§ 7. - Zwalczanie zarazy płucnej bydła.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2007.178.1261

Akt obowiązujący

Wersja od: 27 września 2007 r.

§  7.

1. Powiatowy lekarz weterynarii, wojewoda albo minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku wyznaczenia ogniska choroby, określa wokół ogniska choroby:

1) obszar zapowietrzony o promieniu co najmniej 3 km;

2) obszar zagrożony o promieniu co najmniej 10 km.

2. Obszar zapowietrzony i zagrożony określa się, uwzględniając czynniki geograficzne, administracyjne, ekologiczne i epizootyczne odnoszące się do choroby oraz gospodarstw położonych wokół ogniska choroby.

3. Powiatowy lekarz weterynarii w obszarze zapowietrzonym:

1) sporządza spis wszystkich gospodarstw, w których są utrzymywane zwierzęta z gatunków wrażliwych na chorobę;

2) przeprowadza kontrole gospodarstw, o których mowa w pkt 1, połączone z badaniem klinicznym zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę oraz pobiera próbki do badań diagnostycznych, jeżeli jest to konieczne;

3) odnotowuje kontrole i wyniki badań, o których mowa w pkt 2;

4) nakazuje:

a) odosobnienie zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę utrzymywanych w gospodarstwie w poszczególnych pomieszczeniach lub w innych miejscach, w których są one utrzymywane,

b) stosowanie w sposób, który jest określony w rozdziale III ust. 5 i 6 załącznika nr 2 do rozporządzenia, produktów biobójczych w wejściach i wyjściach, we wjazdach i wyjazdach z gospodarstwa, o którym mowa w pkt 1, oraz z pomieszczeń lub innych obiektów, w których są utrzymywane zwierzęta z gatunków wrażliwych na chorobę,

c) postępowanie ze zwłokami zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę, które padły lub zostały zabite w celu innym niż spożycie przez ludzi, oraz ubocznymi produktami zwierzęcymi pochodzącymi od tych zwierząt, w sposób określony w rozporządzeniu (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi;

5) kontroluje przemieszczanie:

a) osób, które miały kontakt ze zwierzętami z gatunków wrażliwych na chorobę, tuszami i zwłokami tych zwierząt oraz produktami pochodzącymi od tych zwierząt,

b) środków transportu przewożących zwierzęta z gatunków wrażliwych na chorobę, tusze i zwłoki tych zwierząt oraz produkty pochodzące od tych zwierząt;

6) zakazuje:

a) transportu zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę, z wyjątkiem tranzytu drogami głównymi lub koleją,

b) przemieszczania zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę i produktów pochodzących od tych zwierząt z gospodarstwa znajdującego się na obszarze zapowietrzonym poza ten obszar,

c) wywożenia i rozrzucania ściółki oraz nawozów naturalnych bez zgody urzędowego lekarza weterynarii,

d) czasowo organizowania targów, wystaw, pokazów lub konkursów zwierząt, na których są gromadzone zwierzęta z gatunków wrażliwych na chorobę.

4. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na transport:

1) zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę z gospodarstwa znajdującego się na obszarze zapowietrzonym do rzeźni znajdującej się na tym obszarze, w celu niezwłocznego poddania ich ubojowi, a jeżeli nie jest to możliwe - do rzeźni znajdującej się poza obszarem zapowietrzonym, pod warunkiem że:

a) przebadane w gospodarstwie zwierzęta z gatunków wrażliwych na chorobę nie wykazują objawów klinicznych choroby,

b) został ustalony z powiatowym lekarzem weterynarii właściwym ze względu na miejsce uboju zwierząt termin przywozu zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę do rzeźni - jeżeli rzeźnia znajduje się poza obszarem powiatu, z którego odbywa się transport zwierząt;

2) produktów pochodzących od zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę z gospodarstwa znajdującego się na obszarze zapowietrzonym do innego gospodarstwa, w którym są utrzymywane zwierzęta z gatunków wrażliwych na chorobę, znajdującego się na terenie obszaru zapowietrzonego.

5. Transport, o którym mowa w ust. 4, jest dokonywany pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii środkami transportu oczyszczonymi i odkażonymi przed i po transporcie.

6. Środki podjęte na obszarze zapowietrzonym stosuje się przez okres co najmniej 42 dni, licząc od dnia zakończenia czyszczenia i odkażania, pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii, gospodarstwa wyznaczonego jako ognisko choroby, w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

7. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 6, organ wymieniony w ust. 1 określa obszar zapowietrzony jako część obszaru zagrożonego.