poziomie bazowym lub pogorszenia tego wyniku - robotnicy otrzymują premie za wyniki eksportowe z roku bazowego według zasad ustalonych w § 43;

4) jeżeli przedsiębiorstwo osiągnie poprawę wyniku finansowego w porównaniu z poziomem bazowym, tworzy ono jednolity fundusz na dodatkowe premie dla pracowników umysłowych oraz na dodatki do płac robotników według procentowego wskaźnika udziału tego funduszu w kwocie poprawy wyniku finansowego;

5) wskaźnik udziału, o którym mowa w pkt 4, ustala dla przedsiębiorstwa właściwy minister w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac i zarządem głównym właściwego związku zawodowego, określając jednocześnie zasady podziału naliczonego funduszu pomiędzy pracowników umysłowych i robotników. Podział ten powinien być dokonywany w oparciu o wskaźniki udziału funduszu płac pracowników umysłowych i robotników w globalnej kwocie osobowego funduszu płac przedsiębiorstwa oraz uwzględniać konieczność kształtowania prawidłowych proporcji wzrostu płac pracowników umysłowych i robotników.

6. W przedsiębiorstwach specjalizujących się w eksporcie zaliczonych do II grupy wskaźnikiem syntetycznym jest wskaźnik opłacalności eksportu obliczony zgodnie z przepisem § 10 ust. 6.

Zadaniami odcinkowymi są:

- wzrost eksportu liczony odrębnie do krajów poszczególnych obszarów,

- zadania z zakresu postępu technicznego.

Za każdy procent poprawy wskaźnika opłacalności eksportu w stosunku do poziomu bazowego wartość bazowa punktu premiowego wzrasta o 1,5%. Według takiej samej skali obniża się wartość bazowa punktu premiowego w razie pogorszenia wskaźnika opłacalności eksportu.

Liczbę punktów premiowych związanych z zadaniem wzrostu eksportu ustala się odrębnie za eksport do krajów obszaru I i II i odrębnie za eksport do krajów obszaru III.

Za każdy 1% wzrostu eksportu w porównaniu z rokiem bazowym wartość bazowa punktu premiowego wzrasta:

- o 2% za eksport do krajów obszaru I i II,

- o 4% za eksport do krajów obszaru III.

Według tej samej skali obniża się bazowa wartość punktu premiowego w razie zmniejszenia eksportu.

7. W przedsiębiorstwach specjalizujących się w eksporcie fundusz premiowy ulega pomniejszeniu w razie niewykonania planu eksportu wolnodewizowego na zasadach określonych w § 10 ust. 8.

Przedsiębiorstwa w okresie rozruchu.