Zwalczanie zarazy płucnej bydła.
Dz.U.2007.178.1261
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1
z dnia 14 września 2007 r.
w sprawie zwalczania zarazy płucnej bydła
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
RODZAJ PRÓBEK POBIERANYCH DO BADAŃ DIAGNOSTYCZNYCH ORAZ SPOSÓB ICH POBIERANIA I WYSYŁANIA
RODZAJ PRÓBEK POBIERANYCH DO BADAŃ DIAGNOSTYCZNYCH ORAZ SPOSÓB ICH POBIERANIA I WYSYŁANIA
1) żywych, obejmujące:
a) wymaz i wydzielinę z nosa,
b) popłuczyny z tchawicy i oskrzeli,
c) płyn opłucnowy,
d) krew, mocz i maź stawową;
2) padłych, obejmujące:
a) płyn opłucnowy,
b) wycinek płuca ze zmianami anatomopatologicznymi,
c) otorbione zmiany martwicowe płuc,
d) węzły chłonne śródpiersiowe.
2. Próbki do badań diagnostycznych pochodzące z tkanek i zmienionych narządów pobiera się i umieszcza w płynie transportowym, który zawiera:
1) wyciąg z serca wołowego bez peptonu i glukozy;
2) 10 % wyciągu drożdżowego;
3) 20 % surowicy końskiej;
4) 0,3 % agaru;
5) 500 jm/ml penicyliny;
6) octan talu w ilości 0,02 g/100 ml.
3. Każdą próbkę pobranego materiału pakuje się i transportuje się w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie czynnika chorobotwórczego.
4. Materiał pochodzący od zwierząt żywych pobiera się, nie narażając ich na zbędny ból.
5. Miejsca, z których są pobierane próbki, nie powinny być odkażane ze względu na możliwość inaktywowania mykoplazm, nawet przez nieznaczną ilość produktu biobójczego. Miejsca takie czyści się i płucze wodą bez dodatku detergentów i produktów biobójczych.
6. Próbki materiału pobiera się czystymi, jałowymi narzędziami, najlepiej jednorazowego użytku.
7. Płyn opłucnowy od żywych zwierząt pobiera się do jałowej strzykawki lub tubostrzykawki, po nakłuciu ściany klatki piersiowej w najniższym miejscu pomiędzy siódmym i ósmym żebrem.
8. Każdą próbkę umieszcza się w mocnym, szklanym lub plastikowym, sterylnym pojemniku, zamykanym szczelnym przykryciem, zabezpieczającym przed wyciekiem zawartości. Przykrycie okleja się wodoodporną taśmą samoprzylepną.
9. Powierzchnię zewnętrzną pojemnika po zamknięciu odkaża się, a następnie płucze czystą wodą i osusza.
10. Każdy pojemnik zaopatruje się w etykietę zawierającą informacje o rodzaju próbki, dacie i miejscu jej pobrania, imieniu i nazwisku oraz adresie posiadacza zwierzęcia.
11. Pojemniki z próbkami umieszcza się w kontenerze, mocnym kartonie lub pudełku drewnianym i transportuje do właściwego laboratorium w temperaturze od 0 do 4° C. Jeśli czas transportu jest dłuższy niż 48 godzin, pojemniki z próbkami przechowuje się zamrożone w temperaturze -20 °C.
12. Do każdej przesyłanej próbki dołącza się dokument, w formie pisma przewodniego, w którym podaje się w szczególności:
1) imię i nazwisko oraz adres posiadacza zwierzęcia;
2) nazwę powiatowego inspektoratu weterynarii oraz adres jego siedziby i numer telefonu;
3) zakres i kierunek badań diagnostycznych;
4) gatunek i liczbę zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę w gospodarstwie;
5) datę wystąpienia i opis objawów klinicznych;
6) opis zmian stwierdzonych podczas sekcji;
7) opis leczenia lub informację o wykonanych szczepieniach.
13. Na opakowaniu, o którym mowa w ust. 11, w którym przewozi się szczególnie zakaźny materiał, umieszcza się napisy ostrzegawcze o treści: "Materiał zakaźny! Nie otwierać podczas transportu! W sytuacjach szczególnych kontaktować się z (podać imię i nazwisko, adres i telefon nadawcy lub wysyłającego powiatowego lekarza weterynarii oraz nazwę i adres laboratorium referencyjnego)".
14. Próbki do laboratorium przesyła się bezpośrednio, nie później niż przed upływem 48 godzin od ich pobrania. Laboratorium powiadamia się o przewidywanym terminie dostarczenia przesyłki.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
SPOSOBY CZYSZCZENIA I ODKAŻANIA
SPOSOBY CZYSZCZENIA I ODKAŻANIA
I.
Środki ostrożności
Środki ostrożności
2. Zabiegi, o których mowa w ust. 1, wykonuje się z zachowaniem wymagań określonych w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy.
II.
Czyszczenie
Czyszczenie
2. Czyszczenie przeprowadza się przy użyciu:
1) środków fizycznych - narzędzi ręcznych, sprzętu mechanicznego lub wody pod ciśnieniem;
2) produktów biobójczych.
3. Czyszczenie przeprowadza się w następującej kolejności:
1) wstępnie spryskuje się produktem biobójczym o stężeniu określonym przez producenta tego produktu miejsca przebywania zwierząt, po usunięciu tych zwierząt, ich zwłok lub tusz;
2) czyści się:
a) sufit, ściany, podłogi oraz okna i drzwi w pomieszczeniach, w których są utrzymywane zwierzęta,
b) żłoby, koryta, drabiny i przegrody, a także sprzęt, przedmioty i narzędzia, które miały kontakt ze zwierzętami, oraz ubrania ochronne i obuwie osób, które zajmowały się zwierzętami,
c) podłoże na wybiegach;
3) zbiera się zanieczyszczenia stałe oraz nawozy naturalne i poddaje się je unieszkodliwieniu;
4) spala się w wyznaczonym na terenie gospodarstwa miejscu drewniane przedmioty, w szczególności żłoby, koryta, przegrody i podłogi, jeżeli niemożliwe jest ich skuteczne czyszczenie i odkażenie.
III.
Odkażanie
Odkażanie
1) środków fizycznych, w tym: przez spalenie sprzętów drewnianych, opalanie sprzętów metalowych, użycie gorącej wody lub pary wodnej;
2) produktów biobójczych;
3) środków biologicznych, z udziałem bakterii nitryfikacyjnych, stosowanych do odkażania nawozów naturalnych.
2. Odkażanie obornika przeprowadza się w następujący sposób:
1) na terenie gospodarstwa, w którym stwierdzono chorobę, w pobliżu pomieszczeń, w których są utrzymywane zwierzęta i pasza dla tych zwierząt, na glebie ścisłej, w miarę nieprzepuszczalnej, wyznacza się miejsce na kopiec z obornikiem o wymiarach 2 m szerokości i odpowiedniej długości;
2) dno kopca, po wyrównaniu, wykłada się folią, a następnie:
a) nakłada się na nią warstwę obornika niezakażonego, najlepiej pochodzącego od koniowatych lub bydła,
b) zakażony obornik układa się w kształt stożka na wysokość nieprzekraczającą 1,5 m od powierzchni gruntu,
c) przykrywa się ściółką i warstwą ziemi o grubości co najmniej 20 cm,
d) polewa się produktem biobójczym i pozostawia się na okres co najmniej 42 dni.
3. Gnojowicę i gnojówkę odkaża się przez:
1) dodanie do zbiornika z gnojówką lub gnojowicą produktu biobójczego;
2) wymieszanie produktu biobójczego z gnojówką lub gnojowicą;
3) pozostawienie zawartości tego zbiornika - po uprzednim jego zabezpieczeniu przed dostępem zwierząt, w szczególności owadów i dzikich ptaków - na okres co najmniej 45 dni.
4. Odkażanie ściółki lub obornika może być przeprowadzone również przez:
1) spalenie albo użycie pary wodnej o temperaturze nie niższej niż 70 °C;
2) zakopanie na głębokość uniemożliwiającą dostęp do nich zwierząt.
5. W każdym wjeździe i wyjeździe, wejściu i wyjściu z gospodarstwa, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby, oraz w wejściu i wyjściu z pomieszczeń lub innych obiektów, w których są utrzymywane zwierzęta, wykłada się maty odkażające, które są nasycone produktem biobójczym, w taki sposób, aby były ciągle wilgotne.
6. Wymiary mat, o których mowa w ust. 5, wynoszą:
1) długość powinna być nie mniejsza niż:
a) obwód największego koła pojazdu wjeżdżającego lub wyjeżdżającego - w przypadku mat wyłożonych przed wjazdami i wyjazdami,
b) metr - w przypadku mat wyłożonych przed wejściami i wyjściami;
2) szerokość powinna być nie mniejsza niż:
a) szerokość wjazdu lub wyjazdu - w przypadku mat wyłożonych przed wjazdami i wyjazdami,
b) szerokość wejścia lub wyjścia - w przypadku mat wyłożonych przed wejściami lub wyjściami.
7. Osoby, które miały kontakt ze zwierzętami chorymi lub podejrzanymi o chorobę lub zakażenie oraz ze sprzętem używanym przy obsłudze tych zwierząt, powinny, przed opuszczeniem pomieszczeń, w których są utrzymywane zwierzęta, oczyścić i odkazić przy użyciu produktów biobójczych ręce, ubranie i obuwie.
8. Środki transportu, sprzęt i inne przedmioty, które miały kontakt ze zwierzętami chorymi lub podejrzanymi o chorobę lub zakażenie i pozostawały w ognisku choroby, są - przed opuszczeniem gospodarstwa - czyszczone i odkażane przy użyciu produktów biobójczych.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »