§ 10. - Bodźce materialnego zainteresowania pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach przemysłowych planu centralnego i grupujących je zjednoczeniach w latach 1971-1975.

Monitor Polski

M.P.1970.21.174

Akt utracił moc

Wersja od: 4 lipca 1970 r.

§  10.

1. Zadanie z zakresu wzrostu, eksportu i poprawy jego opłacalności powinno być wyznaczane przedsiębiorstwom, które:

1) dokonały w roku 1970 eksportu objętego nagradzaniem,

2) podejmą po roku 1970 opłacalny eksport objęty premiowaniem. W tym wypadku zadanie z zakresu eksportu należy wyznaczać od roku następującego po roku, w którym po raz pierwszy zrealizowano taki eksport. Lista towarów lub grup towarowych objętych premiowaniem zostanie ustalona odrębnie.

2. Dolną granicę udziału wartości eksportu w wartości produkcji towarowej, przy której powstaje obowiązek wyznaczania zadania z dziedziny eksportu - określi właściwy minister w porozumieniu z Ministrem Handlu Zagranicznego.

3. Obowiązek wyznaczania odcinkowych zadań eksportowych nie dotyczy przedsiębiorstw w zakresie wyrobów centralnie bilansowanych, których wielkość eksportu podlega istotnym wahaniom w zależności od krajowego zapotrzebowania na te wyroby. Listę tych wyrobów ustali Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

4. Liczba punktów premiowych za zadanie zwiększenia eksportu i poprawy jego opłacalności powinna wynosić 15-30 w zależności od udziału eksportu w produkcji sprzedanej przedsiębiorstwa - niezależnie od wielkości funduszu nagród za efektywność eksportu włączonego do bazowego funduszu premiowego. Wzrost bazowej wartości punktu premiowego związanego z zadaniem eksportowym może być dwukrotnie wyższy od górnej granicy wzrostu ustalonej na dany rok dla całego funduszu premiowego.

5. Dla obliczenia zwiększenia lub zmniejszenia bazowej wartości punktu premiowego z tytułu wzrostu lub obniżenia wartości produkcji eksportowej w złotych dewizowych należy liczbę punktów, o której mowa w ust. 4, podzielić na punkty związane z eksportem do krajów obszaru I i II oraz z eksportem do krajów obszaru III - proporcjonalnie do udziału eksportu do poszczególnych obszarów w ogólnej wartości eksportu w okresie bazowym. Bazowa wartość punktu premiowego podlega zwiększeniu lub zmniejszeniu za każdy 1% wzrostu lub obniżenia wartości produkcji eksportowej w złotych dewizowych w stosunku do wykonania roku 1970 - odrębnie dla poszczególnych obszarów płatniczych według następującej tabeli:

Udział wartości eksportu w złotych obiegowych w wartości produkcji towarowej	Kraje obszaru I i II	Kraje obszaru III
	% podwyższenia lub obniżenia bazowej wartości punktu premiowego
do 20%	1	2
powyżej 20 - 30%	1,5	3
powyżej 30%	2	4

Wartość eksportu w złotych obiegowych stanowi sumę wartości eksportu do krajów obszaru I i II oraz obszaru III obliczonej po odpowiednim kursie granicznym złotego dewizowego dla każdego z tych obszarów, ustalonym w odrębnym trybie.

W przedsiębiorstwach, o których mowa w § 3 ust. 3, wzrost lub obniżenie wartości produkcji eksportowej oblicza się w porównaniu do roku, w którym po raz pierwszy wystąpił opłacalny eksport.

6. Bazowa wartość punktu premiowego - niezależnie od zmian z tytułu wzrostu lub obniżenia wartości eksportu - podlega zwiększeniu lub zmniejszeniu o 1% za każdy 1% poprawy lub pogorszenia opłacalności eksportu w stosunku do wskaźnika z roku bazowego. Opłacalność eksportu oblicza się w procentach przez podzielenie różnicy między wartością eksportu w złotych dewizowych dla poszczególnych obszarów, przeliczoną po odpowiednim kursie na złote obiegowe, a wartością tego eksportu w cenach fabrycznych przez wartość eksportu w złotych dewizowych przeliczoną na złote obiegowe - według wzoru:

Ws + Wk - Wf

----------------- x 100

Ws + Wk

gdzie:

Ws = wartość eksportu do krajów obszaru I i II, przeliczona po odpowiednim kursie na złote obiegowe,

Wk = wartość eksportu do krajów obszaru III, przeliczona po odpowiednim kursie na złote obiegowe,

Wf = wartość eksportu według cen fabrycznych.

7. W razie gdy wskaźnik wyliczony dla eksportu wykonanego w roku 1970, za który zostały wypłacone i włączone do bazowego funduszu premiowego nagrody za efektywność tego eksportu, daje - przy zastosowaniu kursów, o których mowa w ust. 5 - wartość ujemną, dyrektor zjednoczenia ustali zadanie poprawy tego wskaźnika celem uzyskania opłacalności eksportu, obliczanej według zasad określonych uchwałą, w okresie nie dłuższym niż do końca 1972 roku.

Wskaźniki wynikające z tego zadania należy przyjąć jako wskaźniki bazowe.

W tym wypadku:

- za osiągnięcie i poprawę ustalonego na dany rok wskaźnika o wartości ujemnej wartość bazowa punktu premiowego nie ulega zwiększeniu,

- za każdy jeden punkt pogorszenia tego wskaźnika wartość bazowa punktu premiowego podlega zmniejszeniu o 5%.

8. Fundusz premiowy za zadanie z zakresu eksportu, obliczony według zasad określonych w ust. 5-7, podlega obniżeniu w razie niewykonania planu eksportu wolnodewizowego według następującej tabeli:

Udział wartości eksportu wolnodewizowego w wartości całego eksportu przedsiębiorstwa - w %%	Zmniejszenie funduszu premiowego za eksport za każdy 1 punkt niewykonania planu eksportu wolnodewizowego - w %%
do 5	0,20
powyżej 5 - 10	0,35
powyżej 10 - 15	0,45
powyżej 15 - 25	0,60
powyżej 25 - 35	0,70
powyżej 35 - 45	0,85
powyżej 45	1,00

Dyrektor zjednoczenia może zaostrzyć lub złagodzić potrącenia za niewykonanie planu eksportu wolnodewizowego, podane w powyższej tabeli, biorąc pod uwagę stopień wykonania planu tego eksportu w przekroju zjednoczenia. Wykonanie planu eksportu w punktach oblicza się przez porównanie planowanego i rzeczywistego procentowego wskaźnika wzrostu lub zmniejszenia eksportu w stosunku do roku ubiegłego. Różnica między tymi wskaźnikami wyrażona jest w punktach, o których mowa w nagłówku tabeli.

9. Listę krajów, do których eksport uważa się za wolnodewizowy, ustala Minister Handlu Zagranicznego.